1.
Vlak voor de kattenbak ligt een dampende donkerbruine kattendrol.
De weeë, misselijkmakende geur van tot stront verteerd kattenblikvoer, vermengd met scherpe, de neus en ogen irriterende, ammoniakgeur van enkele dagen oude kattenpies. Duizenden kleine vochtabsorberende korrels in de kattenbak zijn zeiknat, evenals de kranten daaronder. Tientalle drolletjes duiken tussen die roze korrels op.
Langs de wanden van de kattenbak druipt dunne poep. Kokhalzend kieper ik de bak leeg in de vuilnisbak en poets met water en heel veel zeep de viezigheid op de bodem en de wanden weg.
Poes Nijntje kijkt vanuit haar veilige plekje onder de bank met pretoogjes toe, steeds luider spinnend.
2.
Koud, donker en heel stil. Geritsel van bladeren. De zaklantaarn aan. Gelijk weer uit. Mag niet gezien. Beveiliging. Een groen luik. Zit vast met een hendel. Forceren met de schroevendraaier. Nu de ruit. Sla er een klein gat in. Zonder geluid. Beveiliging. Toch glasgerinkel. Mijn hart bonst in mijn keel. Droge mond. Zweet. Barst uit mijn kop. Linkerarm door het gat in het raam. Draai het raam open. Trek arm terug. Iets te vlug. Glas krast mijn pols. Stroperig vocht vloeit in mijn hand. Plakkerige vingers. Geen hulp.Trillende benen. Knikkende knieën. Licht in het hoofd. Dan wordt alles zwart.
3.
Paul loopt de hal van het flatgebouw in. Zijn mond valt open. Kerstsfeer? Hier? Woede verschijnt in zijn ogen. Vergeet te ademen. Met een steeds roder wordend hoofd rent hij naar de kerstboom. Springt hoog op, slaakt een rauwe kreet en velt de boom met een karatetrap. Krakend en tingelend vallen kerstballen aan diggelen.
“Weg, weg,” half hijgend, half gillend rukt hij de goudkleurige kerstslingers van de ramen. Met de kerstboom slaat hij de kunststof kerstman van de muur, die hij in blinde woede platstampt, terwijl hij ‘Jingle bells” krijst. “Nu de fik er in,” schreeuwt hij. Eerst brandt de kerstman, dan die kleine rode kerstklokjes langs de liften.
Verstikkende rook verdrijft Paul weer naar buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten