Karel vindt Joep een leuk beest en volgens mij is dat wederzijds. Ze zijn elkaar al een paar keer tegen gekomen op de trap: Karel mag Joep aaien.......... Nou……dat is al héél wat.
‘Als je die kater niet meer wil, dan neem ik hem wel, hoor.’ zegt Karel.
Dit fantastische aanbod neem ik gelijk aan.
‘Okee Karel, Joep is van jou!’
Karel blij, ik blij , Joep blij en vooral ons kleine poesje Hanny is dolblij dat die grote engerd opgehoepeld is.
De eerste week, gaat alles prima tussen Karel en Joep, de tweede en derde week ook. In de vierde week loopt Karel ineens rond met een flinke haal op zijn wang.
‘Hij wil niet blijkbaar niet onder zijn voorpoten opgepakt worden……ja, dat kan ik toch ook niet weten........……….…..Joep haalde meteen uit…….okay…..dan heeft hij aan mij ook een goeie.....……ik geef hem gelijk een knal voor zijn kop terug. Joep smeert hem meteen……..het dak op volgens mij. Ik ga daar even kijken.’
‘Joepie, Joep, Joep, Joep, Joepie, pssss,pssss, psss; kom, Joepie, kom………maar Joep geeft geen sjoege, hij is in geen velden of wegen te bekennen.’
Hanny is sinds Joep verhuisd is drie keer zo’n aardig poesje geworden voor mij. Ze spint drie keer zo luid, ze komt drie keer zo vaak op schoot zitten en ze geeft veel liever kopjes dan voorheen. Jammer genoeg maakt ze nog niet zelf haar kattenbak schoon. (want die is nu weer helemaal voor haar alleen).
Een doffe knal, voorafgegaan door glasgerinkel en een schreeuw van helse pijn. Dat is Karel; hij ligt bij mij voor deur……. door het draadglasdak heen gezakt en de trap afgedonderd. Die zwaargewicht-klootzak is dus op dat draadglasdak gaan staan om Joep te pakken te krijgen. Zijn licht blauwe broek kleurt donker van het bloed………ik schuif zijn broek op en zie een gapende vleeswond bij zijn enkel…….een flinke jaap in zijn kuit…….misschien wel een slagaderlijke bloeding……… Karel zelf is gelukkig wel zo bijdehand om met zijn overhemd meteen zijn been af te binden……….boven op dak staat Joep door het gat te gluren waar Karel net doorheen geflikkerd is. Ik ren naar het politiebureau tegenover ons huis…………..sla alarm en de agenten bellen gelijk een ambulance ……..
Een gebroken voet, zwaar gekneusde enkel en een slagaderlijke bloeding. Als Karel hiervan hersteld is staat zijn Indonesische bruidje voor de deur.
Joep is na de aanblik van zijn gewonde baasje terug het dak op gegaan; hij heeft zich daarna nooit meer bij ons op de trap laten zien.
Voor het sexleven van mijn vrouw en mij is het wel zo prettig dat Karel een tijdje te geblesseerd is om boven te komen slapen. Zijn slaapkamertje en ons slaapkamertje zijn door een flinterdun hardboardwandje van elkaar gescheiden. Mij kan het niet zo veel schelen maar Carola kan niet ontspannen vrijen als Karel zo vlakbij is........en zo hóórbaar vlakbij: zwaar ademen, hoesten, neus ophalen, scheten laten, omdraaien in zijn kraakbed. Carola neemt dezer dagen duidelijk wat meer het initiatief…........maar eerlijkheidshalve moet ik er wel bij zeggen dat zij op dit gebied nooit een veelpleger zal worden. Nomaal gesproken, als Karel boven slaapt dus, vrijen we héél af en toe op de bank in de woonkamer, vlakbij de grote plantenbak; een bron van grote inspiratie door de aanwezigheid van een immense vingerplant, tot aan het hoge plafond en de strakke gatenplant.
wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten