ZWEMLES

Buiten, achter de grote ramen van het zwembad, staan vaders, moeders, opa’s en oma’s ingespannen te kijken. Ik sta daar ook tussen. Hun kinderen of kleinkinderen hebben les in dat zwembad. Mijn kleindochter  Lea, pas zes geworden, ook. Ze hebben allemaal opblaasvlindertjes om hun bovenarmen, een zwemgordel om hun middel en ze lopen met een zwemplankje in hun handen. Lea heeft net als alle andere meisjes  een badmuts op; de jongens niet.  Soms wordt er hier van buiten naar ze gezwaaid, gewezen, geglimlacht, ja, ook hardop gelachen. Het is vandaag goed te  doen om hier buiten te staan. Strak blauwe lucht. De zon hoog achter de toeschouwers. Windstil. Alleen een beetje koud. Door de Noorderwind.

Lea heeft vandaag voor het eerst haar nieuwe zwempak aan en badmuts op. Die heeft ze van mij gekregen voor haar verjaardag. Ze wilde graag een roze  zwempak en een roze badmuts  met  een zeemeerminprint.  Voordat ze vandaag in het water springt, komt ze trots in haar nieuwe spullen helemaal naar het grote raam gerend, om mij haar nieuwe spullen showen. Het staat haar hartstikke leuk. Ik zie haar dan voor het eerst met dat pakje aan …   ze heeft geen hulp meer nodig bij het omkleden.  Ze vindt het wèl fijn als ik haar ná de les even droog kom wrijven en  help  met aankleden … zo gauw mogelijk: wèg met de kou!

In het zwembad is het niet zo behaaglijk qua temperatuur. Dat is nu nog niet te merken als de kinderen het water in springen en hun baantjes zwemmen.  Maar als ze daarmee klaar zijn en uit het bassin klauteren, zetten ze het op een rennen en voordat ze weer het water in mogen, staan ze als kikkers te springen om zich een beetje warm te houden. Lea springt met haar armen over elkaar … ze staat nu een beetje te bibberen; haar lippen zijn paars, lijkt wel. De jongens houden elkaar warm door een beetje te stoeien met elkaar.

De kinderen moeten nu de rugslag oefenen. De meesten hebben er geen probleem meer mee. Dat moet ook wel want volgende week is het examen voor het a-diploma.  Alle vier de slagen: schoolslag,  rugslag, borstcrawl en rugcrawl moeten ze dan beheersen. En natuurlijk watertrappelen. Dat gaan ze nu doen. Lea doet het prima. Een van de jongens gaat steeds koppie onder; moet telkens met zijn armen op het water slaan om weer boven te komen. ‘Tsjonge, jonge, altijd hetzelfde liedje met dat joch. Ik kan het niet meer aanzien.’ Driftig loopt hij weg. Zal zijn vader wel zijn.

De badjuf neemt de kinderen mee naar de ‘hoge duik’. Dat vindt Lea eng, dat weet ik. De eerste keer gaat ze wel naar boven maar durft ze niet te springen. Ze gaat naar beneden. De badjuf neemt haar even apart. Dan gaat Lea toch weer naar boven. Ze waagt de sprong.  Ik ben trots op haar.  Ze is dapperder dan haar opa. Die zal nooit van de hoge springen. Hij heeft hoogtevrees.