6. Roel
Ja, met Roel was ik
erg goed bevriend. Hij was mijn beste vriend ooit. Was, ja, .....want hij is heel
jong gestorven. Hartstilstand. Godverdomme! Roel en ik zijn een paar apart. Elf,
twaalf jaar zijn we … we spijbelen
… en dan toevallig ook nog
tegelijkertijd ... zonder dat we het weten van elkaar. Op een fraaie lentedag zien
we elkaar opeens bij de hoge duik in Zwembad-Zuid. De rest van onze klas zit op
school peentjes te zweten. Daar vinden we het veel te mooi weer voor. Dus zijn
we in het zwembad: zwemmen, zonnen en de hoge duik. Heerlijk daar. In het
kleedhok van het zwemband komen we tot interessante ontdekkingen: onze piemels
(wij noemen ze soms ‘onze knuppels’) zijn bijna even groot. Die van Roel is in slappe toestand iets langer. Die van mij is
als ie stijf staat, drie millimeter groter. Wel is de mijne weer een beetje minder dik, dan de zijne. Dat dan weer
wel.
Behalve het spijbelen, doen we op den duur ook de dames
samen. We zijn dan een jaar of veertien. Soms nemen we elkaars vriendinnetje
over … eerlijk gezegd moet ik vaker een door hem ‘afgelikte boterham’ over
nemen dan hij van mij.
We zijn fanatieke fietsers. Bij goed weer gaan we naar het
strandje aan de Oude Maas of we fietsen langs die rivier naar Zwijndrecht en
weer terug natuurlijk. Genieten is dat.
Bij mij thuis, hebben we eens ons sperma opgevangen in een
kopje, het als een eitje zonder dooier, in de koekenpan gebakken … en … het nog
opgegeten ook. Beetje zout, beetje peper, beetje paprikapoeder erbij. Het
gebakken sperma past precies op een kwart stukje van een bruine boterham. Die smaakt
naar knoflook … wat wel kan kloppen, want we hebben de dag ervoor patat met
knoflooksaus gegeten. Dus … vandáár … óók … mijn beste vriend, want dat soort dingen,
dat smeedt een band, hè.
Roel en ik zijn fervente fans van de Rolling Stones. Op mijn
kamertje hebben we onder andere ‘It’s all over now’ en ‘Satisfaction’ helemaal
grijs gedraaid (en meegebruld).
De jaren met Roel Hoffet zijn echt supertof. Alleen zijn
ouders willen niet dat we met elkaar omgaan. Ze denken dat ik een flikker ben. Daar
hebben ze een bloedhekel aan ... aan
strontneukers, dat koosnaampje gebruiken de Hoffets voor 'homo’s'. Ze willen ons het liefst zo
ver mogelijk bij elkaar vandaan houden.
Voetballen doen we ook, alleen is Roel niet zó enthousiast. Hij
heeft astma … gauw buiten adem. Soms doet Theo de Haas, een heuse prof van
Sparta, met ons mee. Echt leuk is dat, hoewel hij ons compleet wegspeelt. Toevallig woont Theo dicht bij ons in de buurt.
Wat paps en mams Hoffet nooit te weten zijn gekomen, is dat
ik als vijftienjarige (homo!?) met hun dertienjarige dochtertje Tosie lig te vrijen. Vlak boven de woonkamer, waar
paps zijn sjekkie zit te draaien en mams Hoffet, met een zware Van Nelle in
haar linker mondhoek, is met een cryptogram bezig: ‘Roel, help me es effe!?’ roept ma door het huis heen. ‘Luister: ‘ Zijn vriendin ligt deze maand alwèèr met haar overhoop?’ Het woord heeft vier letters en de derde
letter is een ‘o’. Welk woord moet het zijn?’ Roel reageert meteen vanuit zijn
kamer: ‘Opoe.’ ‘Goed zo jongen, komt precies uit.’
Mijn vriend Roel is helaas niet erg oud geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten