Jesus Christ..... kan ik een date botter beginnen? ‘Als je d’r geen zin in hebt doen we het toch niet!’ zegt Carla. Ik vraag haar waarom ze zo blijft aandringen op deze date en waarom het op stel en sprong moet gebeuren…..en…… hoezo bijpraten…..wat kennen we elkaar nou eigenlijk helemaal………we hebben een paar uurtjes samengewerkt……ja...…er valt he-le-maal niks bij te praten...... er is eerder sprake van kennismaken.
Ze is een 22 jarige, behoorlijk stevige dame, heeft een zwart decole-t-shirt aan met een bruine corduroy broek en haar haren staan alle kanten op.
‘Kom je net uit de douche?’, vraag ik.
‘Nee’, zegt ze lachend.
‘Gel?’, vraag ik.
‘Ja,’ zegt ze, ‘een speciaal soort gel.’
Ben hier nooit geweest, in café Boudewijn. Wel hiernaast in Rotown. En verderop in Nighttown.
‘Geef maar thee,’ zeg ik tegen de man, die opeens naast onze tafel opduikt en me indringend aan blijft kijken, Thee met een bokkenpoot wordt me voorgezet; een vieze poot, naar mij later blijkt. Een bokkenpoot moet taai zijn; daar moeten de stukken vanaf gescheurd worden, met je tanden. Dan is hij goed. Tegenwoordig zijn de bokkepoten bros en knapperig.....getver.
Ze praat even over haar ouders, die nu een maandje in de vut zijn, allebei;....over haar zwaar, meervoudig gehandicapte broer, die zich in een scoot-mobile voortbeweegt en over haar werk voor mensen met een persoons gebonden budget (PGB). PGB dat is een bedrag dat een geindiceerde zorgbehoevende ontvangt wanneer die zijn zorg zelf wil inkopen. en Carla, leg mij eens uit wat een geindiceerde zorgbehoevende is...'nou, dat is iemad die onderzocht is door een dokter en er erg genoeg aan toe is om een toegangskaartje te krijgen voor de zorg.......zo'n togangskaartje heet een indicatie.
'Je broer is dan zeker ook geindiceerd?'vraag ik.
'Ja,' zegt ze een beetje bits.....
'Je broer heeft zeker ook PGB?'
Ja, heel bijdehad....'
'Dan werk je zeker ook voor hem?''
'Je hebt de hoofdprijs....', doet ze lollig
'En wat doe je dan zo allemaa......'
'ja, eh,ho nou maar effe zeg, genoeg hierover.........'
Carla verdient dus naast haar studielening wat bij doordat een aantal zorgbehoevenden, waaronder haar meervoudig gehandicapte broertje, haar inkopen vanuit hun PGB.
We werken gedurende een week een paart uurtjes samen. Zaalwacht bij het IFFR 2005 (dit is het filmfestival Rotterdam 2005).. kaartjes controleren en de zaal helemaal volstouwen…..’wilt u allemaal doorschuiven, de zaal is uitverkocht, …. de samenwerking met Carla is leuk....we halen eten en drinken voor elkaar......houden goeie plekjes bezet voor elkaar in de filmzaak......en we hebben gewoon lol om elkaar....om hoe we ons werk doen......grapjes maken met elkaar en met de bezoekers van het festival. Bij IFFR van 2006 komen we elkaar toevallig weer tegen.
'Hoi en dag' is mijn bedoeling. Maar zij wil meer. Een biertje drinken,
Ik bekijk de films van de VPRO-preview dag van het IFFR 2006 tot acht uur die donderdagavond. Zij werkt tot 5 uur. Ze smst wanneer ze vrij is.
Ze doet maar ik ben kapot. Dood moe. Een dag later sms-t dat ze me op de Volksrant-dag gaat mailen. Ook dat doet ze. Misschien gaat ze samen met mij een film zien…..de laatste van de dag. Ik ben met Margreet, Larissa en Dorine. Heb de mobiel uit. We eten wat en drinken wat. Laat op de avond vind ik haar mail. Gelukkig te laat.
De maandag mail ik Carla, Jammer, volgend jaar beter.
Nee, smst ze terug. Kom bij mij of bij de buurvrouw eten. Wanneer kan je? Bijtertje, denk ik.
Okee, die buurvrouw, mijn lieve oud-collega Aicha, wil ik er helemaal niet bij hebben. Maar goed wat ze dan precies van me met me wil weet ik niet ik geef me over en stel voor een wandelingetje te maken, en dan wat te drinken.
Ze zegt niet van wandelen te houden. Zou best goed zijn dat dikke lijf van je eens lekker te laten wandelen....nou ja eens....een paar keer per week.
Laten we wat ’doen de 16e’’ eerst wat drinken en dan naar de film gaan. Ik lees dan de 16e, 16e is een vrijdag; tijd is 14.00 uur. Later mailt ze dat ze eigenlijk donderdag de 15e bedoelde. Komt haar beter uit.Ik houd vast aan de vrijdag. Wel mag het van mij eerder of later op de dag: het wordt 12 uur in cafe Boudewijn op de Nieuwe Binnenweg.
Ik heb de laatste slok thee nog weg of ze stelt voor om naar Atelier Witte de With te gaan.........altijd wel een aardige expositie daar. Ik zeg dat ik toch overal in kan met mijn Rotterdampas, Rottrdampas doet ze niet aan vindt ze te duur. Ik reken voor dat het erg voordelig is. Blunder met het voordeel op het IFFR. Elke voorstelling drie euro voordeel plus 10 euro korting op de aanschaf van de tijgerpas…..neeeeee..... het eigenlijke voordeel is niet meer dan 10 euro. Want de tijgerpas, die je koopt met een tientje voordeel, geeft natuurlijk ook die korting van drie euro per voorstelling.
'Je hebt gelijk, Carla'
De R-pas geeft natuurlijk wel voordeel bij de bieb, dierentuin, spido, bioscoop, strippenkaart, musea etc.
Lucebert heeft in het stedelijk museum Schiedam een expositie. Daar kunnen we ook naar toe gaan. Onderweg vertelt ze dat haar vader onderwijzer is voor moeilijke kinderen. (groepen van 8) Haar moeder coördineert mantelzorg. Ze komen niet uit Friesland (Draaisma) maar gewoon uit Schiedam. Moeder is geboren in Indonesie. Mijn vader ook (opa KNIL-militair)
Nu ik dat weet (dat haar moeder Indonesisch is)zie ik Carla’s spleetogies (net geen honderd procent maar nu zie ik het goed).
Ik heb in Schiemond gewoond…..vindt ze maar een kutbuurt…..Dorine (mijn partner heeft dat ook altijd gezegd)……De flat is heel ruim en het uitzicht op de Maas, de sky-line van Rotterdam en ‘zuid’ groots. De Rotterdamsedijk vindt Carla mooier:
'je kijkt er uit op een met gras begroeide dijk'
'boeiend…..uitermate boeiend.'
Ze is cum laude geslaagd voor de kunstacademie; tekenen en schilderen
Ze wil beroemd worden. Gaan wonen in Berlijn. Ik vertel haar over Iepe Rubingh. Die het vanuit Berlijn maakt als performance-kunstenaar..........werkt mondiaal......woont al weer een aantal jaren daar. Zijn tante Naomi, een vriendin van mijn vrouw, heeft misschien wel een telefoonnummer en/of email adres van hem in Berlijn.
Daar is ze heel erg in geïnteresseerd.
Ik vertel over mijn vader; die er de eerste 12 jaar van mijn leven nooit was; hij vaarde op cruiseschepen bij de Holland-Amerika-Lijn; dat wilde ik mijn kinderen niet aandoen; ik had een vader gemist daarom doen mijn vrouw en ik alles fifty fifty: de kinderen en het huishouden.........eerlijk delen de lusten en de lasten.
Carla denkt dat tussen de reizen door mijn vader wel thuis geweest moet zijn. Nee dus.......en dan enorm, enorm bijdehand natuurlijk:'wie heeft jouw broertjes en zusjes dan allemaal gemaakt?'
'Hij heeft ze in ieder geval niet allemáál gemaakt; maar daar wil ik het met jou verder niet over hebben.......maar je hebt gelijk.....ja, hij was wel eens thuis, zo af en toe, een of twee dagen.'
Wat weet zij er nou van…..ìk heb dit alles toch meegemaakt, niet zij….eigenwijze trut.
Ik vond mezelf wel een moderne man, zei ik een beetje trots tegn haar, niet alleen maar werken en het huishouden aan de vrouw overlaten. Hierop schatert Carla het uit. Staat ze godverdomme nog uit te lachen ook…….....proestend van het lachen zegt ze: 'Mijn moeder doet helemaal niks in het huishouden; mijn vàder doet álles!!'
Tsja.
'Ik ben de oudste van 10. Stom eigenlijk van mijn ouders om met die armoe zo veel kinderen te nemen.'
'Gezellig toch,' zegt Carla.
'Nou ja, soms, niet altijd, meestal niet eigenlijk, bij ons althans. Ik was een soort praatpaal van mijn moeder, dodelijk vermoeiend overigens. Al dat geouwehoer van mijn moeder over de oersaaie, domme, geile, sadistische, snauwende werkezel, die mijn vader in haar ogen was. Moeder is al weer een paar jaar dood.' Het interesseert Carla allemaal niet zo veel.....misschien wel niks......Lucebert boeit haar meer....ze tekent in het museum werk van Lucebert na, miniatuurtjes in haar agenda. Ze noteert de titels van alle boeken van Lucebert. Let wel, alle boeken die Lucebert gelezen heeft. Die gaat ze òòk lezen....ik heb het er niet met haar over.....
Ze heeft haar tv weggedaan.. was tv-verslaafd. Nu werkt ze keihard. In de zorg.......houdt haar huis schoon...........maakt schilderijen.....en nog veel meer. Ik kijk nauwelijks tv. Alleen een beetje voetbal.
'Wat doe je nog meer dan?' vraagt ze.
'Nou, veel lezen, schrijven, …..' zeg ik.
''Wat lees je dan?'
'Michel Houillebeck, gaaf.....zijn boek Platform is puik....moet je lezen.
'En wat schrijf je dan?' vraagt ze.
'Dagboekachtige anecdotes, soms een verhaaltje, google maar op jeejeepee' zeg ik.
'Maak je dan ook wel eens zoiets?' Ze toont me een door haar geproduceerd boekje met verhaaltjes en tekeningetjes.
'Nee,nog nooit gedaan.'zeg ik.
We drinken nog een kop thee; ik eet er een broodje zalm bij.
Margreet; een vriendin van Dorine , is toevallig ook in het museum. En bleef maar tegen me aan lullen. Ik wilde wat foto’s maken van Carla.
Nog een paar Lucebert-kaarten uitgezocht Mooie kaarten met repro’s van werken van Lucebert en gedichten er op. Te versturen bij speciale gelegenheden. Misschien wel nooit.
We gaan......ik weet niet meer waar ik het sleuteltje van mijn kluisje gelaten heb. Mijn rugzak 'met alles' staat daar in. De dame van de receptie komt al met een zak reservesleutels aanzetten. Carla vraagt me dan of ik al in mijn achterzak gevoeld heb.............daar zit ie dus....erg irritant zo'n trutje dat alles beter denkt te weten en het verdomme soms nog beter weet ook.
Buiten, halverwege het losmaken van mijn fiets zeg ik tegen haar ga maar........... eer ik klaar ben met die fiets ben jij onderhand thuis. Zoen, zoen, zoen.
‘ Niet vergeten hè....het email adres van Iepe naar me te mailen’?’
‘Neeeeeeeeee.......dat krijg je heus nog vandaag, daaaag.'
'Fijn hoor, dag'
’s Avonds mail ik haar de foto’s, die ik van haar maakte in het museum en dat de Lucebertspreuk ’alles van waarde is weerloos’ in neon te zien is op de Blaak in Rotterdam op het dak van de Willem de Kooning Academie (dat wilde ze nog weten). Ze krijgt natuurlijk ook het email adres van Iepe in Berlijn, de stad waar Carla een beroemdheid wordt.
Wat een waardeloze kutdate!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten