IN DE WASBAK PLASSEN

 

Ria:             Hé, hallo Corrie

Corrie:       Ha Ria.  Tijd geleden.

Ria:             Zeker drie maanden.

Corrie:        Januari was het.

Ria:              Februari toch?

Corrie:         Neen, januari. Ik weet het nog precies. Een maand na de scheiding.

Ria:               O ja, die scheiding. Hoe is het nu?

Corrie:          Goed wel; kan beter.

Ria:                Mis je het niet … het leven met z’n tweetjes?

Corrie:           Als kiespijn, Ria. Het ging heel erg slecht tussen Peet en mij.

Ria:                 Sinds zijn ontslag grauwt en snauwt hij, zei je.

Corrie:            Peet heeft sindsdien een kort lontje. Losje handjes ook, hè.

Ria:                  Losse handjes? Hoe bedoel je Corrie?

Corrie              Hij slaat me, als ik iets doe wat hem niet zint. Een kleinigheidje soms.

Ria:                   Zoals wat?

Corrie:             Suiker vergeten in zijn koffie. Het vuil buiten zetten.

Ria:                   Sla je niet terug dan … ben je bang?

Corrie:              Ben als de dood. Hij is klein en beresterk. Ik ga héél hard gillen.

Ria:                   Helpt dat?

Corrie:              Hij schrikt. Beseft dat hij fout zat.

Ria:                    Sorry Cor, maar ’t valt mij nog al mee.

Corrie:               Hij ging vreemd doen Ria. Pesterig vreemd.

Ria:                     Vreemd? Pesterig Vreemd?

Corrie:                 Ja: plassen in de wasbak. Naar bed in zijn regenpak. Pijp roken.

Ria:                      Pijp roken? Een probleem?

Corrie:                 Zijn pijpen zitten vol toffeegeur tabak. Misselijkmakende toffeegeur.     

Ria:                       Stuur je hem naar het balkon.

Corrie:                    Jawel maar als hij vijf minuten op het balkon zit, gaat hij zich staan uitkleden.

Ria:                         Helemaal tot in z’n nakie?

Corrie                     Helemaal tot in z’n nakie!  Rare naturisten-tic. Onze buren genieten hiervan.

Ria:                         En jij schaamt je kapot?

Corrie:                    Ja, gooi snel een plaid over hem heen . ....  hij kan het niet laten.   

Ria:                          Zware tijden, Cor!

Corrie:                     Da’s nog niet eens alles.

Ria:                           nee, nòg meer?

Corrie:                      Een minnares, ja, hij had een minnares. (Ze huilt).        

Ria:                            Hoe lang speelde dat?

Corrie:                       Een paar weken.

Ria:                             Hoor je nog  wat van hem?

Corrie:                        Rare verhalen kleven hem aan ... maar hoe is het eigenlijk met jou, Ria?

Ria:                              ’t Wàs slecht. Verward. Ben nu in de wolken.

Corrie:                         Laat me raden, je hebt iemand?

Ria:                                Nou eh ….

Corrie:                           Nee, voor de draad er mee, Ria! Vertel. Wie is het?

Ria:                                 Peter.

Corrie:                            Ja, Peter wie?

Ria:                                  Peter Veere

Corrie:                             Peter Veere … maar Ria … Peter Veere is m’n ex. Dat wist je toch?!.

Ria:                                    Neen, Corrie,  dat wist ik niet. Sorry. Ik ben blij met deze man en zijn rare dingen. Nu loopt hij door het centrum. Verkleed als Charley Chaplin. Met een sandwichbord. Voor- en achter dezelfde tekst:

STOP WAR

FUCK POETIN

 

 Corrie:                               Veel geluk Ria. Laat het niet gekker worden.