De tramdame

Een vrouw gekleed in een wit ski jack stapt in. Enorme borsten heeft ze….Dolly Parton-grootte. Ze heeft haar met bont afgezette capuchon ver over haar gezicht getrokken. Ik zie een donkere huid en rode lippen. Haar benen zijn tamelijk dun en steken in een goedkoop, zwart, slap joggingbroekje. In haar hand heeft ze een Aldi boodschappentas. Ze gaat een eindje achter me zitten. Ik zit in tram 21. In de spiegeling van een tramraampje probeer ik haar in beeld te houden. Tevergeefs.
Het is vrijdagavond 23.40 uur; ben net weer in Rotterdam na een slechte try-out in theater de Broekrok in Schiedam…… weet nu al niet meer wat ik gezien heb…..Rineke Stauter geloof ik……barslecht. Het is nu al flink op weg naar middernacht; rotweer; veel regen en harde wind.
Jammer genoeg moet ik bij de eerstvolgende halte al overstappen op bus 69; zij niet. Mijn laatste poging om nog iets meer van haar gezicht op te vangen mislukt: haar capuchon verhult alles.
Hier bij Centraal moet ik er uit…..overstappen op bus 69. De bushalte is verplaatst; waar mijn bushalte stond, is nu een bouwput voor het nieuwe Centraal Station. Ik wordt ontregeld door wat ik om me heen zie: stapels stenen, opeengehoopte plakken losgeboord asfalt, metersdiep gegraven kuilen, grote, kleine, diepe en ondiepe plassen water, draglines die op adem komen van een lange en lawaaierige werkdag. In combinatie met de striemende regen, de wind, die door de aanwezigheid van wolkenkrabbers superkrachten ontwikkelt en de verlatenheid lijkt het alsof ik in een thrillerdecor terecht ben gekomen. Zo snel ik kan begeef ik me naar de volgende bushalte, die bij het Casino.
Die achterlijke hoge gebouwen zijn toch zo mensvijandig! Ik kan me nauwelijks staande houden in het natuurgeweld. Zelfs ademhalen valt niet mee. Het levert ook nog eens lachende gezichten op van mede wandelaars; ze lijken te denken:’ haha val jij ook al bijna op je muil, ik ook’ ik lach maar dom terug.
Bij de haltes voor het Casino stopt mijn bus ook al niet; verleidelijke klinkende geluiden van rinkelend muntgeld moeten bezoekers het gokhuis inlokken. Veelal somber en beschaamd wegkijkende mannen en vrouwen komen schichtig en ontgoocheld het gokpaleis uit……een enkeling vertrekt daar met opgeheven hoofd en een tevreden glimlach.
Bij de volgende halte zie ik tot mijn grote verrukking mijn tramdame in de abri zitten. Ze is een halte later uit de tram gestapt; vlak tegenover deze abri. Ze wist waarschijnlijk al dat de halte verplaatst was.
Van haar gelaat is nog niets te ontwaren. Ze zit weggedoken op een bankje.
‘Zeg gewoon iets tegen haar, lul!’, mompel ik in mezelf. ‘Een onschuldig praatje kan toch geen kwaad’.
Neen, ik zeg niks en kijk af en toe naar haar gigantische boezem en probeer een glimp op te vangen van haar gezicht, Een jaar of 40 is ze vermoed ik.
‘Raar’, denk ik, ‘zulke grote borsten en dan van die dunne beentjes’.
Af en toe staat ze op om even te kijken of de bus er al aankomt. Dat doe ik ook en zo wisselen we elkaar steeds even af: al tien minuten lang: geen bus te zien.
Plotseling stopt een taxi met gierende banden voor onze abri. Een Turkse klerenkast stapt uit en bijna tegelijkertijd staat zij op. ‘Oh’, denk ik, ‘ze wordt opgehaald’
Maar neen, ze loopt naar de haltepaal en bekijkt daar de dienstregeling,
Ze loopt terug naar haar veilige zithoekje.
Ik had het echt niet bedacht; ineens floept het er uit:
‘Duurt lang hè.’ (heel gedurfd!)
Ze flapt haar capuchon nu naar achteren, het gezicht dat ik zie is van een mooie jonge vrouw. Rastaharen, dunne roodgestifte lippen, licht bruine huid (Antilliaanse?), ik schat een jaar of dertig.
‘Wat zegt u, meneer?’
‘Het duurt lang vandaag eer die bus er is.’ Breidde ik mij floepzinnetje uit.
‘Ja, normaal komt hij om 5 voor 12 nu is het al 2 over twaalf.’
Ze denkt dat het door het weer komt.
Ik zeg: ‘Ja dan hebben ze in ieder geval een goede smoes vanavond.’
Waar moet u naar toe als ik vragen mag?
‘Ik moet naar het Oude Noorden’
‘Oh, Ik moet naar Crooswijk.’
Haar stem is ook heel jeugdig. Haar ogen, middelgroot, glinsteren.
Ze slaakt een diepe zucht als ze weer eens naar de bus uitkijkt.
‘Ben je moe?’ vraag ik.
‘Nee, maar ik heb wel slaap.Ik heb vanavond gewerkt.’
‘Tot zo laat?’ vraag ik.
‘Ja, tot half twaalf.’
‘Heb je het druk gehad?’
‘Nee, was het maar waar,’ lacht ze, af en toe haar rasta haren naar achteren zwiepend.
‘Ik heb eigenlijk de hele avond niets te doen gehad.’
‘Als ik vragen mag (ik aap haar na), wat voor werk doet u?’
‘Ik werk in een club…….’
‘Een seksclub,’ vraag ik
‘Ja, een seksclub.’
En, zeg ik met oprechte verwondering: ‘Is er dan de hele avond niemand geweest die u gevraagd heeft?’
‘Nee, niemand, maar dat vind ik helemaal niet erg hoor. Want ik ben maandag pas begonnen en eerlijk gezegd: tot op heden heeft niemand me nog gevraagd.’
‘Nou dat begrijp ik niet.’
‘De baas heeft daar gezegd dat ik een paar dagen gewoon moet kijken hoe het gaat; leren, noemt hij dat, dan komen de klantjes op den duur vanzelf.’
‘Waren er vanavond dan wel klantjes voor de club?’
‘Ja, maar mij namen ze niet.’
‘Blijkbaar is niet iedereen is uit op een meisje met cup DD,’denk ik.

