Mijn op een na oudste zus, Dorien, doet liever ‘gewoon’ en dat vindt ze al ‘gek genoeg’. Ze is een kordate dame van inmiddels 50 jaar met een zoon van 22. Op haar 25e komt ze uit de kast als een overtuigde lesbiënne.
Gewoon doen is in Dorien’s ogen: ‘niet moeilijk doen, althans niet veel moeilijker dan nodig’. Met name op het gebied van taal is ze daar heel duidelijk in.
Ze is ook scheutig met het toevoegen van de letter ‘t’; ook en soms juist daar waar dat helmaal niet nodig is.
“Als ik een ‘t’ hoort dan schrijft ik een ‘t’” zegt ze, en elke ‘ei’-klank wordt door haar geschreven als een ‘ei’.
“Ik schrijft gewoon alles op zoals ik het hoort”, zegt ze “en als ze me niet begrijpen dan is dat heel jammer voor hullie”. Met de werkwoorden ’liggen en leggen’ en ‘kunnen en kennen’, gaat ze altijd op haar gevoel af. “Ik weet niet of ik op je verjaardag ken komen, hoor, dat legt er aan hoe ik me morgen voelt.”.
En natuurlijk weet ik dan precies wat ze bedoelt. Alleen op school, waar ze haar overigens best wel begrijpen, ondervindt ze minder begrip: met als gevolg een jarenlange reeks van onvoldoendes voor taal:
'Ik komt er toch wel,ook zonder een tien voor taal,' zegt ze.
Als kind aan de ontbijttafel verbeter ik haar,nadrukkelijk, bijna pesterig en voor misschien wel de honderdste: keer: "het is niet: ‘we benne’ maar ‘we zijn’”.
Door heel snel weg te duiken kan ik de suikerpot, die ze me woedend naar mijn hoofd smijt ternauwernood ontwijken
Ze gaat altijd op haar gevoel af; ook in relatiekwesties: is het voor Dorien’s gevoel eenmaal ‘schluss’ dan blijft het ‘schluss’. Ze was niet altijd een overtuigde lesbiënne Voor haar 25e heeft ze nog wel een mannelijke partner. Met vriend Sjoerd woont ze een maand of wat samen. Dan wordt ze plotsklaps verliefd op Kees: de eigenaar van de patatzaak, waar ze werkt. Ze hebben veel plezier met elkaar op de smoezelige matras in de ruimte achter de bakoven.
'Heel lullig voor Sjoerd, dat wel, ' vindt Dorien……maar hij krijgt wel mooi de bons met opgaaf van de reden. In de patatzaak duwt de beresterke Sjoerd de volgende dag Kees kopje onder in zijn gelukkig nog niet opgewarmde bakolie. Sjoerd vertelt de ontstelde echtgenote van Kees nog even waarom Kees' hoofd gefrituurd is. Dorien wordt meteen de laan uitgestuurd.
“Ach, het zal wel zo moeten zijn”, zegt ze.
Korte tijd later ontmoet ze Sari van de dansschool. Ze worden verliefd. Dorien gaat bij haar inwonen en ze baart na enige tijd zoon Teis (met ‘t’, korte ‘ei’, zonder ‘h’). Peter, de partner van Sari was maar al te graag bereid om Dorien te helpen bij het invervulling doen gaan van haar kinderwens.
Dorien helpt nu in de dansschool. Bier tappen en tosti’s bakken enzo, maar dat kon ze al. Gediplomeerd danslerares is ze inmiddels. Diploma's met niets dan hoge cijfers. Een natuurtalent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten