Op weg naar de super fiets ik langs het Noordplein. Half tien in de ochtend is het en nu al helemaal knalvol met mensen, tafeltjes en rotzooi. Het mooie weer speelt natuurlijk ook mee en: Koninginnedag!!!. Dit is de jaarlijkse Koninginnedagrommelmarkt. Sinds tien jaar wordt ie hier gehouden en elke jaar trekt de markt weer meer mensen aan.
De eerlijkheid gebiedt mij te bekennen dat ik absoluut geen rommelmarktmens ben.
Een rommelmarktmens moet het leuk vinden om leuke ouwe spullen te kopen, te verkopen, te gebruiken en bewaren tot de volgende rommelmarkt. De rommelmarktmens huurt dan een bestelauto, stouwt die afgeladen vol en rijdt dan al die grappige spulletjes naar alle uithoeken van Rotterdam (en misschien nog wel verder) waar die markten zijn: bij de Kuip, het Kasteel, het Heemraadsplein, het Schuttersveld. Daar staat dan een gehuurde marktkraam klaar. Al dat gesjouw en geleur met die rotzooi is he-le-maal niks voor mij. Meestal is het nog rotweer ook. In Nederland régent het meer dan wat anders, toch?
Bij mooi weer vind ik het wel leuk om er een minuut of vijf rond te neuzen. Niet eens zo zeer om naar de geinige spulletjes te kijken. Meer om de geinige mensen daarachter te zien. Wat me dan opvalt? De rommelmarktmens rookt erg veel. Vooral de vrouwen. Let maar eens op. Vrijwel alle rommelmarktvrouwen staan te roken; de ene hand op de buik en met de andere houdt ze het sigaretje in haar mond. De kids niet, de kids, die op een kleedje zitten met play mobiel, barbiepoppen, voetbalplaatjes, lego, dinky toy, knikkers; die roken natuurlijk niet. Van hen straalt soms nog de twijfel af:
‘Wel of niet verkopen; voor veel of weinig? Het was tenslotte mijn lievelingsspeeltje.’
De rommelmarktman is een chagrijn. Het boze, verwijtende, mokkende hoofd doet vermoeden dat hij door zijn echtgenote of misschien zelfs nog wel zijn moeder, verplicht is hier te gaan staan. Je zou hem zomaar een theemuts over zijn hoofd trekken!
Oude gave theemutsen. Dat vind ik nou wel weer leuk. Uitleggen? Een theemuts is een soort muts die over een theepot gezet kan worden. Vooral vroeger werd die muts veel gebruikt om thee te kunnen laten trekken zonder dat deze in de stenen theepot snel afkoelde. Nu maken we dat koppie thee door met een theezakkie in een koppie heet water te bungelen.!
Nou kijk, da’s nou ook zoiets vreemds. De vrouw achter dat kraampie, ziet me staan kijken en hannessen met die theemuts-met-knip. Maar als ik opkijk naar haar, zie ik haar vlug de andere kant op kijken. Stom hè. Zou ze me nou niet willen helpen? Ik knip de muts open en duw hem weer dicht.
‘Wat moet die muts kosten mevrouw?’ vraag ik. Ik ga hem (haar?) toch niet kopen
‘Vijf!’ Het woord euro kan ze zeker niet uitspreken. Die hebberige blik, getver! Als ze tien, twintig of vijftig had gezegd, had ik het ook geloofd. Heus! Ze kunnen mij hier alles wijs maken. Ik ben dan ook helemáál geen rommelmarktman.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten