MOOIER DAN IK WILDE DROMEN

 

Op het moment dat ik, over mijn vrouw  Ineke heen,  het  bed in stap krijg ik opeens zin in een nachtelijk avontuurtje met die lieve  Lucia. Ik wil dromen over haar. Probeer, zo vlak voor het slapen gaan, haar slanke lijf, haar zachte, vriendelijke gezichtje, haar steile, glanzend-zwarte haar voor me te zien. Ik voel de warmte van haar  schouders, haar rug, haar armen. Zachtjes knijp ik even in haar stevige, ronde billen. Met beide handen streel ik haar buik, haar heupen. Woel door haar schaamhaar. Die volle borsten van haar .. zo heerlijk. Met mijn vingertoppen masseer ik zachtjes de hard geworden tepels. Ik schuif mijn onderlichaam naar voren en prop het dekbed tegen me aan. Ik heb een stijve. 

‘Oh, liefste’, kreun ik van binnen.

‘Oh, lieve schat’

   Dan krijgt Ineke een verschrikkelijke hoestbui. Van schrik lig ik in een mum van tijd weer met een slappe lul. Met een ruk komt Ineke omhoog, neemt een slokje water, een stophoestje en ze valt weer als een blok in slaap.

   De schrik maakt plaats voor schuldgevoel over de ontrouw-fantasie. Ooit fantaseerde ik volop over Ineke. Zoals ik destijds háár in mijn spinsels liet genieten, verwen ik nu Lucia… en mezelf. Lucia, van oorsprong een Griekse, is niet ouder dan veertig geworden. Ze is zeven jaar in Nederland; ik  ken  haar een jaartje, via mijn werk.   Ineke is vierenvijftig; we delen al meer dan dertig jaar lief en leed. Ze is lief, zorgzaam. Net als ik. Hoewel … wat betekent dat nu eigenlijk nog: ‘lief en zorgzaam’, als je je naast je vrouw zo ligt op te geilen op een ander!?

   Ik woel me op mijn linkerzij en ben weer zorgeloos met Lucia. Zorgvuldig zoekend naar de juiste Nederlandse woorden hoor ik haar lage, enigszins hese stem zeggen, dat ik zo echt, aandachtig en zorgvuldig ben. Haar kleine bril met donker montuur zet ze af, waardoor ze nog wat zachter, warmer, dichterbij is. Ze is er blij om te horen, dat ik het naar mijn zin heb in mijn nieuwe baan. Aandachtig luistert ze naar mij en moedigt mij, met kleine uitnodigende knikjes aan, verder te vertellen. Ik praat enthousiast over een voorstelling van cabaretier Hans Teeuwen, zeg haar dat ik het heel leuk zou vinden om samen met haar eens naar het theater te gaan. Even streel ik haar kleine smalle hand, die ik nu voor de tweede keer tijdens mijn verhaal op mijn bovenbeen voel. Een warme tinteling gaat door mijn lijf.

   Het is inmiddels half twee en nog slaap ik niet. Ik heb een ontzettend droge mond. Ga naar de badkamer voor een paar slokken water. Doe gelijk  een plas in de wasbak en kan met moeite de neiging onderdrukken om mezelf te bevredigen.

   Ik stap weer in bed over de luid snurkende Ineke.  In slaap vallen, wil ik nu. Maar de begeerte blijft.

Een half jaar geleden zijn Lucia en ik voor het laatst bij elkaar. Bij haar thuis lunchen we. Ze is alleen, haar kinderen zijn bij haar ex. Ik heb een zelfgebakken bruin broodje meegenomen. Ze heeft dolmakadia’s, omelet met feta, en baklava’s klaargemaakt; de heerlijke geur van tijm en koriander belooft nòg meer lekkers.

Toen moet ze al ziek zijn geweest. Ik merk het aan haar borsten; ze voelen wat slapper aan.

    Lucia wil graag nog eens met mij naar Griekenland. Haar land laten zien. En ik zeg spontaan, dat ik met haar ga. Later bedenk ik me dat ik het niet kan maken om Ineke hier alleen achter te laten. Zoiets is allesbehalve ‘echt, zorgvuldig en aandachtig’.

   Maar Griekenland gaat niet door. Wel voor Lucia.. Ze is daar nog maar net aangekomen, in Athene, als ze in een ziekenhuis moet worden opgenomen. Borstkanker … uitgezaaid; de operatie mag niet meer baten.

   Het wordt nu echt veel te laat. Ik neem een slaappil. Het duurt even voordat die pil  werkt. Ik voel dat ik wegzak maar onwillekeurig ben ik weer met Lucia. Drie maanden is het al weer geleden, dat ze stierf. Ze legt haar hoofd op mijn schouder, plukt aan mijn borstharen en vertelt  over de ondragelijke pijn op het laatst. Ze voelt zich heel alleen zonder mij. Dan pakt ze mijn hand en legt die op het litteken van haar linker borst.

‘Oh, liefste’, hoor ik haar kreunen.

‘Oh, lieve schat.’

    Met dat beeld moet ik in slaap zijn gevallen, want mijn volgende herinnering is Ineke, die me om  7 uur  ’s ochtends wekt met koffie. 

Uitgerust, fit en energiek ben ik. Heb niet gedroomd. Wat gebeurde, was mooier dan wat ik wilde dromen.