Haan komt me helpen met de riolering. Hij is een heel oude kennis (63). Een jaar of 40 geleden waren wij collega’s. Haan kwam daar later in dienst dan ik en ging weer wat eerder met ontslag. Was niks voor hem dat werk daar. Het was ook teringwerk. Meiden en knullen, 14, 15 en 16 jaar, die een pleurishekel hadden aan school, één dag per week op een ultravaag schooltje aan het tekenen, beeldhouwen, toneel spelen en discussiëren te krijgen. Bijna ondoenlijk. Mij lukte het in ieder geval van geen kanten. Voor de andere collega’s was het wel zo prettig dat ze van mij persoonlijk en van mijn groepen geen last hadden. Voor mijn groepen nam ik een paar pakken bastognekoeken, thermoskannen koffie, een kratje cola mee en dan liep dat verder vanzelf wel. Zeker de gemengde groepen en de meidengroepen. Bij de jongens kon het wel eens een rotzooitje worden: ruitje aan diggelen of een gordijnrail uit het plafond. Ach, wat stelt dat nou helemaal voor? Bovendien kon dat meestal gedekt worden door een WA-verzekering van een van mijn leerlingen. Ik leed in stilte. Dat wel.
Van Haan en zijn leerlingen werden mijn collega’s ho-ren-dol. Die zwierven door het hele gebouw en maar rottigheid uithalen: nu eens een stinkbommetje in een lokaal, dan weer ergens een rotje en Haan…… Haan ging vanuit zijn eigen onzekerheid veel staan lullen tegen iedereen die hij tegenkwam, al was het de loodgieter. Eigenlijk moest hij les geven maar hij bleef lullen. Ook zijn collega’s hield hij van hun werk af. Sommigen krijgen een kunstkop van Haan of misschien wel een punthoofd daar wil ik van af wezen. Heel apart is wel dat Haan het zelf niet in de peiling had dat hij zo vermoeiend was. Haan is in feite een ADHD-klantje en medicatie daartegen is nog lang niet bekend in 1971. Hem is toen door de directie met klem verzocht naar een andere baan uit te kijken, dat heeft hij toen gedaan. Dat wel. maar hij ging toch weer precies hetzelfde doen...... ergens anders in de stad. Dat ging vanzelf ook weer zeer snel fout. toen is hij maar gaan leren voor vakman in de bouw. Hij dacht dat hij technisch was. Is gaan leren voor loodgieter en als zodanig kon ik Haan 2001 prima gebruiken, om me te helpen met het opknappen van mijn zomerhuisje in de Auvergne in Zuid-Frankrijk. Haan legt het riool en de waterleiding aan, belooft hij. Leuk om te doen ook, vindt hij.
We hebben alle benodigde spullen al ingekocht; acht november zouden we beginnen. Maar het was toen erg koud daar . Drie graden onder nul en het sneeuwde. Dus beter maar van niet. We houden contact en gaan weer aan de slag als het boven nul is. Eind februari 2002 is het al als we eindelijk pas iets kunnen gaan doen.
Haan, belde. Hij heeft geen leuke feestdagen gehad. Haan woont alleen. Hij is een alleenstaande homo, 63 jaar oud. Hij had alleen gezeten met de kerst. Een bakje uiensoep met een sliertje vlees; dat was zijn feestmenu.
‘Daar zal je mij niet over horen zeiken,’ zegt Haan, ‘want daar heb ik zelf bewust voor gekozen.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten