Playback

Begin maart is de Eyndeloos-playback-show weer. Ik ga meedoen…..,,,, bewoners en werkers kunnen meedoen . Boekhouden is mijn werk, in verpleeg- en verzorgingshuis de muziek en zang van internet geplukt Eyndeloos. Wat ik ga playbacken? ‘Mexico’ van de de Zangeres ZonderNaam . De muziek en zang heb ik van internet geplukt….. heb het nummer een paar keer beluisterd…..de tekst uitgeschreven…… ……………moest erg lachen in mezelf…..ik zag me al opkomen gezeten in een rolstoel; met zwarte krulletjespruik; geduwd door meneertje Kaart………. ‘mijn cabalero’…..mijn geliefde in het lied. Het zal wel nog een hele toer worden om al die woorden uit mijn hoofd te leren….nog 24 dagen. Dusssss………
Vorig jaar was dolle pret……ik deed ‘Mama’ van Heintje, in een te korte broek …door bretels te strak in het kruis getrokken………heel hoog opgetrokken zwarte kousen….en als het maar enigszins kan: likkend aan een superlolly; de andere deelnemers vinden mij de favoriet………ik ben het er niet mee eens…..ik wordt vijfde ….terecht even terecht als ‘Sister Act’ de eerste prijs wint……de verpleegsters van de peegee (afdeling psycho-geriatrie) voeren een perfecte dansact op in kleurrijke zelfgemaakte sexy jurkjes….hun synchroniciteit is uitzonderlijk.
Op die avond vertelde meneertje Kaart (78 jaar….. 1 meter 60 lang…. en enigszins zwakbegaafd)het fraaie verhaal, dat hij de groep (van Eyndeloos) waarmee hij vorig jaar op bezoek was in Parijs kwijtraakt. Een welwillende Franse politieagente helpt hem met de terugreis naar Nederland. Ze zet hem op de Hogesnelheidstrein naar Rotterdam. Meneer Kaart heeft lekker gegeten, gedronken en zit al lang en breed voor zijn favoriete televisieprogramma ‘Man zoek hond’ als de anderen van zijn groep bij Eyndeloos afgemaat aankomen na een busreis van 6 uur. Kaart is inmiddels weer zo fris als een hoentje.
Elke woensdag komt deze heer Kaart 25 euro bij me ophalen. Zakgeld voor een week. Op het gebied van geld is heer Kaart buitengewoon alert. Als ik er niet aan denk om hem te laten tekenen voor ontvangst van zijn wekelijkse zakgeld, schroomt hij niet om mij daar op attent te maken……………..en als ik hem per ongeluk wat te weinig geef…of te veel geef….kijkt hij me aan of hij wil zeggen ‘je denkt toch zeker niet dat ik gek ben.
Zo leuk heb ik het ervaren om gekleed en geschminkt te worden als de Zangeres Zonder Naam; mijn pruik heeft glimmende zwarte krullen precies zo als Mary Servaas ze had….….het idee van borsten wordt gesuggereerd door in een bh die ik om heb, aan elke kant twee paar geitenwollen sokken te stoppen….het zal zeker niet alleen door die borsten zijn……de Zangeres Zonder Naam wordt tweede. Dat laatste doet me niet zo veel. Wat mij veel goed doet is te zien dat het publiek, met name bestaande uit bewoners van het verzorgingshuis en verpleeghuis (sommigen in hun bed naar de recreatiezaal gereden) zo’’n lol hebben en lekker meezingen.
Daarom volgend jaar weer……... met een onsje meer macho dan: ‘Bruce Springsteen’.