Mijn opa en oma waren fervente lange-afstandzwemmers. Drie keer per week zwemmen ze toch zeker dertig kilometer. Ze moeten immers fit zijn voor de grote wedstrijden; ze willen er aan zeker vier per jaar meedoen. Mam, was enigs kind. Veel oppasmogelijkheden hadden mijn opa en oma, niet dus ma wordt overal naar mee toe gesleept. In haar uppie zitten wachten tot pa en ma uitgetraind waren heeft ze geen zin in. Dus zwemt ze vanaf haar negende veel en lang…..naar nu blijkt, te lang. Ze zwemt wedstrijden van 10 km en 22 km (IJsselmeer oversteek Stavoren - Medemblik) ze doet vanaf haar negende al gewoon mee bij de senioren.
Ook zwemt ze als kind al de open waterwedstrijden in Bussloo, Den Nul, Deventer, Den Bosch, daar komt ze meestal uit op de 2000 of 3000 m schoolslag.
In juni is de tien kilometer van Hoorn, mam vindt het daar altijd leuk; doen veel leeftijdgenootjes mee….jongens ook. Opa en oma zijn zelfs een keer het kanaal overgezwommen. En mam….zij volgt het voorbeeld van opa en oma………in haar tienertijd met vriendinnen: zwemmen, zwemmen en nog eens zwemmen….in de verkeringstijd met pap: zwemmen, zwemmen, zwemmen, getrouwd met pap zwemmen, zwemmen, zwemmen (met of zonder pap) en ook met de kinderen zwemmen, zwemmen, zwemmen, heel rijk vindt ze die zwemzondagen zonder die lange misselijkmakende zondagse donderpreken………………..dan moet ze, tijdens een oversteek Medemblik-Hoorn opeens uit het IJsselmeer gehaald worden. Wij, de kids, zitten spelletjes te doen met andere zwemmoederskinderen; mens erger je niet en zo.. Pap en Karel zijn thuisgebleven….. Karel heeft een wedstrijd Pap vlagt.
Het is koud in Medemblik; ze begint goed aan de wedstrijd maar nog niet eens halverwege valt ze stil; een vrouw vraagt haar vanuit een volgbootje wat er loos is…..nauwelijks beweging ….geen reactie. Ze wordt ogenblikkelijk het water uitgevist, met thermo dekens ingepakt; een in allerijl opgepiepte arts onderzoekt haar al. Prima geregeld hier altijd die medische hulp. Hart en longen: niets mee aan de hand. Het zijn haar spieren die niet meer zo willen, geen kracht meer willen leveren terwijl er op zich voldoende energie voorraden in mams lijf aanwezig zijn.
In het academisch ziekenhuis vertelt de specialist dat ze zal moeten stoppen met LAZ. Ze is te vroeg en te heftig met deze zware sport begonnen toen heeft ze haar gestel onherstelbaar verziekt. Ze is nu bijna veertig. Volgens de dokter moet ze er maar oprekenen dat haar lijf alsmaar slechter gaat functioneren. …over vijftien a twintig jaar de rolstoel in ….en dan ….dan kan ze nog wel tachtig worden als ze nog allerhande hulp om zich heen weet te verzamelen.
Pap is dan logisch, in paniek. Mam is de financieel administratieve spil van het bouwbedrijfje, pap regelt de rest.
wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten