Zo meneer Dujee, nu kunt u mij ongetwijfeld horen?’, zegt dokter Lachaisse. ‘Ik moet eerlijk zeggen: zoiets heb ik in mijn praktijk nog nooit meegemaakt. hoe komt u er bij om die ploppen kauwgom in uw oren te stoppen?’
Hoofdschuddend hoort de arts mijn verhaal aan; ze raadt me aan om nooit meer zoiets achterlijks te doen want het had slechter kunnen aflopen.
‘Goed, meneer, zegt u het maar.’
Dan doe ik de dokter mijn verhaal over de fietstocht, mijn droge mond, geen vast voedsel kunnen eten, misselijkheid, duizeligheid, slingeren, pijn op mijn borst, niet kunnen poepen, geen energie……Ze onderbreekt mijn verhaal:
‘Hoe lang bent u nu van huis?’
‘Vier nachten’
‘Hoeveel woog u toen u van huis wegging?’
‘Drieëntachtig kilo.’
‘Kom eens hier op die weegschaal. Kijk es aan: zevenenzeventig kilo. Iets meer dan zes kilo kwijt in vier dagen. Geen wonder dat u zich niet lekker voelt.’
‘U hebt u over kop gefietst èn u heeft uzelf slecht verzorgd.’ De komende tien dagen veel rust, veel drinken en gedoseerd vast eten. Uw bloeddruk is die van een topsporter’, zegt ze en suikerziekte hebt u ook niet, dat ziet ze na onderzoek van een druppeltje bloed van me.
‘Voor die obstipatie raad ik u aan om vanaf nu de dag te beginnen met enkele diepe kniebuigingen, dan een warme bak thee of koffie en twee gedroogde pruimen. Dat werkt als een tierelier. Is het niet vandaag dan is het morgen.
‘Die verbrande huid baart mij eigenlijk nog het meeste zorgen. Ik zal die huid hier verzorgen en dan krijgt u van mij een receptje mee voor verbandmiddelen en een medicinale après-soleil. Voorlopig niet mee in de zon en over drie dagen moet u weer een dokter gaan zien. U heeft koorts.’ Ze meet 39.3 koorts.
‘Puur door die huid. Voorzichtig daarmee.’
‘Nu die druk op de borst, voelt u die constant of voelde u die alleen toen die ene keer?’
‘Toen alleen maar.’ Dan zegt ze tot mijn opluchting dat die pijn alleen alarmerend is als de pijn lang zou hebben aangehouden.
En wat uw verhaal over die plofjes en die stank betreft bij die kerk en dat kerkhof, daarvan denk ik dat u dat gedroomd heeft; ik kan er in ieder geval geen chocola van maken.
‘Het zwaardere fietswerk moet u voorlopig maar uit uw hoofd zetten,’ zegt ze ‘u moet eerst weer wat aansterken, energie verzamelen.’
‘Hoe lang mag ik dan niet fietsen?’
‘U beslist daar natuurlijk zelf over maar ik adviseer u: de eerstkomende tien dagen geen zware fietstochten. U heeft daar niet de nodige reserves voor. Weet u wat volgens mij voor u nu het beste is: ‘Hoppa, de eerste trein terug naar Rotterdam. Daar een beetje tot rust komen, aansterken, weer op uw normale gewicht komen en dan misschien later in het jaar of volgend jaar weer stevig gaan fietsen.’
‘Zo, dan wens ik u veel sterkte, meneer Dujee. Wat ik u zeg zal ongetwijfeld hard bij u aankomen maar zoals u weet maken zàchte heelmeesters alleen maar stinkende wonden.’
Dzjiezus, daar gaat mijn vakantie. Tien dagen hier in Lunéville blijven, daar begin ik echt niet aan. Ik zou nog met fiets en al op de trein kunnen stappen naar Avignon voor het festival. Daarvoor voel ik me te veel uitgewoond. Ik ga gewoon, weliswaar met frisse tegenzin, ‘Hoppa’ terug naar Rotterdam. Daar zal ik ongetwijfeld wel weer eens ‘de ouwe’ te worden.
Naschrift 1
De woorden van de Franse arts zijn door mij vrij vertaald.
Naschrift 2:
Ben nu weer enige dagen in Rotterdam en alles doet weer het als vanouds.
Dit was de 400e en laatste ‘jeejeepee dag in dag uit’.
Ik blijf blogs schrijven;
wel iets minder;
wel iets minder;
twee à drie keer per week,
Naschrift 5:
Naschrift 6:
‘jeejeepee zo af en toe’ is ook te vinden op Facebook en Twitter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten