Proefpakken

Voordat ik straks zes tot acht weken ga fietsen naar en in Frankrijk, met als hoofddoel weer het theaterfestival van Avignon, is het zinvol enkele elementen de revue te laten passeren die van belang zijn tijdens een dergelijke reis zoals:

'Hoe is het met het weer, de fiets, de nachten, de poen en de gezondheid.'

Met het weer zit meestal wel goed in Frankrijk.  Dit keer wil ik in juni al per fiets vanuit Rotterdam vertrekken en in die maand wil het, in Nederland althans,  nog wel eens koud en nat zijn. De kans dat al mijn bagage zeiknat is,  voordat ik in het mooi weer deel van  de reis arriveer is zeker niet gering.

Vers in mijn geheugen staan nog twee junivakanties gegrift. Ten eerste het weekje theaterfestival Oerol 2010 op Terschelling. Bijna alle voorstellingen zijn in de buitenlucht. Met name bij de avondvoorstellingen moest ik verschillende lagen kleding aan om het het uit te houden. De toeschouwers kropen bibberend van de kou zo dicht mogelijk tegen elkaar aan om de koude zeewind te weerstaan. Terug in de slaapplaats, een gammele caravan, lukte hem me pas na het wegklokken van enkele jonge borrels, tijdens een irritant vrolijk merelconcert, de slaap te vatten.

Een eerdere tegenvallende vakantie, qua weer dan, was de enthousiast in juni geplande ‘fietstocht door heel Nederland’.  Vier vrienden, rond de dertig:  Sander, Peter, Aad en ik dus vatten al in februari van het jaar 1980, het plan op voor dit op papier heel aantrekkelijke avontuur. In tentjes. Koken doen we uitsluitend: water voor thee, koffie en scheren.

Als ik nog terugdenk aan die trip wordt mijn neus spontaan paars en krijg ik dooie vinger van de kou. Gepland was drie weken. De eerste zeven dagen: veel wind en regen; die wind voornamelijk tegen. De laatste dagen waren er zelfs geen droge kleren meer. De tijd die we in de kroeg doorbrachten was lang genoeg om kachel te worden maar te kort om op te drogen. Op de achtste dag paken we uiteindelijk in Nijmegen de trein terug naar Rotterdam. Vanuit de trein konden we toen opeens genieten van de helder blauwe hemel. Alle vier zijn we in de weken daarna nog flink verkouden geweest. Aad kreeg  zelfs een longontsteking…maar dat nam hij luchtig op:
‘Wat je krijgt hoef je niet te kopen,’ zei hij.  

Mijn fietsje kocht ik twee jaar terug. Via mijn werk nog met zo’n driejarig fietsplan. Leek een prima fiets. Leek maar  dat was niet zo.  Twee jaar later is er toch  veel mis mee. Bijna elke week springt er wel een spaak kapot. De bagagedrager is afgebroken. De remmen zijn kwetsbaar en er zit inmiddels een nieuwe as in. De grote vraag is nu dus: durf ik het aan om op deze inmiddels krakkemikkige fiets naar Frankrijk te gaan? Denk het eigenlijk van niet. Beter is denk ik, proberen er een goede prijs voor te krijgen. Meer dan 150 euro vang ik er nooit voor. Repareren kan natuurlijk ook. Laat ik maar eerst eens een offerte vragen aan de fietsenmaker. Maar eerst een offerte vragen misschien is dan een nieuwe fiets wel voordeliger.

Proefpakken, moet dan ook nog gebeuren. Hooguit vijftien kilo bagage,  evenwichtig verdeeld over de fiets. Vijftien kilo, waar in begrepen mijn tentje, mijn belangrijkste slaapplaats. Daarnaast overnacht ik af en toe in een gîte, een soort jeugdherberg op zijn Frans en wanneer ik eenmaal in Avignon ben,  slaap ik bij mijn vrienden daar.  

Door de capriolen van de PGGM - maffia heb ik als vervroegd - pensionado wel wat minder centjes te besteden dezer dagen dan ik gedacht had. Speculeergeile en op eigen gewin (bonussen!!) beluste  pensioenfondsmedewerkers hebben grote delen mijn geld en dat van vele anderen verkwanseld. Ik zeg al, het is krapper maar desalniettemin nog wel voldoende; zelfs  om van op vakantie gaan. Deze maand heb ik ook nog  vakantiegeld gehad. Als ik daar wat van gebruik dan is het voor het kopen van een nieuwe fiets of om die oude laten  repareren. 

Mijn eigen fysieke gestel baart me op het moment ook zorgen. Ik heb veel kleine pijntjes op links: knie, hand, elleboog en schouder.  Dat moet echt, beter want als dat rond de twintigste juni nog zo is dan ga ik op vakantie in Rotterdam en omgeving. 

Een plan trekken op de seksuele kant van de reis, dat is, als je zes weken of misschien meer van huis gaat, een van de moeilijkste zaken Ook dit jaar zal het me wederom niet meevallen om weerstand te bieden aan al het vrouwelijk schoon onderweg.  Voor een beetje vent als ik,  die toch ook zo af en toe nog eens  flink op de pedalen zal moeten trappen, is het pure noodzaak me te beperken tot hooguit drie nummertjes per week. Hard en meedogenloos afzien wordt het op die onthoudingsdagen. Tsja, Ik zal er wat voor over moeten hebben!