SPELLETJESAVOND

De vriendelijkheid van Peter is Agnes de eerste dag dat hij bij haar op de zaak komt werken al opgevallen. Vanavond gaan ze bij Agnes thuis scrabbelen.  Hij komt voor het eerst bij haar thuis. Kussen is er niet meer bij sinds de corona en van ‘de boks’ en ‘elleboogjes’ houden ze allebei blijkbaar niet. Hij geeft Agnes een doosje: ‘wat lekkers voor bij de koffie, ik hoop dat je het lekker vindt.’

 ‘Oh, ik lust alles.’ Agnes neemt zijn leren jack aan. Ze gaat hem voor naar de woonkamer.

 ‘Mooi hier Agnes. Je laminaat, tapijt en bank  … het combineert echt fantastisch ...en wauw, die tekeningen … oostindische inkt  … prachtig , die uitvergrote insecten ...  wie heeft ze gemaakt?’

‘We hebben ze gekocht op een kunstjaarmarkt in Beverwijk. De werken zijn van Daan Benoké. Ton en ik zijn er weg van, we hebben er gelijk maar drie gekocht. Nog geen moment spijt van gehad. Ze hangen er al vijftien jaar.’ Peter gaat op de bank zitten. Zij gaat koffie zetten.

Peter is een collega van Agnes. Ze zitten samen met  nog twee andere collega’s in de ondernemingsraad van de zorginstelling ‘Havenzicht’. Agnes is voorzitter van die o.r. Ze hebben het heel druk met de op handen zijnde fusie.

Agnes en Peter speelden beiden een paar weken geleden voor het eerst samen ‘Scrabble’ op een spelletjesavond voor medewerkers van Havenzicht. Er werd niet alleen gescrabbeld; ook geklaverjast en gerummikubd. Agnes en Peter speelden die avond twee potjes tegen elkaar. Twee keer werd Peter helemaal in de pan gehakt door haar. Hij wilde revanche. Dat kon hij krijgen. Daarom zit hij hier bij haar thuis. Dit is de enige avond dat ze kan.

Maar eerst: koffie … met appelgebak.

‘Lekker appeltaartje Peter. Goed idee van jou.‘

‘Moest je man vanavond werken, Agnes?’

‘Neen, Ton heeft een tweedaagse  cursus in Wageningen. Morgen is hij weer thuis.’

‘Wat een ellende hè, Oekraïne?’

 ‘Ja, dahag,  Peter, daar ga ik het vanavond echt niet over hebben. Ik word daar zo depri van. Trouwens, we zijn hier toch om te scrabbelen? Ik ga gauw het spel pakken.’

Ze zijn aan de eettafel gaan zitten. Daar is tenminste ruimte genoeg. Alle letterblokjes worden omgedraaid. Peter mag beginnen. Hij heeft geluk want met alle zeven letters kan hij een woord maken: RUSLAND.

‘Geldt niet, eigennamen mogen niet,’ zegt Agnes.

‘Jammer’. Dan maakt hij het woord DANS; maar dat scheelt wel mooi zestig punten.

D’r is gestommel in de gang. ‘Hallo Agnes!’

‘Hè, Ton is nou al terug?’ zegt Agnes tegen Peter.‘ Hij zou morgen pas komen.’

‘Ik voelde me niet zo lekker, schat,’ zegt Ton, terwijl hij nog wat aan het rommelen is in de gang. Ik ben wat eerder weggegaan.’ Dan komt Ton de woonkamer inlopen. Zijn bek valt zowat open: hij ziet zijn vrouw met  een vreemde kerel  aan zijn eettafel zitten.

‘Goeienavond samen.  Mag ik me even voorstellen: ik ben Ton, de echtgenoot van Agnes. Wat moet ik hiervan denken? Wat heeft dit te betekenen, Agnes?  Elke avond ben ik verdomme thuis. Behalve deze ene avond.  En héél toevallig, ga jij op deze ene avond met die man een spelletje zitten spelen.’