Hardgekookt eitje

Toen ik vanmorgen opstond was ik al geil en zoals gewoonlijk had mijn vrouw geen trek. Toch moest en zou ik vandaag mijn vrachie kwijt. Ik had me natuurlijk gelijk kunnen aftrekken maar dacht:
“Cor, houd je nou even in, jongen, en ga vanavond weer eens lekker naar de hoeren?”
Op mijn wekelijkse kaartavond kan ik me nauwelijks op het spelletje concentreren; wat me nooit gebeurt: ik zit tot twee keer toe te verzaken. Mijn vaste maat zegt dat ik er maar mee moet stoppen; dat ik er met mijn kop toch niet bij ben. En daar heeft hij groot gelijk in. Mijn gedachten zijn meer bij het neuken dan bij het kaarten.
Het is niet alleen de geilheid die opspeelt, er giert ook een soort angst door mijn onderlijf. Want het is best spannend zeg maar gerust gevaarlijk om in je eentje naar de Keileweg te gaan, onderschat dat niet. Je moet maar afwachten wat voor wijf je treft en sommige van die wijven hebben pooiers, die je al voor tien eurocent een mes in je rug steken. ’t Is echt een zooitje ongeregeld dat daar rondloopt, verslaafden in alle soorten en maten: mongolen, travestieten, psychisch gestoorden. Voor de zekerheid heb ik daarom achter in mijn auto altijd een honkbalknuppel, een broodmes liggen en … een hard gekookt ei, maar dat laatste is omdat ik als ik klaargekomen ben, altijd een hard gekookt eitje moet eten. Vind ik gewoon lekker.
Laatst had ik een slank wijfie in mijn Mazda, zag er lekker uit, pijpte me voor vijftien euro, (vijf euro vooruit betalen), zonder condoom, niks aan de hand, kwam lekker klaar; voelde ik ineens dat dat wijfie een vent was. Ik dacht dat ik gek werd. Ik heb hem meteen mijn auto uitgetrapt; meneer had nog de brutaliteit om de rest van zijn geld op te eisen. Ik heb hem toen toch een dreun gegeven met die knuppel. Jezus, wat voelde ik me belazerd zeg! Die travestiet loopt daar blijkbaar moederziel alleen; daar had ik geluk bij. Want voor hetzelfde geld had ik zo’n criminele pooier achter me aan gekregen. Maar geluk of niet in mijn hardgekookte eitje had ik helemaal geen trek meer.

Veel te schaars gekleed staat Coby onder de plataan langs de Vierhavenstraat. De boom beschut haar tegen de striemende hagelstenen. Passerende auto’s spatten haar met zwarte netkousen bedekte benen zeiknat. Ze zwaait naar elke voorbijkomende automobilist. Vijftien euro heeft ze nog nodig om een lijntje coke te kunnen scoren; oftewel een pijp- of twee trekklantjes.

Een eindje verderop zitten Sjaak en Ben in de oude zwarte Mercedes, waar Coby haar coke scoort. Ze houden haar, tegen een vergoeding van vijfenzeventig procent van haar omzet, een beetje extra in de gaten. Je weet het maar nooit bij haar, het is een beetje bijzonder meissie.

Ze mobielt Sjaak:
“Breng es water voor me pillen.”
“Je kan de klere krijgen; er ligt genoeg water op straat; pak daar maar wat van, pleuriswijf; daar ga je echt niet dood van.”
Ze knielt op het roze asfalt van het fietspad en slurpt wat slokjes uit de een plas water. Haar pillen krijgt ze er nauwelijks meer weggespoeld.
Deze houding heeft in ieder geval een klantje getrokken. Want achter haar staat een kreukelige Mazda geparkeerd, de lichten als schijnwerpers gericht op haar voor een heroinehoer onwaarschijnlijk dikke achterwerk.

“He, meisie, roept de bestuurder, kom eens bij Ome Cor. Wat moet jij kosten”
“Pijpen vijftien, trekken zevenvijftig.”
“Met of zonder condoom?”
“Zonder condoom vijfentwintig euro.”
“Oké, trekken alleen is wel genoeg.”
“Kom d’r maar in, meisie.”
“De helft vooruitbetalen”
“Je kan tweevijftig vooruit krijgen en geen cent meer, trut.”

Ja, ik ben niet achterlijk. Ze belazeren je waar je bij staat. Ze kan die 7,50 krijgen van me maar ze moet ze wel verdienen. Cor laat zijn pik alvast uit zijn gulp zwiepen terwijl zij instapt. Hij rijdt gelijk weg. Ze slaat haar benen stijf over elkaar; blijft voor zich uit kijken met haar mond wagenwijd open. Pijpt zeker altijd. Bij wijze van uitzondering heb ik eens een mollig wijfie in mijn wagen; zit zeker net in het circuit.
Ik vind het lekker om afgetrokken te worden als ik rijd.
“Nou waar wacht je nog op, hij staat voor je klaar, aan het werk.”
Ik streel haar bolle buikje. Zij masseert mijn penis afwisselend hard en zacht, langzaam en snel. Niet gek. Stop! Het stoplicht springt op rood. Zij gaat gewoon door met haar handbewegingen. Ik sluit mijn ogen en kom klaar. Getoeter achter me. Het licht is al lang weer groen. Godverdomme, dat zie je toch wel dat dat licht op groen springt, kan je dat niet even zeggen, trut. Ze kijkt me aan. Het kwijl loopt langs haar kin. Verrek, ik kijk nog eens goed naar haar, nee maar, dat wijf, die griet… het is een mongool. Met de tissues in haar tasje wrijft ze haar handen en mijn pik schoon en pakt hem weer netjes in. Dan zie ik dat ze met die tissues tussen haar benen gaat zitten wrijven. Heeft ze in mij auto zitten zeiken, die mongool; ze kon het niet meer ophouden, zei ze. Ik zet mijn auto langs de kant en flikker haar er gelijk uit. Ze durft niet eens meer om de rest van haar honorarium te vragen. Had ze niet moeten wagen ook. Gadverdamme wat stinkt die verslaafde mongolenzeik.
Ik stond net op het punt om weg te rijden toen ik werd klemgereden door een aftandse Mercedes; er stappen twee ongure types uit, de een met een krik de ander met breekijzer in zijn hand. Ik zeek zowat in mijn broek van angst. Gelukkig hebben ze alleen mijn auto aan diggelen geslagen. Mij mankeerde niets; ook mijn hard gekookte eitje lag nog ongedeerd op de achterbank.