Mijn afval verzamel ik gescheiden. Op het balkon staat een glasbakje en een grote restafvalbak………….. in de keuken de papierbak en een twee-onder-een-dak-bak voor enerzijds restafval en anderzijds gft-afval. Gek wordt ik er van. Onze kater verzamelt in zijn eigen bak ook nog het een en ander (hij scheidt trouwens alleen vast en vloeibaar)en eens in de zoveel tijd mag ik zijn troep bij het restafval gooien.
Als kind van de vijftiger jaren groei ik op met de vuilnisbak….alles gaat daar in behalve schillen, lompen en metalen. Het ophalen, afvoeren en sorteren van dat afval doet de gemeente. Als ik acht word zegt mijn moeder, dat ik nu sterk genoeg ben om voortaan de vuilnisbak (zeven à acht kilo)buiten te zetten. Natuurlijk laat ik me niet kennen maar eigenlijk is het te zwaar voor me….zeker van drie hoog ….. . Maar ik wil natuurlijk ’een grote jongen’ zijn….dus laat ik me niet kennen. Twee maal per week komt de vuilniswagen en hoewel destijds lang niet zo veel afval geproduceerd wordt door een gezin als nu, zit de bak altijd stampvol.
Anno 2008 is vrijwel alles verpakt in karton, papier, aluminium- of plasticfolie, glas of kunststof maar in de vijftiger jaren van de twintigste eeuw wordt veel los verkocht of verpakt in kranten, papieren zakken of vellen papier. Bij ons thuis, nemen we voor een liter melk altijd een melkkannetje mee naar de melkboer, meestal de melkkoker, een tamelijk smalle, hoge pan afgedekt door een gatendeksel en voor de eieren een schaaltje. Bij de groenteboer worden de afgewogen aardappelen (geen afkokers!) in de meegebrachte tas gekieperd. Rode kool, bloemkool, spitskool, andijvie enzovoorts zijn nooit verpakt maar dat is nu vaak ook nog zo. Het grote verschil met vroeger, wat die groenten betreft is, dat de groente-industrie al aan het snijden is geslagen. Zo kopen gehaaste tweeverdieners vaak en graag gesneden andijvie, kool, snijbonen en kant en klare salades. Ook gekookte groente, bietjes (ofwel: krootjes) wordt aangeboden en vanzelfsprekend allemaal keurig verpakt in stevige kunststof.
Papier (zak of vellen) is het meest gebruikte verpakkingsmateriaal en voor de vloeistoffen is dat de fles. In de zestiger jaren worden ook geconserveerde groenten in glas, (pot) verkocht en gaat de concurrentie aan met het blik. Het blik met geconserveerde groenten en fruit is al jaren in gebruik ….vanaf 1810! De flessen worden hergebruikt; het statiegeld, dat de consument moet betalen garandeert hergebruik.
Het papier, met uitzondering van de kranten, verdwijnt in de vuilnisbak evenals het blik en het papier. Althans het papier dat is aangetast door het daarin verpakte. Visboeren geven de gekochte haring mee in een oude kranten. En menig havenarbeider eet zijn gebakken scholletje uit een door moeder de vrouw ingepakte oude krant.
Ook het krantenpapier wordt gerecycled. Charitatieve organisaties laten ter financiering van hun goede doelen de schooljeugd ouwe kranten inzamelen. Op de lagere school, die ikzelf bezocht, geleid door sadistisch-katholieke onderwijzers (behorend tot de Broeders van Maastricht), wordt papier ingezameld voor arme kinderen in Afrika……vraag me niet of het voor medicijnen, voeding, kleding, scholing of bijbeltjes is.
Ook worden aluminium melkflessluitingen ingezameld vaak met overweldigend succes……..met de opbrengst wordt flink wat honger gestild en dorst gelest….ergens in ver Afrika.
Bij mij thuis is toentertijd trouwens nauwelijks wat te vreten laat staan te recyclen. Mijn moeder koopt alleen een fles melk voor die aluminium dop, om op school in te leveren voor de Afrika-actie…….ze hoeven daar niet te weten dat wij ook honger hebben.
Ik vermager zonder dat ik erg in heb……tante Lena ziet het en stuurt een maatschappelijk werker op ons dak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten