Nu blijkt dat ik helemaal niet lekker op weg ben naar Luxemburg! De conducteur laat me fijntjes weten dat ik in de mooie rode trein naar Lookeren zit.
Op de bestemmingsborden op het perron stond uitsluitend de trein naar Luxemburg (vertrek 9.33) aangekondigd.
'Klopt,' zegt de conducteur. Er is omgeroepen dat er om 09.31 een extra trein naar Lookeren zou vertrekken.
‘Heeft u dat dan niet gehoord?’
‘Nee, dat heb ik net even niet gehoord, mieneer.’
‘Ik werd even afgeleid door dat grappige kleine oude manneke.’ Het manneke is samen met mij die verkeerde trein ingestapt. Hij moet naar Leuven. Straks in Gent dan maar weer uitstappen en rechtsomkeert naar Brussel.
Van Gent terug naar Brussel Midi. Dat is nog niet zo maar gepiept want ook hier ontbreken weer zowel liften als roltrappen. Vreselijk irritant die Belgische spoorwegen: ze stapelen de ene foute informatie op de andere foute informatie. Nu komt mijn trein op perron 7 en wanneer ik daar eenmaal ben aangeland komt die ineens weer op perron 3 aan. Met zo’n zwaar geladen fiets is dat echt slopend. Wanneer dat geklootzak van mij op die stations van Brussel en Gent op de televisie getoond zou worden in een ‘verborgen camera programma’ dan haalt het gegarandeerd hoge kijkcijfers. Gezwabber, gevloek, razernij, (bijna) omvallen, uitgelachen worden door omstanders, vragen om hulp aan medereizigers die zich vervolgens van de domme houden of in eerste instantie wel willen helpen maar er van af zien als ze merken hoe zwaar de fiets is. Ze laten me gerust wankel balancerend staan, in mijn eentje, midden op zo’n trap. Godverdomme!!!!
Om 11.53 uur bereik ik wederom Brussel. Ook hier weer, zoals al vermeld, saai, saai, saai dus, die klote trappen op en af en, het kan weer niet op, bij de eerste de beste beklimming van de trap krijg ik een ferme pijnscheut in mijn rechterarm, gescheurde pees vermoed ik. Het zit weer eens lekker mee. Om 12.33 kan ik de trein nemen naar Luxemburg. Aanvankelijk eist de kleine treinconducteur, een druktemaker à al Louis de Funès, dat ik al mijn bagage van de fiets haal.
‘Rot op,’ zeg ik (eigenlijk een beetje te stoer voor mijn doen) maar het helpt wel. Mijn geluk is dat ik al in de trein sta en dat die weer op het punt staat te vertrekken. De conducteur hoor ik er gelukkig niet meer over.
Samen met mijn fiets zit ik nu in een benauwd fietsenhok op weg naar Luxemburg alwaar dan eindelijk mijn fietstocht richting Zuid Frankrijk kan beginnen.
Natuurlijk gaat dat laatste stukje treinen ook niet zonder hindernissen. Het waarom wordt me niet verteld maar op een stationnetje op 5 kilometer van Luxemburg wordt iedereen de trein uit gecommandeerd. Voor de meeste reizigers maakt het niet zo veel uit. Maar voor mij wel natuurlijk …..…..ik kan weer gaan sjouwen.........dit keer tref ik bij wijze van hoge uitzondering een aardige conductrice, die geheel uit zichzelf (!!) mij het veel te kleine hokje voor mij en mijn fiets induwt.
Wat is België toch een derderangs spoorland! België spoort gewoon niet, zou ik haast zeggen. Stations om van te gruwen. Het station in mijn woonplaats Rotterdam is op dit moment ook niet erg best, dat geef ik grif toe maar dat komt omdat daar een nieuw station gebouwd wordt. Belgische stations zijn zo vreselijk oud en vervallen; de meest simpele voorzieningen ontbreken.......en dan al die kleine rottige conducteurtjes, die er zichtbaar lol in hebben dat dingen fout gaan. Service verlenen? Meestal van niet en gaat er wat mis: dan gewoon de andere kant opkijken! Bluhhhhgggg.
wordt vervolgd
wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten