Sinds ik Vera, mijn naaste buurvrouw, de buurtroddel over haar prille vriendje Koos (mijn over buurman) vertelde, voel ik me niet meer zo op mijn gemak. Ik vind Vera wel heel erg leuk en met toenemende jaloezie zie ik, dat er iets moois groeit tussen haar en Koos. Gezellig zitten ze samen al kirrend thee te drinken in haar zonnige tuin…..hij neemt een lekkere cake mee…..’zelf gebakken’ liegt hij……. want ik stond vanmorge naast hem bij de bakker toen hij die cake kocht........zelf gezien. Koos is een alleen wonende gescheiden agressieveling (paar keer op straat zien knokken) en Vera een lieve bewust ongehuwde moeder…….van het dromerige, zweverige type!
Koos helpt een handje in de tuin: gras maaien, heg knippen, struiken snoeien……… hij plakt haar lekke band en vandaag zie ik hem in de weer met het schuren van het houten tuinameublement……….de uitslover............het moet niet gekker worden………maar dat wordt het toch wel…......kijk, nou ……....... staat ie te verven.
Met die roddel dacht ik mijn concurrent Koos uit te kunnen schakelen. Vera vindt het blijkbaar niet zo’n ramp, wat hij had uitgespookt. Ik zou zo’n figuur als Koos absoluut niet in mijn huis willen hebben. Maar Vera............ik kan haar niet volgen………………ze gaan nog steeds veel met elkaar wandelen……………soms ook heel lang …...en zo af en toe dan gaat zij even bij hem in zijn huis………en dan komt hij weer eens in haar huisje, naast mij........en dat gaat zo maar door.........en ik zie het ook allemaal gebeuren.
Wouter is de zoon van Vera……12 jaar…..hij mag achterop de brommer bij Koos ……….. maar hij wìl niet op die ‘stomme brommer’…….. Wouter gaat pesterig expres op de net door Koos geverfde houten tuinstoelen zitten: benen, handen en korte broek zitten onder de groene verf…… .......Wouter zet een verfhandafdruk op een tamelijk net colber dat Koos aan de tuindeurknop heeft opgehangen………….met een ruk, een vloek en een rood hoofd vliegt Koos op uit zijn ligstand in het gras...........dat wordt een pak rammel voor Wouter …….Gelukkig voor Wouter komt Vera er net aan; ze staat tussen zoon en vriend. Zo voorkomt ze erger………maar Wouter weet genoeg………kinderen voelen het vaak perfect aan … …..dat er iets niet pluis is met een persoon……………….daar hebben ze een zesde zintuig voor.
De roddel vertellen geeft me een kick; de angst nadien beklemt, verlamt me. Koos heeft net een baksteen door Vera’s voorruit gegooid en enkele planten in haar tuin vertrapt. Terwijl ik Vera behulpzaam ben met het herstellen van de schade in haar tuin, komt Koos op ons af. Het zweet breekt me aan alle kanten uit; mijn handen, mijn armen verslappen. Met gebogen hoofd staat hij voor me en haalt met zijn rechtervuist razendsnel naar me uit. Uitgeteld lig ik op Vera’s grasperk. Vaag hoor ik Vera’s gegil en het hese stemgeluid van Koos, die over me heen gebogen staat en me toebijt:
“Ik hèb mijn ex nìèt het ziekenhuis in geslagen, ik heb mijn kinderen nóóit mishandeld, nóóit sexueel misbruikt en ik heb dus ook nóóit in de bak gezeten en luister goed, lul, als je dat nog één keer hier in de buurt rondbazuint maak ik je echt helemaal af, vuile klootzak!”
Verkrampt van boosheid loopt Koos naar zijn huisje aan de overkant; Vera stelpt het bloeden van mijn gescheurde lip en doet er wat jodium op. Dat doet pijn.
‘Je lipje zal gehecht moeten worden, Kurt’ zegt Vera ‘en er móét haast wel een tandje van je loszitten na zo’n dreun.’
‘Lipje……. tandje…….wat klinkt dat lief, zwoel…..’
‘ Trouwens, Kurt zullen we de politie even bellen? Zoiets mag hij toch niet straffeloos doen, lijkt mij……’
‘Nee, laat maar zitten, Vera, dat wil ik niet.’ Die dreun is niet helemaal onterecht; ik heb lopen roddelen …….of het allemaal waar is weet ik niet.............zou me overigens niks verbazen, hoor.
Het pijntje aan het lipje en het losse tandje………………. wat een taai ongeriefje ………..maar oh, hoe liefdevol is Vera’s zorg……..en wat is het fijn om daarvan te kunnn genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten