De eerste trein naar Luxemburg vertrekt precies op tijd van Rotterdam Centraal: om 06.55 uur. Ik ben vandaag wel heel blij met Carola. Ze is zo lief is om me op dit vroege uur met fiets en al de trein naar Brussel in te duwen. Misschien is ze wel blij dat ik een paar dagen oprot. Misschien heeft ze het wel gewoon voor me over. Het laatste denk ik. Met betraande ogen, nemen we afscheid van elkaar. Met mijn fiets sta ik in het halletje van de trein heen en weer te zwalken af en toe moet ik mijn rijwiel opzijschuiven omdat er een medepassagier van de WC gebruik wil maken in de rijdende trein. In Brussel moet ik overstappen op de trein naar Luxemburg.
Daar, in Brussel zijn de liften op de perrons buiten gebruik, waarvoor de Belgische Spoorwegen hun hartelijke excuses aanbieden. Met mijn wat te zwaar beladen fiets moet ik van perron 5 naar perron 1, voor de trein naar Luxemburg, die om half tien vertrekt. Dat betekent twintig traptreden af en twintig traptreden weer op en als ik dan na de nodige godvers en bijna van de trap gevallen te zijn op dat perron 1 belandt, vertelt de stem van de geluidsinstallatie dat mijn trein niet op perron 1 maar op perron drie vertrekt. Hupsakee nog eens twintig treden af en weer op, op dit kut-kut-kut station zonder lift. Gelukkig heb ik voor deze overstap tijd genoeg. Fysiek ben ik, nu het nog niet eens half tien is, op mijn eerste vakantie dag, al volledige gesloopt.
Op dit perron drie staat godzijdank aangekondigd dat de trein naar Luxemburg om: 09.33 uur vertrekt. Zelfs de mooie rode trein zie ik al aan komen rollen in de verte. Met een grappig, sjofel gekleed heertje, snotneusje, donkerbruine tandjes en ongeschoren gelaat maak ik nog wat grapjes over de puinhoop die in het Belgische gemaakt wordt van de spoorwegen. De man zegt dat hij er alles aan gedaan heeft er verbetering in aan te brengen vanuit zijn functie als Europees ambtenaar maar, zo zei hij: ‘de Belgische leut overwint het toch altijd weer van het chagrijnig strakke geregel.
Vlug instappen nu. De ambtenaar gaat ook mee, met diezelfde trein en helpt me zowaar met fiets en al die trein in. Hoewel toegang tot de trein veel te smal is, worstel ik me er vrolijk vloekend naar binnen. Heerlijk op weg naar het eindpunt van de zo frustrerend verlopende treinreis: Luxemburg.
Maar wat blijkt tot mijn afgrijzen: ik ben helemaal niet 'lekker' op weg ben naar Luxemburg. Van de conducteur hoor ik dat al een kwartier in deze mooie rode trein op weg ben naar Lookeren.
Op de bestemmingsborden op het perron in Brussel stond uitsluitend de trein naar Luxemburg aangekondigd (vertrek 9.33).
Klopt zegt de conducteur. Er is omgeroepen dat er om 09.31 van dat perron een extra trein naar Lookeren zou vertrekken.
‘Heeft u dat dan niet gehoord?’
‘Nee, dat heb ik even net niet gehoord, mieneer.’
‘Ik werd blijkbaar even afgeleid door dat grappige kleine oude manneke.’ Het manneke is met mij die verkeerde trein ingestapt. Hij moest naar Leuven. Straks in Gent dan maar weer uitstappen en rechtsomkeert naar Brussel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten