Behalve het geld op de tast leren herkennen wil Mam haar ook alvast braille laten leren maar geloof het of niet braille, kan je pas leren als je he-le-maal blind ben. Dan pas ontwikkel je op je vingertoppen de nodige gevoelssprieten om dit te kunnen leren. Ik geloof het nog steeds niet. De specialist in Erasmus heeft inmiddels wel een vermoeden wat er aan de hand is met San maar hij wil haar eerst nog even laten observeren in het Blindeninstituut in Zeist. Er blijft ons weinig bespaard. Mam in een rolstoel, pap een beroerte en terug naar artikel 31, vrijgemaakt, Leny, lesbisch en dan ook nog aan de drugs en Sandra blind en zo ont-zet-tend dik. Alleen met Karel en mij gaat nog wel een beetje, hoewel ik me zo langzamerhand rijp voor de sloop voel. Karel voetbalt en leert voor dierenarts. Ik help mam; ze heeft een persoonsgebonden budget en daarvan betaalt ze mij….mam is dus niet alleen mijn moeder maar ook mijn baas. Dat is dus steeds oppassen geblazen.
Nu pap er met Esther vandoor is (of andersom)……
O ja , dat moet nog even worden vermeld: Pap en Esther hebben een relatie. ‘Wat ziet zo’n jonge meid in godsnaam in die half kreupele vent?’
Het bouwbedrijfje zal nu wel worden opgedoekt. De relatie tussen mam en pap is niet zo jofel meer de laatste tijd maar toch zou mam Esther graag nog eens met een van haar krukken doorboren. Bouwbedrijfje dicht en Pap en zijn Esthertje zetten straks wel iets nieuws op. Mam en wij zijn zo langzamerhand uitsluitend afhankelijk van overheiduitkeringen.
Niet vreemd dat wij tot over onze oren in de schuld zitten. Huishuur, boeken en collegegeld voor Karel, contributie voetbalclub, energienota’s, ga zo maar door. Geen van ons heeft een baan. Sandra is te dik en te blind om ook maar iets kunnen doen, Karel studeert, ma kan nooit meer wat, ik werk voor ma’s PGB (persoonsgebonden budget) en Leny, tsja, Lenie….ze is nog minderjarig …….ze steelt om aan de kost te komen……dus mam mag opdraaien voor haar schades en schulden. Ondanks de schulden wil mam een iets betere scootmobiel te kopen, zit, rijdt, stuurt beter. Tweedehandsie, kost 6.500 euro. Ziektekostenverzekering vergoed veel; niet alles. Drieduizend zelf betalen. Ons schuldtellertje staat nu al op 6.550euro. Het Bureau Krediet Registratie geeft nooit toestemmin Met zo’n schuld kan de scootmobiel nooit worden gekocht. Alleen komen we niet van die schuld af. We zoeken hulp.
Van de kerk krijgen we het telefoonnummer van een schuldsaneerder in Rotterdam.
Mam vraagt of ik even wil bellen.
‘Schuldsaneringbureau van Dongen, met Esther spreekt u, waarmee kan ik u van dient zijn?’
Mijn hart bonst in mijn keel. Ik gooi gelijk de hoorn op de haak. Esther…..godver.
Geluk bij een ongeluk: de ontbrekende tienduizend wordt zomaar gestort door Bas; de schadevergoeding voor het ongelukje in de supermarkt saneert onze schulden en mam kan haar scootmobiel kopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten