Zieken

Twee uur in de middag, er schijnt een lekker zonnetje en het is een graad of twintig. Geen tijd om binnen te blijven hangen. Eerst een eindje tuffen in de buurt met die scootmobiel en dan kijken wie er rondhangen bij het winkelcentrum. Daar komt de ouwelullen-scootmobielclub elke middag samen. Mannen, allemaal rond de zeventig. Er zijn er die zitten op het bankje of hangen tegen de muur maar het merendeel zit in de scootmobiel.
Prachtig product, die scootmobiel, als je hem nodig hebt. Toch hoor je niet alleen maar positieve geluiden. De negatieve geluiden hebben geen betrekking op het slim bedachte voertuig maar vooral op de persoon die er in zit: de scootmobilist, een beetje daklozenkrantverkoper ziet er tegenwoordig beter uit………………… en rond de scootmobiel hangt vaak een stank waarvan bloemen verwelken en grasperken verdorren.
Ergernis komt ook voort uit zijn gedrag van de scootmobielschauffeur, want hoe zielig en stumperig hij ook is, hij deinst er niet voor terug om de nog gezonde medemens flink wat letselschade toe te brengen. Reeds van verre zie je al dat de scootmobilist absoluut niet van plan is om ook maar één millimeter voor je opzij te gaan. Vaart minderen zal er zéker nooit bij zijn; het motto is immers: opgepast, ik kom er aan. Reken dan ook niet op een bedankje van de scootmobilist wanneer je hem voorrang verleent. Kort gezegd zijn het stumpers, die door hun gedrag en uitstraling een gouden product als de scootmobiel in waarde doet verminderen.
Maar het kan natuurlijk ook anders, want hier in de buurt woont Teun, die ook in zo’n scootmobiel rijdt. Alleen hij doet het met flair! Zo zal Teun nooit hinderlijk in de weg staan of uit stijfkoppigheid voorrang afdwingen. Hij ziet er ook verzorgd uit; is een heer in het verkeer, letterlijk en figuurlijk. Met een ondeugende lach en pretogen manoeuvreert hij zijn voertuig sierlijk door de buurt. Hij houdt rekening met zijn medeweggebruiker en hoewel hij harder rijdt dan menig ander, zal hij nooit bewust iemand de stuipen op het lijf jagen. Misschien heeft het er wel wat mee te maken, dat hij niet gehandicapt is, tenminste, dat wordt in de buurt verteld. En dat zal ook best wel zo wezen. Immers, Teun is in de scootmobiel van zijn moeder gaan rijden na de dood van deze zwaar gehandicapte en naar verluid ook zeer sociale vrouw. Wat dat laatste betreft is Teun net zijn moeder. Niet verwonderlijk dat hij dit jaar door bezoekers van het winkelcentrum is uitgeroepen tot scootmobilist van het jaar, daar zit een prijs aan vast van een reserve accu, 25 euro en een miniatuur bronzen scootmobiel. Dit wekt natuurlijk de jaloezie van de andere scootmobilisten en dan vooral die lui, die hinderlijk bij het winkelcentrum rondhangen………..ze jatten zijn accu en steken zijn banden lek……….zo gehandicapt zijn ze nou ook weer niet.