Afgelopen zondag sta ik vroeg op. Treinkaartjes kopen voor mijn vakantie. Om half zeven moet ik eerst over luid snurkende reizigers heen springen. Die hebben hun aansluiting waarschijnlijk gemist. Maar ik……ik heb om kwart voor zeven al mijn enkele reis naar Luxemburg en een treinkaartje voor mijn fiets. Woensdag 22 juni om 6.55 uur gaat mijn trein en om 13.45 uur die zelfde dag ben ik in Luxemburg. Ik heb er voor gekozen om de eerste 350 kilometers mijn fietstocht naar Zuid Frankrijk (van in totaal 1300 kilometer) te treinen. Ten zuiden van Luxemburg is de kans op lekker fiets- en kampeerweer groter dan ten noorden van die stad.
‘Wanneer vertrek je nou eigenlijk, Jee? ’ vraagt mijn geliefde echtgenote Carola naar de bekende weg, want ik heb het inmiddels wel zesendertig keer gezegd. Dit is haar bekende aanloopje om mij iets belangrijks te gaan vertellen; althans wat zij belangrijk vindt.
Dit even ter zijde: alléén fietsen vind ik heerlijk maar als Carola het ook leuk zou vinden om te fietsen dan fietst ze natuurlijk met me mee. Geen enkel probleem. Maar ze vindt er niks aan. Zeker niet zulke lange einden en dan ook nog in de zinderende hitte. Nee, zij zoekt liever de koelte op: Frankrijk in september of Spanje in januari. Dan stapt ze met vrienden en vriendinnen in een vliegtuig, trein.
’Woensdagochtend om vijf voor zeven,’ zeg ik kortaf.
Ze zegt dat ze even op de weerradar gekeken heeft. Woensdag teringweer in Luxemburg. Zware regenbuien, donder, bliksem, windstoten. Had ze allemaal gezien op die weerradar.
‘Pech,’ zeg ik, ‘ ik heb nou toch al een kaartje voor woensdag, niks aan te doen dus.’
Omdat Carola de neiging heeft de dingen wat zwaarder voor stellen dan ze werkelijk zijn, ga ik voor de zekerheid zelf ook maar even op die website te kijken.
Overdreven was het niet. Ze vraagt me waarom ik Godsnaam op zondag een kaartje koop voor woensdag. Dat komt omdat ik een pesthekel heb aan het bordje uitverkocht; dat is me met goeie concerten en voetbalwedstrijden al te vaak overkomen. Tsja, en heel kinderachtig hoor, ik doe het ook omdat wanneer ik het kaartje eenmaal in mijn portemonnee heb zitten, voor mijn gevoel de vakantie al een beetje is begonnen.
Misschien willen ze me wel matsen bij de NS en zetten ze mijn kaartjes om van woensdag 22 naar zaterdag 25 juni want dan is het volgens de heilige weerradar in Luxemburg weer lekker fiets- en kampeerweer.
‘Nee hebbie en ja kejje krijge’. Dus ik weer naar het Centraal Station. Zowaar: ik ben gelijk aan de buurt. Met een mistroostig hoofd zegt de man dat het helaas niet mogelijk is om de datum van de kaartjes om te zetten. Met een brede grijns voegt hij er aan toe dat ik helemaal zelf mag bepalen wanneer ik naar Luxemburg wil reizen. Als ik de reis maar maak tussen 22 juni en 22 september 2011. Die kaartjes zijn drie maanden geldig. Daar had die NS loketknakker, die mij op de vroege zondagochtend de kaartjes verkocht he-le-maal niks over gezegd.
Maar……wat ben ik blij! Het was echt een pak van mijn hart. Ik zag me dat echt niet doen: fietsen en in de zeikregen een tentje opzetten, afbreken en met die natte zooi verder fietsen. Nu wordt het dus zaterdag de 25e . Vijf voor zeven ’s ochtends.
Aan de ene kant jammer dit uitstel want ik had me helemaal op de 22e ingesteld. Al die puike Ortlieb fietstassen zijn al gepakt. Aan de andere kant: op vrijdag de 24e juni is het jaarlijkse populair klassieke concert op een ponton op de Rotte bij het Noordplein. Is toch zo heel mooi; echt genieten. Althans bij geen kutweer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten