Oudejaarsavond

Nog niet eerder mocht ik opblijven op oudejaarsavond. Pappa is niet thuis, hij vaart heen en weer tussen Rotterdam en New York op de ‘Rotterdam’, zijn werk is pantrybediende. De buren naast ons vragen of we bij hun feest komen vieren. Ma en ik dan, mijn zusjes zijn daar nog te klein voor. Snip en Snap komt op tv. Wij hebben geen tv. De huiskamer zit stampvol. De meeste ken ik niet. De buurman, buurvrouw en Gerda ken ik natuurlijk wel, met Gerda speel ik soms; ze is ook zeven. Ze hebben ook een grote zoon, die heb ik wel eens gezien maar die is er bijna nooit, Karel heet hij, ………..ik heb mijn moeder wel eens horen zeggen dat Karel van een andere man is…..maar wie die man precies is, dat weet ik echt niet……..misschien is die andere man er vanavond ook wel.
‘Geef de mensen eens netjes een handje, Robbie’ zegt mijn moeder. Er staat veel eten op tafel: oliebollen, appelflappen, gebakken bananen en een halve kerstkrans….zo een hadden wij er ook met Kerstmis. Iedereen heeft al wat te drinken, de meesten hebben koffie….Gerda drinkt melk. De tv staat aan maar er is niemand die kijkt…….er wordt hard gepraat om boven het geluid van de tv uit te kunnen komen.
Ik heb hier nog geen kerststal gezien ……… bij ons thuis hebben we een stom klein kerststalletje……..in de kerk en bij opa en oma van mama hebben ze een grote kerststal, machtig mooi.
Ze zullen hier wel helemaal geen kerststal hebben; onze buren komen nooit in de kerk…..daar heb ik ze tenminste nog nooit gezien en volgens mij mag je dan ook geen kerststal hebben.
Ma gaat vlug naast Karel zitten …… tegen mij zegt ze dat ze hem ‘een leuke knul vindt’….hij doet ook wel leuk tegen mij……..hij lacht en gooit mijn haar een beetje in de war……ik geloof dat hij dat grappig vindt om te doen………hij lacht nu tenminste nog beetje harder ……….. ik lach ook….. maar zonder geluid ………… hij is wel aardig, geloof ik.
Karel vraagt dan: ‘Wat wil jij snoepen, Robbie? Een stukkie kerstkrans of een oliebol of ………..nou zeg het zelf maar…..
’ehhhhhhhh ………een stukkie kerstkrans’ zeg ik ……………dan snijdt hij een stuk af …..groot…..zo’n groot stuk heb ik nog nooit op…..lekker……en een bijzondere smaak…….ze zeiden wel wat voor smaak……maar dat weet ik nu niet meer.
Karel strooit flink wat poedersuiker op een oliebol en geeft die aan mama………’lekker, Karel, dankjewel, lief van je.’ Karel neemt er zelf ook een. Ik neem er dadelijk ook een…of twee…..met veel poedersuiker, denk ik.
Op de televisie zit een zogenaamde Chinees zogenaamde goocheltrucjes te doen. Niks aan.
Mama zit met haar been tegen Karels been en zijn arm ligt over de leuning van mama’s stoel. Ze praten, lachen, drinken, eten. Ik mag een kroket pakken van het blad….en nog een……dan komt Snip en Snap op tv en de schaal met kroketten blijft dicht bij mij op tafel staan………Snip en Snap is leuk …….Snip zegt met een grappig gek stemmetje: ‘Ik weet een raadsel: ’Het is niet mijn broer…..maar toch is het een zoon van mijn vader, rara wie ben ik?’ allemaal lachen ze hier in de huiskamer, ik ook natuurlijk, vooral dat stemmetje is leuk; ik eet nog wat kroketten, als ik Snip met dat stomme stemmetje hoor zeggen ‘ik draai een boutje aan een nippeltje van een transistortje’ en echt waar …… iedereen schatert het hier uit van het lachen……….en die kroketten …..nou……..misschien heb ik er nu wel iets veel van op…………het lijkt wel of ik moet kotsen.
Ik zoek mama maar die zit niet meer op haar plaats…..Karel ook niet……’
Ik vraag aan de buurman:’Waar is mama.’ En net als ik ‘mama’ heb gezegd, komt alles er in een keer uit.
Gelukkig is mam er snel bij, ze was even boven met Karel…….
Er is vuurwerk; er worden kerstbomen verbrand voor de deur; er wordt geproost op het nieuwe jaar en gezoend; iedereen is aan het zoenen behalve mam; zij dweilt mijn kots op en brengt me naar bed.
De beste wensen voor 1958 hoor ik iedereen zeggen…..de eerste paar weken van 1958 ben ik kotsmisselijk; voor mij geen kroketten meer.