CLINICLOWN

 

Wat bleef er voor  Harrie anders over dan te proberen  clown te worden. Als buurtwerker, leraar Frans, boekhouder,  controller, amateurtoneelspeler is hij mislukt. Steeds weer moet hij met de staart tussen zijn benen vertrekken.  Hij is een notoire querulant … altijd maar weer ruzie , nu eens met zijn naaste collega’s dan weer met zijn leidinggevenden.  Nu zit hij in de bijstand … daar kan hij niet van rondkomen. Dus besluit hij te gaan bijklussen … als clown, alleen moet hij nog een partner vinden … … hij wil namelijk als met zijn tweeën gaan werken.  Niet zó maar een gewoon clownsduo: hij wil in ziekenhuizen gaan werken voor doodzieke kinderen. En in verpleeghuizen voor bijna terminale ouderen. Daar schijnt veel vraag naar te wezen de laatste tijd. Dat is dankbaar werk, makkelijk ook en leuk. Die kinderen en oudjes zitten zo in de shit, dat ze al lachen om een scheet.  Een clown in een ziekenhuis  werkt  nooit alleen. Er zijn altijd  minstens twee clowns.  Harrie gaat op zoek naar een humoristische partner. Daartoe zet hij een advertentie in de Havenloods:  ‘Clown zoekt clown’ Er komen tientallen brieven op. De een nog grappiger dan de ander. Maar eigenlijk allemaal niks. Op één na. Een stemmige ‘rust in vrede’ kaart, waaruit, als je die openklapt, een engeltje flapt, dat een boertje laat. Dat is de kaart van de enige serieuze kandidaat: Patrick. Op het kennismakingsgesprek bij Harrie thuis komt  Patrick aanlopen met paarse zwemvliezen, een maxi-luier en een Feyenoord-shirtje. Op zijn kop heeft  hij een rasta-pruik. Het klikt gelijk tussen die twee.

Allebei werken ze niet meer. Harrie zit in de bijstand. Patrick in de WAO. Hij heeft zich helemaal kapot gewerkt. Van zijn zestiende tot zijn vijftigste heeft Patrick bij de RET tramrails lopen schoonmaken.  Van hun uitkeringen kunnen ze niet rondkomen.  Als clownsduo willen ze een leuk centje bijverdienen. Wat zou zo’n act nou opleveren?  In Google zoeken ze het op: het ligt bruto tussen de 1.000 en 15.000 bruto per maand. Ligt er aan hoe goed je bent. Hoe beter hoe meer.

Na twee weken oefenen zijn ze er klaar voor. Het eerste optreden van de Hapa’s  is in het Maria Kinderziekenhuis. Het schuift honderd euro bruto. Op kamer 136 bij Loretta, doen ze hun act. Loretta heeft hersentumor. Ze is zeven jaar en heeft een kaal hoofd. Er gaat een slangetje in haar neus; in haar arm zit een infuus. Naast haar bed staat een apparaat rustig te knipperen.

De Hapa’s komen de kamer van Loretta binnen. Ze mimen en jabberen. Ze lopen in oranje overalls, hebben een paarse clownsneus. Op hun hoofd hebben ze, als hoedje, een geranium. (Loretta moet dan al lachen.) Patrick loopt kakelend, een paar minuten met onwijs grote stappen heen en weer in de kamer (Loretta lacht weer) tot Harrie hem tegen houdt en wijst naar zijn geraniumhoedje. Zijn geranium moet water. Patrick pakt de plantenspuit uit zijn overall en spuit in de richting van de geranium maar op die plant komt niks terecht … alles in Harrie’s gezicht … alles … (Loretta komt haast niet meer bij)………Harrie gromt dan boos …

Nou, zo gaat de act nog even door ... het wordt steeds kolderieker.  Loretta’s dag kan niet meer stuk dankzij het veelbelovende debuut van de bijklussende Harrie en Patrick ofwel de Hapa’s.