Samen leuke dingen doen

Krijg een a-4-tje in handen, getiteld: ‘Hoe word je gelukkiger?’ Een van de tips: ‘Doe vaker leuke dingen: film kijken, uit eten, sporten.’
Hé, lezen hoort daar klaarblijkelijk niet bij.
Want, zo staat er te lezen: doe die leuke dingetjes vooral met geliefde anderen. Jaahaa, dat gaat wèl heel fijn met een filmpje kijken ... in een leuk restaurantje uit eten ... een partijtje badmintonnen ... maar jammer, jammer, jammer ... samen lezen gaat meestal juist niet!

Een van de andere aanbevelingen luidt: ‘vrij eens wat vaker’.
Dat is niet zo makkelijk te verwezenlijken als je getrouwd bent met een vrouw, die er niet zo van houdt. Dat is natuurlijk jammer maar op zich geen ramp.

Zal ik dan vreemd gaan? Dat is gelukkig niet nodig. Mijn vrouw weet, dat ik een vriendin heb waar ik ook intiem mee ben. Daar ben ik dus eerlijk over. Vind ik normaal. Ik zou het niet anders willen. Mijn vrouw vindt het okay zo. 

Een saai burgerlijk bestaan is de grootste garantie voor geluk.
Op tijd naar bed; voldoende slapen.
Niet te veel snoepen, roken, eten (op je gewicht letten).
Voldoende bewegen.
Geen alcohol.

Niet zoeken.

Zien: wat komt er op je pad.

Zou ik schrijven als ik eindeloos gelukkig was?
Neen, na-tuur-lijk niet, want dan heb ik geen tijd om te schrijven. Zo veel leuks te doen! Ik zou wel gek zijn om dan achter mijn pc te gaan zitten huilebalken. Pijn aan me reet krijgen van het zitten op een kloterige bureaustoel en mijn ogen te verzieken door veel te lang naar die monitor te staren.

Vriend Evert staat opeens voor mijn neus staat. De Beach Boys-cd  staat op: 'Barbara Ann' is nu te horen, het laatste nummer van deze cd. Evert vraagt om Fisher-Z. Vind ik ook goed. New Wave muziek. Maakt me meestal vrolijk, energiek en gelukkig. Nu niet, want ik weet nog steeds geen klote te schrijven. Dat zeg ik tegen mijn vriend Evert, nou ja......vriend, ik ben hem toch eigenlijk altijd een soort van zeikstraal blijven vinden, met zijn grote muil ... hij weet gewoon altijd alles beter.’

Hij denkt me een goeie tip te geven: ‘Je moet gaan schrijven over dat bejaardentehuis waar je ooit eens gewerkt hebt,’ zegt ie. ‘Dat is pas interessant!’
‘Zou het???? Hoe weet jij dat nou, man?'
‘Nou, dat weet ik ik gewoon, klaar!’ zegt hij heel stellig, met die grote bek van hem.


‘Weet je wat' zegt Evert, 'combineer een verhaaltje over je bejaardenhuis met een dosis vunzigheid en viezigheid?  Dat is toch aan de orde van de dag in zo'n tehuis?'

Het lijkt me geen onaardig idee.Ik heb er wat mee geëxperimenteerd maar ik werd kotsmisselijk van mijn eigen schrijfsels. Dat bespaar ik mijn lezers maar liever.