Eindelijk, de bus is er; ze gaat uitnodigend op een tweezitter zitten;
Beleefd vraag ik toch maar of ik naast haar mag komen zitten.
‘Ga je gang,’ zegt ze.
‘Joh,’ zegt ze,’je moet ook eens langs komen.' De club is bij de ’s Gravendijkwal, Ratasta heet hij.’
‘Daar ben ik veel te arm voor; dat kan ik echt niet betalen.’
‘Het is echt zo duur niet hoor 40 euro;’
‘Dat vind ik al niet goedkoop; maar daarbovenop komen ook nog eens de peperdure drankjes.’
‘Nee, dat is bij ons niet; het is 40 euro en daarmee klaar.’
‘Het is alleen wel jammer, dat, als je bij ons in de club geen klantjes hebt,je ook helemaal niks verdient.’
‘Dus je hebt nu al 6 avonden niks verdiend? ‘
‘Ja, nop.’

Geil als ik in de tussentijd geworden ben, denk ik, dat ze nu misschien nog wat wil verdienen.
‘Werk jij ook aan huis?’….en ik denk:
’I hope so, I hope so I hope so ……dan ga ik gelijk met haar mee en .........dan doen we het samen lekker voor twee tientjes, want meer heb ik niet bij me………’
‘Nee,' zegt ze, 'dan krijg ik problemen, al die buren, die zitten achter de gordijnen te gluren.’

Ik moet de bus uit bij de eerstvolgende halte……check nog even of ik haar kan krijgen als ik naar die club van haar ga.
'Ja, da moet lukken en dan verdien ik tenminste ook es wat,’zegt ze.
‘Nou, oké,'zeg ik, 'ik ga…. slaap lekker en ...... misschien tot ziens.’

Van de bushalte naar huis is normaal vijf minuten. Nu twee……. ik wordt letterlijk naar huis geblazen………toch wordt ik nog doornat van de striemende regen……het dondert en bliksemt nu ook. Het is echt te gek deze avond…….of beter deze nacht.
Normaal val ik in slaap binnen een minuut nadat ik in mijn bed stap…..…..deze nacht echter niet....... er speelt van alles………nou ja ….van alles…….de tramdame speelt door mijn hoofd……....... wanneer ga ik naar haar club?……. morgen?………. overmorgen?……… ….. …het is eigenlijk wel duur…….. veertig euro….. dat wordt zeker vijftig met drankjes enzo….………daar kan je prima van uit-eten met z’n tweeën………….je hebt er een fraaie broek voor………een paar chique schoenen………..twee goeie romans……….. misschien ………misschien kan ik haar vragen gewoon eens bij mij thuis te komen……… spreken we samen een mooi prijsje af……………… heel aanlokkelijk…………dat idee…… heerlijk met mijn gezicht te verzinken in haar boezem. Haar buik, billen, benen te strelen, haar lekker te beffen en haar lieflijk vanachter te penetreren…….….……..met of zonder condoom?………….…..ja, als dat zou kunnen………..maar…….. tsja…….ik……eh…. ……………vraag me af:
‘Mag dat eigenlijk wel?’
‘Ja, dat mag!!’