Semih heeft een zware hartoperatie ondergaan in het in het Erasmus MC. Zijn vrouw, Sonja, en kind verblijven daar tijdelijk ook. Dat schijnt bevorderlijk te zijn voor het herstel van de patiënt. Het is al drie weken hun thuis. Andere familieleden van Semih reizen dagelijks tussen Helmond en Rotterdam heen en weer. De ene helft van de familie is origineel Brabants; de andere helft origineel Turks, met een Brabants sausje. Iedereen spreekt met een zachte G. Semih’s jonge Nederlandse vrouw, loopt even naar buiten om een sigaretje te roken.
Ik zit daar ook, met mijn gebroken hielen in een rolstoel
een sigaartje te roken. Want zoals elk ziekenhuis tegenwoordig, is Erasmus MC
ook rookvrij. Sonja is niet echt gekleed op het koude weer van vandaag: een tamelijk
bloot, roze vestje. Ze moest er even uit
moest voor een sigaretje. Nu kan het even, want oma is er om op de kleine meid
passen. Ik vind het eigenlijk te koud om hier een hele sigaret op te roken
(grapje). ‘Ja,’ zegt ze, ‘maar ze kan er niet echt om lachen, geloof ik.’
Nog maar een paar dagen. Dan zijn ze hopelijk weer thuis in
Helmond. Met een gil eens springt Sonja verschrikt
op. De man, die buiten haar gezichtsveld komt aanlopen, knijpt haar in haar in
een van haar tamelijk omvangrijke billen. Haar aanvankelijke afwerende reactie
gaat over in lachen en een halve omhelzing. Het blijkt een grapje van haar
vader te zijn. Ze herkent bijtijds zijn manier van knijpen.
Ik vertel haar, dat ik ook eens zo grappig wilde zijn als
haar pa. In de lunchpauze loop ik een beetje rond te kijken in de HEMA........vanuit
mijn rechterooghoek zie ik opeens mijn geliefde echtgenote, Sanne. Zij staat
t-shirtjes te bekijken in een uitverkoopbak . Geen flauw idee heeft ze van mijn
nabije aanwezigheid. Ik denk dan lollig te wezen door haar liefdevol over haar
billen te strelen. Als door een wesp gestoken draait ze zich om en plant haar
lieftallige vuistje, woest tegen mijn ribbenkast. ‘Ooooh,’ zegt Sanne ‘ben jij
het Frits. Hoe had ik nou kunnen weten
dat jij dat deed. Zoiets moet je ook
niet bij mij doen! Je weet dat ik absoluut niet wil, dat er een vreemde aan
mijn kont zit.’
Twee gekneusde ribben constateert mijn huisarts later.
‘Pittige vrouw heb je, sterk ook hoor’ lacht de Brabantse Sonja. Ze maakt haar
sigaretje uit en gaat weer binnen kijken hoe het met haar man gaat. Als het tot
het weekend zo goed blijft gaan als nu, kan hij zaterdag naar Helmond terug.
Als er sprake zou zijn van afstotingsverschijnselen, dan hadden ze er al lang
geweest moeten zijn. Meestal komen die binnen de week en die termijn is al lang verstreken. Met zijn jeugd, Semih is
pas 29, zijn energie, zijn gezonde levenswijze, (sporten, niet roken, geen
alcohol) moet hij het gaan redden. Sonja heeft er wel vertrouwen in.
Ik neem nog een laatste trekje van mijn Cubaans sigaartje,
druk hem uit in de mega-asbak en rol het Erasmus MC weer in. Ik mag over een
week naar huis. Moet dan nog wel een paar weken blijven rolstoelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten