Moeder en dochter Anita. Daar beneden lopen ze. Ik zie ze vanaf mijn balkon op de 19e verdieping van het flatgebouw. Ze praten en gebaren wat. Anita rookt een sigaretje; ze heeft een leuke roze pet op.
Als ik hier net woon praat ik even met haar. Lang gesprek over niks. Ze klaagt over bijna alles……….. de buurt, de flat, de politie, haar exen……haar vader……haar moeder….…alles dus….. haar zoontje van vier scheldt ze kort maar krachtig verrot, als hij met kont tegen de draadglasruit van de flatdeur bonkt. Kutgesprek trouwens.. Ziet er leuk uit, die Anita….daarom loop ik niet gelijk weg, naar de lift….. Al luisterend kleed ik haar uit……..haar naakte lijf goed onthouden voor straks……. als ik boven ben ………………als ik me aftrek op dat lange naakt lijf......ze is zelfs wat groter dan ik ….. een meter negentig is ze zeker. Veel langer ook dan haar moeder.
Ze wordt tegelijk met haar moeder zwanger. Anita krijgt een zoon, Ricardo ……een druk, schreeuwerig, ongehoorzaam, chaotisch teringjoch……... moeder baart dochter Maria……..leuk, rustig, lief schatteboutje; mooi ook!
Woedend, stikjaloers is Anita als mama ook zwanger blijkt te zijn….hoe haalt ze het in haar hersens!
‘Kutwijf! Ze moet zeker zo nodig de aandacht bij mij wegtrekken’
Als ze hoort dat Harold, een oud vriendje van haar, de vader is ontploft Anita helemaal:
‘Vuile kuthoer!'
Harold, die vriend van ma, is negentien. De vriend van Anita is veertig. Bijna net zo oud als de oma van Ricardo en Maria.
‘Ma’, hoor ik roepen. Op de negentiende etage hoor je niet waar het geluid precies vandaan komt……….van het Cruijff-veldje zo te zien………………... daar ballen Ricardo en Maria. ‘Ma’, roepen en zwaaien ze allebei in de richting van mama en Anita; die zwaaien terug. Ricardo blijft als een dolle stier over het veldje rennen. Maria, probeert af en toe, staand tegen de afrastering de bal te pakken te krijgen, maar dat is vergeefse moeite.
Moeder en haar vriend Harold, een jongen met een Indische achtergrond, om zijn uiterlijk ook 'de indiaan' genoemd, wonen nu een jaar of vijf samen. Ik kan ze niet anders zien dan als moeder en zoon. Zo gedragen ze zich ook. Zij is altijd belerend.
‘Nee, Harold, hou dat nou met twee handen vast!’ of
‘trek dat nou eens recht’ of
‘je jas zit helemaal scheef.’ Of
‘ heb je je schoenen nu nog steeds niet gepoetst?!’of
‘er zit verdorie nog soep in je ogen, Harold, nee, daar niet, dat andere oog!’; of
‘druk jij eens op het liftknopje.’
‘heb je gedacht aan de autopapieren en de autosleutel? Nee zeker…….. gelukkig heb ik er wel aan gedacht……..als je mij niet had….’
…..dit soort liftgesprekjes……..… wel altijd met een lieflijke glimlach en een vernietigend zachte aai over zijn bol.
Harold ………….. lijkt zich dan te generen voor die ouwe teef……. kijkt schuin naar beneden als ze hem vernedert. Dat doet hij trouwens ook als ik wat tegen hem zeg..
Harold praat heel zacht……heeft een lieve zachte stem. Een verlegen blik. We komen elkaar tegen als we naar ons werk gaan en soms ook als we weer klaar zijn. Hij is mooi; heel mooi. Een indiaan. Lang, steil, glanzend zwart haar, donkere roodbruine huidskleur.. hij is zo rustig……lacht zo lief. Nee, nee, nee………op hem kick ik niet. Hij is veel in de weer met zijn dochter.. Wandelen………… tent opzetten…………. Knikkeren………touwtje springen …………wat een vader zoal doet, hè………………….en met de auto weg, toen die er eenmaal was.
Moeder en Harold zijn nu uit elkaar. Waarom? Ik zou het niet weten. Vertellen ze me niet. Vraag er ook niet naar. Ricardo schijnt tegenwoordig ook weer in de flat hier, bij oma, te wonen ………alleen….althans zonder zijn moeder….die zien we nooit in de flat….af en toe komt Harold nog langs. Dan zie ik hem even later spelen met Maria, die steeds meer op hem gaat lijken. Vandaag doet Ricardo ook mee……hij rent doldriest zijn rondjes rondjes om Maria en Harold, de Indiaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten