De lucht op de verzadigd van allerlei lekkere geurtjes, de geurtjes van Karel, want de meeste andere mannen hier op de trap, doen daar niet aan en de lekkere geurtjes van de dames hier zijn heel anders: zoeter, zachter en liever. Deze geuren zijn ‘after shave hard’, niet bepaald vies, oh nee, maar, ze komen hard aan, ook zijn deodorant van Axe is ijzig. Het is wel duidelijk dat Karel wil imponeren. En waarom dan wel?? Zijn Indonesische bruid komt vandaag, met haar zus. Haar zus die al tijden in Rotterdam woont. Haar zus aan wie Karel al de helft van de vijfduizend euro heeft betaald.
Hij heeft zich weer fraai aangekleed….ik heb altijd de neiging als ik Karel netjes aangekleed zie, te zeggen: ‘Kijk eens aan, daar heb we ons boertje op z’n zondags.’
Want het zijn dan wel nette kleren, die Karel aanheeft maar bij hem hoort gewoon een ruitjesoverhemd, een pullover met v-hals, een slonzige morsige broek, waar de vouw al lang uit verdwenen is en natuurlijk die stereotype, grijze geruite pantoffels in plaats van glimmend glad gepoetste schoenen.
De zus van Karel is er ook, zij gaat straks de andere helft van de kostprijs voor de bruid overhandigen aan de andere zus. Karel vraagt mij er om die ochtend ook bij te zijn.
‘Waarom wil je mij er eigenlijk bij hebben,’ vraag ik.
‘Wij zijn het langst buren, jij mag als eerste kennismaken met mijn aanstaande bruid.’
Een hele eer!.
Er is gebak….slagroompunten met een klein stukje ananas, een schijfje mandarijn en een flinterdun chocolaatje in de slagroom. Zijn woonkamer staat blauw van de rook; toch is het alleen Karel die rookt.......zware van de Weduwe; deze ochtend rookt hij twee keer zo veel als anders. De bel gaat; Karel komt met moeite uit zijn fauteuil en opent de deur.
De zus van de bruid loopt voorop. Dan de bruid. De zus stelt haar voor, eindelijk weten we dan haar naam: Rinawatti, zeg maar Rina. Een kleine dame, hooguit 1.60m, zeker wel 70 kilo, niet meer zo jong tussen de 35 en de 45 jaar. Als een angstig, weerloos diertje komt ze Karels woonkamer binnen……..'dus dit is de kooi waarin ik voorlopig gevangen zal zitten,' straalt ze uit. Dan loopt Karel op het kleine, bange vrouwtje af:
’Hallo, Rina, ik ben Karel, eindelijk ben je er, ik ben daar zo ontzettend blij mee. Ik heb heel erg naar je verlangd. Kom hier meisje. Laat me je eens lekker vast houden.’
Zonder op haar toestemming te wachten wordt ze zowat platgedrukt door Karel. Hij staat in trance, met zijn ogen dicht een beet je weg te dromen. Zij staat stijf van de zenuwen met wijd open ogen en ingehouden adem naar haar zus te kijken.
Volgens mij is het haar zus niet maar een gehaaide mensenhandelaar. Want als ik mijn zus zo angstig zou zien, zou ik haar gewoon weer mee naar huis nemen.
Neen deze 'zus' vraagt binnen vijf minuten al naar de rest van het geld. Awel, daar is Karels zus voor gekomen. De zus van Karel betaalt de rest van het geld met tegenzin ‘zus’, die zo snel mogelijk in de voor de deur gereedstaande taxi stapt.
Karel en Rina trouwen precies zes weken na haar aankomst in Nederland.
Met de seks zo vlak naast ons kamertje met dat dunne wandje heeft Karel duidelijk minder moeite dan ik. Zijn spiraalbed maakt de vreemdste geluiden onder Karels op Rina beukende gewicht…..haar horen we kreten slaken die eerder duiden op gruwelijke pijnigingen dan op zinderend genot. Het duurt twee รก drie weken en dan merken we dat Rina niet meer boven komt slapen. Karel wel.
‘Ze vindt het boven te koud, ze slaapt liever beneden voor de kachel,’ zegt hij.
Zijn alcohol gebruik gaat onverminderd voort. Ook hevige buikkrampen en de daarbij behorende ontladingen kunnen hem daar niet van weerhouden. Op een namiddag komt Rina ons tegemoet op de trap, we verstaan niet wat ze zegt, want ze praat alleen Maleis, ze klinkt paniekerig en trekt ons haar woning in; daar ligt Karel te kermen. Hij kan niet meer op zijn poten staan, niet omdat hij laveloos was maar ‘gewoon’ omdat hij weer zo’n vreselijk pijn in zijn buik heeft. We gaan ’s avonds nog even bij hem op bezoek in het ziekenhuis…..is hij al dood!…..darmperforatie door iets te veel biertjes. Karel dood;48 jaar oud. Nauwelijks anderhalf jaar heeft hij van zijn kostbare Rina kunnen genieten.
Karel zijn zus is natuurlijk al gewaarschuwd. Hij ligt nog in zijn ziekenhuisbed met het laken over zijn hoofd. Zus zit naast hem. Met een harde bittere uitdrukking in haar ogen zegt ze:
‘De laatste jaren heeft Karel zich doelbewust doodgezopen..........Korea is te veel gweest voor hem.'
Rina trouwt binnen drie maanden met een zekere Alex…..ook geronseld via haar zogenaamde zus…………………hoeveel ze deze keer gevangen heeft voor Rina weet ik niet……………….Alex en Rina slapen gelukkig nooit boven, naast ons. Binnen het jaar baart Rina een kind, een meisje en ze noemen haar Dewi. Nog nooit trouwens een vrouw tijdens haar zwangerschap constant zo chagrijnig zien kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten