Bridgen doe ik sinds ik met pensioen ben gegaan. Ik heb er al eens iets over geschreven. In november 2010 startte ik met cursussen. De eerste twee boekjes van de bridgegoeroe Berry Westra werden in die cursus behandeld.
Het komt misschien wat vreemd over, een cursus voor een kaartspelletje maar voor dit spel is het echt nodig. Bridge is beslist geen lullig kaartspelletje. Het is een spel met honderden regels, die vrijwel niemand allemaal onthoudt. Alleen de allerbelangrijkste regels beklijven aanvankelijk en die spelers, die de meeste van de andere regels weten toe te passen, dat zijn de betere bridgers. Zover ben ik in ieder geval nog lang niet; maar daarover later meer.
Van de schriftelijk cursus 'Pesten' van de LOI, heb ik heel veel profijt gehad; ook nu nog. Die cursus heeft me gelukkig veel duidelijkheid gegeven over de rol van de ‘acht’ in het spel ‘Pesten’. De één beweerde bij hoog en bij laag dat de speelrichting moest veranderen als er een ‘acht’ werd opgegooid. De ander daarentegen was ervan overtuigd, dat de speler, die aan de beurt was, nadat de acht was opgegooid, een beurtje zou moeten overslaan. Welnu, de LOI was daar klip en klaar over: een opgegooide ‘acht’ betekent voor de volgende speler: een beurtje overslaan.
Het enige spel, dat een heel klein beetje het niveau haalt van bridge, is klaverjassen. Het is eveneens een kaartspel dat gespeeld wordt met een maat. Bij bridgen heeft die maat een wat chiquere naam: ‘partner’. Die heb ik nog niet, een vaste bridgepartner.
Om wat speelervaring op te doen, ga ik naar ‘zomerbridgen’, elke donderdagavond, de hele zomer door tot september. Daar speel ik dan met Piet, een leuke vent van 28 jaar, die ik heb leren kennen op de cursus. Hij kan er net zo veel van als ik en dat is niet veel maar wel genoeg om daar wat op te steken. Aan een hoge klassering hoeven we nog niet te denken. We hebben drie keer meegedaan en we zijn 3 keer laatste geworden. Van de zestien! Logisch wel, heel logisch, wij komen pas kijken en we spelen tegen allemaal oude rotten, mensen die al jaren bridgen en soms ook nog met dezelfde partner ook.
In het bridgewereldje wordt het ten stelligste afgeraden om samen te gaan bridgen met je huwelijkspartner. Het is niet zo dat gehuwde bridgestelletjes sneller uit elkaar gaan of zo nee het is eerder zo dat het in de bridgezaal en daarna ook thuis een gezeik van jewelste wordt, zo van:
‘Waarom paste je nou verdomme, man?! Je had zo veel punten in je handen. Weet je hoe ik dat noem, Henk? Dat noem ik: ‘Mijn bridgeavond verzieken,’ lul die je er bent!’
Nu stel ik me even voor dat ik die drie avonden niet met Piet maar met Carola, mijn geliefde echtgenote samen gebridged zou hebben, met de bekende afgang als gevolg. Het zou me niet verbazen als ik me dan op weg naar huis ook niet had kunnen beheersen, net zo min als zij trouwens. Schreeuwend, scheldend en verwijtend, zouden wij de metro in en weer uit zijn gerold en eenmaal thuis gekomen, zou het natuurlijk alweer niet tot een lekker potje vrijen komen.
Piet en ik daarentegen, zeggen, na onze schamele bridgeprestaties tegen elkaar, dat we hier elke avond weer veel leren en dat het niet gaat om het winnen. Jajajajajajajajaj, Piet…. daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag Piet …………………..……..NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE Piet!!!! Ik wil ook wel eens 6e, 7e of 8e worden en ook wel eens een keertje 1e!! Drie keer laatste. Dat frustreert me vreselijk.
Ik ben vandaag met de metro gekomen, dus ga ik ook maar met de metro naar huis. Op het perron staat een automaat. Een snoepautomaat. Met Mars en Bounty. Wat ik normaal nooooooooooooooooit doe: ik haal een Mars uit de automaat; vreet hem schrokkerig weg. En hup ik pak nog een Mars. Kijk in het rond, beetje angstig dat iemand me zo bezig ziet. Gretig schrokkend. Ik bijt venijnig hard op de binnenkant van mijn onderlip, tot bloedens toe. Neen, dat is he-le-maal niet leuk. Van mijn laatste eurootje koop ik een Bountietje. Ik was helemaal uit mijn evenwicht, uit nijd over die ondermaatse bridgeprestaties. Twee Marsen en een Bounty verder en het evenwicht is weer terug. Ongehoord snel! Normaliter heb ik na zo’n afgang toch minsten drie zaadlozingen nodig, voor ik weer in evenwicht ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten