Een beetje rillerig

Ik voel me een beetje rillerig…… het is deze ochtend koud in huis. Het komt waarschijnlijk doordat zij met een kleine schoonmaak bezig is. Ramen moeten gezeemd; keukenkastjes gesopt en planten gecontroleerd op luis en nattigheid. Gevolg: alle ramen staan wagenwijd open en de binnentemperatuur is gelijk aan de buiten temperatuur…..8 graden. Inmiddels heb ik een vest aangetrokken over een zomertrui (met lange mouwen) en een wintertrui. Met een beker warme chocolademelk moet de rillerigheid verdreven kunnen worden. Gisteravond, ja, ik geef het toe, het is een grote sprong zat ik met die diezelfde beker in mijn hand. Vlak voor het naar bed gaan nam ik twee jonge jenevers in een Nijntje beker. Misschien komt het wel van die twee glaasjes jonge jenever: die rillerigheid. Het kan zijn dat ik nu, om half twee in de middag alweer trek heb in een jonge borrel; dat de voorraad als het ware aangevuld moet worden. Als ik even goed na ga heb ik al wel van vanochtend vroeg een beetje hoofdpijn; dat zwelt in de loop van de ochtend steeds iets verder aan. Misschien ben ik zelfs al min of meer op weg alcoholist te worden. Dat zou toch wel bijzonder zijn. Hoe dan ook, lekker in mijn vel zit ik niet. Als ik niet schrijf, kijk ik steeds met een verlangen uit naar schrijven. Heerlijk, ondergedompeld zijn in (al is het alleen maar voor mezelf) lekkere zinnetjes op papier zetten. In de praktijk doe ik echter niets anders dan uitstellen en uitstellen. Dan ga ik weer eens een flink eind wandelen; dan ga ik weer enkele boeken in de bibliotheek lenen en nog uitlezen ook…………….. dan ga ik weer een of meerdere voetbalwedstrijden op de televisie bekijken…………….of ik zak onderuit voor het eindeloze gezever bij Pauw en Witteman, of het incestueuze programma DWDD: De Wereld Draait Door van Matthijs van Nieuwkerk …..veel te vaak met die tv-pieppop MarcMarie (en dit zeg ik helemaal niet omdat hij homo is; want tegen homo’s heb ik helemaal niets). Maar nu ik eenmaal aan het schrijven ben moet ik zeggen dat het me wel weer meevalt………………. nee beter: dat ik het wel leuk vind…..helaas voor de lezer….dat dan weer wel. Mijn nieuwe buren zijn aan het soppen...Oh, eh, wacht even……opnieuw: ik heb sinds kort nieuwe buren. Een hartpatiënt met overgewicht van achtenzestig en een iets jongere vrouw, die hij constant loopt uit te foeteren. Hij komt beneden mij wonen. De nieuwe buurvrouw sopt dus en hij zegt waar het vuil allemaal zit, ligt en druipt. Ruud en Bea woonden tot voor kort, eigenlijk nu nog steeds……………. maar nu nog maar heel even…..nog een paar dagen…………. tegenover ons; zij kijken bij ons en wij bij hen op de eettafel maar dat is heel binnenkort dus voorbij. Ruud is vrije ondernemer, kocht 10 jaar terug, een vrijstaande villa in Oostvoorne met 300 vierkante meter tuin er omheen, jaja, 300 vierkante meter tuin; woonde daar met vrouw en zoon. Maar hij en zijn vrouw misten het oude Noorden zo…………. daar was hij opgegroeid, die drukte, die gezelligheid, die levendigheid, die geborgenheid………en die zoon dan??.....die is toen verhuisd naar Groningen. Raar verhaal wel eigenlijk toch hè? Een vrijstaande villa verruilen voor een flatje drie hoog in het oude Noorden…….LEUGENS!……………..Ruud vervoert samen met zijn zoon nieuwe auto’s, naar dealers. Ze hebben op een goeie dag gewoon een paar splinternieuwe Chevrolets achterover gedrukt en doorverkocht……dat komt natuurlijk uit……..en dat is maar goed ook…………..het is Ruud en zijn zoon op een gevangenisstraf en een flinke boete komen te staan…………zijn villa in Oostvoorne was toen niet meer te betalen, dus was er voor deze Ruud, zwaar hartpatiënt, geen andere keus dan een flatje drie hoog zonder lift in het Oude Noorden.………en voor zoonlief na de Groningse‘bajes’ een huisje daar in het hoge Noorden. Hij heeft zijn straf gehad……zijn lesje geleerd, neem ik aan………….ik mag hem eigenlijk wel……… van haar heb ik nog geen hoogte kunnen krijgen. Het slechtste van Ruud: zijn harde stem….telkens als hij beneden in zijn huisje wat zegt (buldert), trilt er een stukje parket los, gaan de haren van mijn kater Thijs rechtovereind staan en doven spontaan de waxinelichtjes in mijn woonkamer…….dat kan wat worden de komende jaren in ons leuke huisje langs de Rotte.

Ik heb een film gezien. Hebbie die ook gezien?? Hebbie die ook gezien?? Wat is het dan?? Waar gaat het dan over? Een documentaire over de moord in 2003 op een tachtig jarige vrouw (80) uit St. Philipsland. Het is de eerste moord in Nederland die (ook in 2003) opgelost is door middel van DNA analyse. Een geselecteerd aantal mannen uit St. Philipsland (uit de omgeving van de vrouw) is door de politie gevraagd DNA te geven. Een aantal van de DNA gevers komt aan het woord over hun deelname aan de DNA test en hun gevoelens daaromtrent en de moord zelf. Spannend om te horen dat iedere deelnemer aan zichzelf gaat twijfelen en gaat denken: ’heb ik die 80-jarige nou misschien toch misschien geneukt en vermoord….?’. De dader is gevonden; hij heeft bekend…..het is een jongen 19 jaar woont vlak bij die arme oude vrouw (een ander zou schrijven: vlakbij dat stinkende ouwe lijk…….) ….echt waar…een jongen van negentien jaar……De rillingen lopen over mijn rug. Hier past slechts een zee van stilte.