Ex-Buurman

In het trappenhuis kom ik Theo, mijn oude buurman tegen; tien dagen terug is hij verhuisd. Sinds zijn vrouw stierf, wil hij weg uit zijn huis. Steeds weer ziet hij haar in haar laatste dagen….….hersentumor ……’ze heeft het slecht gehad,’ zegt Theo, met veel gevoel voor understatement. Een half jaar terug stierf Ada. Tot voor kort zag ze er eigenlijk nog verbazingwekkend goed uit. Ze heeft ook nog gewoon met alles meegedaan voor de buurt-paas-brunch ….samen organiseren ….en samen lekker oppeuzelen…en de gemeente betaalt alles, ter wille van een goede cohesie in de buurt.
Toen ik van de zomer met mijn brommertje door Turkije toerde, is ze er plotseling tussenuit geknepen. Eind juli. Ik condoleer hem als de crematie alweer twee weken achter de rug is. Hij vindt het maar niks, zo in zijn eentje…….’ik heb altijd gedacht, dat ik wel eerder zou gaan, ik ben tenslotte bijna tien jaar ouder dan Ada……..maar nee……je mag gerust weten dat het van mij nu ook afgelopen mag zijn……ik denk er elke dag aan om er uit te stappen……ik vind er echt helemaal niks meer aan…….’
‘Ja, mijn kinderen komen, zeker, bijna elke dag ,…… maar eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo leuk……...ze bedoelen het waarschijnlijk wel goed, daar niet van……… maar het is een beetje te veel van het goede……. ik krijg het gevoel alsof ik gecontroleerd wordt. ‘
‘Ik heb godzijdank nog wel plezier in het voetballen………nee, niet Feijenoord, Sparta of Excelsior maar v.v. Blijdorp! Dat is het cluppie waar mijn Sander, mijn kleinzoon voetbalt. Hij zit nu in de C-tjes ………verdediger……hard….soms wel een beetje te …… Sander heeft al heel wat gele kaarten gepakt……..maar………….. hij doet het verder heel leuk….elke zaterdagmiddag ga ik kijken, weer of geen weer ….zowel uit als thuis……..’
Theo is nu vijfenzeventig. Een uitzonderlijk fraaie man, een heer. Keurig rechte houding….lang: een meter negentig, slank, een volle bos haar, grijs, dat wel maar mooi grijs……vol, dik, mooi gekapt en gekamd haar………bruine kop met een resolute en warme uitstraling….. (ze zochten samen geregeld de zon op; meestal Spanje). Een ding is erg jammer: hij is zo doof als een kwartel.
Als heer is hij vanzelfsprekend altijd ouderwets netjes gekleed, zoals dat ook normaal is voor iemand van zijn leeftijd: een nette pantalon, glimmend gepoetste schoenen, elke dag een ander schoon, gestreken overhemd, meestal met ruitjesmotief, daar houdt hij blijkbaar van, nooit een stropdas, wel een suède of bruin leren jasje. Roken doet hij niet, ‘nooit gedaan,’zegt hij ‘ik heb tot mijn zestigste gevoetbald bij HOV.’
Anno 2009 speelt HOV in de laagste klasse (de vijfde) van het amateurvoetbal maar in de tachtiger jaren van de vorige eeuw kende heel Nederland deze club: Ajax speelde voor de KNVB-beker tegen tweede klasser HOV op het afgeladen terrein in het Kralingse Bos……..natuurlijk wint Ajax…met 4 – 2 …van de club met de tergende naam Hoop Op Vooruitgang……………………….
‘Maar dat is leuk Theo, ik ook, ik heb ook bij HOV gespeeld…… keeper in het twaalfde……..tsja…….. het kneusjes elftal dus………………maar……….. zelden zo’n leuke voetbaltijd gehad.’
Ik weet wat Theo nu gaat zeggen…ik weet het….ik weet het…..
‘Ik heb een paar jaar in het eerste gespeeld en toen ik niet meer mee kon, ging ik een beetje ballen bij het zesde; in het zesde speelden jongens, die bij HOV of bij een andere club in het eerste gespeeld hebben. Dat is heerlijk voetballen!’, voor het eerst in ons gesprekje glimmen zijn ogen, krullen zijn wimpers en bewegen zijn mondhoeken wat omhoog.
Inderdaad……heerlijk voetballen is dat, inderdaad ja ………voor die ouwe lullen……………..die trage, stramme ouwe lullen……………..die niet meer vooruit kunnen komen………….echter……….echter…………..die ouwe lullen hebben dat ook helemaal niet nodig……………………….ze hoeven helemaal niet zo hard en zo veel te lopen of zo soepel te bewegen……………....hun traptechniek is zo perfect………………..dat alleen is al voldoende…………..alle ballen komen aan ……………..en elk schot op doel is ook binnen de palen…………..en meestal nog raak ook.……heerlijk voetballen ja, inderdaad…..leuk….heerlijk.............. voor hun dan!
Dat zesde van Theo is meestal ingedeeld bij lagere elftallen van andere clubs…………zoiets als dat twaalfde van HOV waar ik in speelde …………..allemaal jonge honden, jongens die gek zijn op het voetballen maar er in feite geen ene hout van kunnen, zoals ik dus ……die zich rot moeten rennen achter foute passes van even beperkte medespelers………..die fanatiek moeten jagen op uitbuikende spelers van de tegenpartij, die jou met ‘een keer raken’ van het kastje naar de muur sturen………of met speels gemak een lange bal geven, die hun centrumspits vrij voor het doel zet. Met een subtiel stiftje over de harlekinesk bewegende doelman, scoort de bejaarde spits (one touch): 8 – 0 ; er is dan pas veertig minuten gespeeld.
Theo knapt zichtbaar wat op van deze praat…..… Hij is even bij zijn oude nest, om zijn vrind te helpen met behangen, witten en verven; zijn vrind gaat wonen in Theo's oude huis. Wat zal het hem doen straks dat klussen……en later, op bezoek zijn bij zijn vrind?