Vannacht ben ik één keer wakker geworden van de jeuk. Mijn schouders en bovenarmen zijn verbrand tijden de laatste grote rit, hierheen. ’t Zag er raar uit hoor, niet normáál verbrand: een beetje vurig en rood; neen, het zag er uit als rode brandblaartjes, alsof er een keteltje kokend water over mijn schouders en armen gegooid was. Ik heb er een dikke laag aftersun smurrie over gesmeerd en sindsdien heb ik er eigenlijk geen last meer van gehad. Nu jeukt het opeens vreselijk en als ik er over wrijf, merk ik dat de huid aan het vervellen is. Die vellen trek ik van mijn lijf. Tot bloedens toe. Dat kan toch ook niet bedoeling zijn. Laat het dadelijk wel aan mevrouw Lachaisse zien, die dokter.
De MGM-kakkers zijn weg; heb ze niet horen weggaan. Zouden ze inmiddels nuchter geweest zijn. Toen ik gisteren terugkwam van de wc zag ik een stel lege flessen wijn voor hun tent liggen. O,o wat hadden ze een lol. Ik wist hoe dit zou gaan aflopen. Mijn tentje staat heel dichtbij het hunne. Van het vervolg wilde ik absoluut niks horen. Gelukkig heb ik nog wat kauwgom liggen. Ik kauw gauw twee proppen, die deze nacht dienst gaan doen als mijn oordopjes. Liggend op mijn buik en met mijn handen plat op mijn oren, zo ben ik in mijn tentje in slaap gevallen. Geen kakkersgehijg gehoord, Godzijdank.
De ochtend begin ik met het drinken van een paar slokken priklimonade; ik had bij de Aldi laatst een enorme tweeliterfles gekocht. Eigenlijk vind ik dat soort drank alleen gekoeld weg te krijgen. Maar ja, ik heb nu eenmaal niks anders, dus moet ik het met deze lauwe prik doen. Vast voedsel heb ik niet en bovendien mijn lijf weet er toch geen raad mee.
Tussen acht en negen is het spreekuur van dokter Lachaisse (vertaald: dokter de Stoel ). Daarna ga ik ergens koffiedrinken en een paar vruchten kopen.
Eerst even lekker schoon poedelen. Het is natuurlijk helemaal niet ondenkbaar, gezien mijn klachten, dat de dokter mij anaal wil onderzoeken en mijn extreem droge mond wil zien. Zowel mijn mond als mijn anus dus moeten dus om door een ringetje te halen zijn, zal ik maar zeggen, ja, daar ben ik een rare in. Voor dìè plekken waar ze, denk ik, tòch niks te zoeken heeft, zorg ik er voor dat het daar in ieder geval schoon is en ook een beetje fris ruikt. Dat is toch wel het minste wat ik kan doen voor de dokter. Dat doe ik trouwens bij mijn eigen dokter in Nederland eigenlijk net zo, dus………
Ik ben wel een tijdje bezig in die douche maar het resultaat is dan ook ‘toppie’.
Net als ik afgedroogd en aangekleed ben, voel ik opeens aandrang om te poepen. Aan de ene kant ben ik daar wel blij om, het zal eens een keertje tijd worden, maar aan de andere kant heb ik het daar net zo lekker schoon staan poetsen..….maar goed, ik ga toch maar zitten en dan, tsja, dan zal je net zien, ik zit nog maar net of ik hoef ineens niet meer. Tsjonge, jonge!
Nog maar net op tijd ben ik voor het spreekuur. Drie minuten voor negen kom ik de wachtkamer binnen zetten. Er zitten er nog twee te wachten.
Het schiet gelukkig op. Tien over negen gaat de laatste vòòr mij de wachtkamer uit. Maar dan stagneert het. Als ik om half tien nog niet ben opgeroepen loop ik naar de spreekkamer van de dokter maar onderweg loop ik de arts zelf al tegen het lijf. Ik zie dat ze wat tegen me zegt maar ik hoor haar niet.
‘Iets harder alstublieft, dokter, ik kan u echt niet horen.’
Mevrouw de dokter wenkt me mee naar boven, naar haar werkruimte. Ze kijkt met een otoscoop in mijn linkeroor maar die trekt ze er met een gilletje verschrikt weer uit: er zit een plop kauwgom aan haar otoscoop en tussen die otoscoop en mijn oor schommeltt een lange slappe kauwgomsliert. Ik schaam me rot. Zelf peuter ik vlug die plop uit mijn andere oor en als de dokter de kauwgom van de otoscoop verwijderd heeft zegt ze toch nog vriendelijk:
‘Nu kunt u mij ongetwijfeld horen, meneer? Ik moet eerlijk zeggen: zoiets heb ik in mijn praktijk nog niet eerder meegemaakt. Maar vertelt u me eens, meneer: u bent toch een volwassen man, wat brengt u er toe om die ploppen kauwgom in uw oren te stoppen?'
wordt vervolgd
wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten