Zijn vrouw en kind slapen ook in Erasmus MC. Het is al voor 3 weken hun thuis. De andere familieleden van de patient pendelen dagelijks tussen Helmond en Rotterdam. De ene helft van de familie is origineel Brabants; de andere helft origineel Turks met een brabants sausje. Iedereen spreekt met een zachte G.
Zijn jonge Hollandse vrouw, is even naar buiten gelopen om een sigaretje te roken. Ik zit daar ook met gebroken hielen in mijn rolstoel een sigaartje te roken. Want zoals elk ziekenhuis tegenwoordig, is Erasmus MC ook rookvrij. Ze is niet echt gekleed op het koude weer van vandaag: een roze vestje, met diep uitgesneden hals en voor zover ik kan zien vanuit mijn rolstoel niets daaronder aan.
Ze zegt me dat ze er even uit moest voor een sigaretje. Nu kan het even want oma is er om op de kleine meid passen. Ik zeg tegen haar dat het vandaag eigenlijk weer is voor hooguit een half sigaretje.
Nog maar een paar dagen. Dan zijn ze weer thuis in Helmond. Opeens springt ze verschrikt op. De man, die buiten haar gezichtsveld kwam aanlopen, knijpt haar in een van haar tamelijk omvangrijke billen . Haar aanvankelijke afweerreactie gaat over in een lach en een halve omhelzing. Het blijkt een grapje van paps te zijn. Ze herkent zijn manier van knijpen.
Ik vertel haar dat ik ook eens zo’n grap heb uitgehaald: ik loop in mijn lunchpauze een beetje rond te kijken in V&D........vanuit mijn rechterooghoek zie ik opeens mijn geliefde echtgenote, Sanne, zij staat t-shirtjes te keuren in een uitverkoopbak . Ze heeft geen flauw idee van mijn nabije aanwezigheid. Ik denk dus lollig te zijn door haar liefdevol over haar billen te strelen. Als door een wesp gestoken reageert ze. Ze draait zich om en plant haar lieftallige vuistje tegen mijn ribbenkast. ‘Ooooh,’ zegt Sanne ‘ben jij het Frits, ja, hoe kan ik dat nou weten….zoiets moet je echt niet bij mij flikken, hoor, je weet toch dat ik absoluut niet wil dat er een wildvreemde aan mijn kont zit.’ Twee gekneusde ribben constateerde mijn huisarts later.
‘Pittig vrouwtje hoor, krachtig ook’ lacht de Brabantse. Ze maakt haar sigaretje uit en gaat weer binnen kijken hoe het met haar man gaat. Als het tot het weekend zo goed blijft gaan als nu kan hij zaterdag naar Brabant terug. Als er sprake is van afstotingsverschijnselen, komen ze altijd binnen een week en die termijn is al lang verstreken. Met zijn jeugd, hij is pas 29, zijn energie, zijn gezonde levenswijze, (sporten,niet roken, geen alcohol) moet hij het gaan redden Zij heeft er groot vertrouwen in. Ik ook; ik neem een laatste trekje van mijn Cubaans sigaartje, druk hem uit in de mega-asbak en rol Erasmus MC in. Over een half jaar spring ik weer vrolijk rond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten