Muts af!

De ster van het Iffer (het internationale filmfestival Rotterdam) 2011 is voor mij Juliëtta Seco. Ze speelt in geen enkele film en toch is  ze van de eerste tot de laatste minuut van het festival mijn absolute hoofdrolspeler. Juliëtta Seco is een twintigjarige Argentijnse cineaste in opleiding, die ik, op verzoek van de festivalleiding onder mij hoede heb genomen.  

Ze wilde  Rotterdam graag een beetje leren kennen. Het festival is nog niet echt begonnen als Juliëtta en ik een klein rondje oud-Rotterdam gaan doen.

Beginpunt is de Van Vollenhovenstraat, bij haar hotel. Over de Maaskade, lopen we richting Maastunnel. Ze bewondert en fotografeert de mozaïeken in de fiets- en voetgangerstunnel onder de Maas. We nemen de steile roltrap. Ik vertel haar dat er speciale stadswachten, doorgaans veel te dikke vrouwen, klaarstaan om mensen te helpen, die niet met de fiets die steile roltrap afdurven. Wij zijn niet met de fiets; we wandelen van Noord naar Zuid. Van daaruit kan ze de s.s. Rotterdam bewonderen. De gigantische afmetingen van dat schip zijn nu eigenlijk pas goed waarneembaar. Ze is verrukt te horen dat mijn vader gewerkt heeft op die boot. Vijftien jaar lang deed hij de afwas voor bemanning en passagiers, die reisden tussen Rotterdam en New York.

In het park, gaat het gesprek opeens over theater en het theaterfestival van Avignon. Daar is Juli bijzonder in geïnteresseerd. Het is ook mijn onderwerp. Ik ben al een paar keer in Avignon geweest. Ze kent een liedje over Avignon, dat blijkt hetzelfde liedje te zijn als ik ken, als de hele wereld kent:

‘Sur le pont de Avignon, on y danse, on y danse etc.’

Samen zingen we dit lied schreeuwerig, lacherig. Juli heeft stiekem de geluidsopnameknop van het foto/videotoestel ingedrukt.  Die opname geeft prima de sfeer weer van dat moment:  vrolijk en een beetje opgewonden (ik vooral).

Door gaan we  in de richting van het Lloydterrein. In het aldaar gevestigde café Stroom drinken we koffie en laat ik haar mijn foto’s zien; laat ik haar mijn muziek horen. Als ze foto’s ziet van mijn zonen (30 en 32) en mijn broer (44) merk ik, ja, het is niet anders,  dat haar oogjes  gaan twinkelen.  Ze wandelt even door ‘mijn muziek’ heen en is gelijk helemaal weg van Jack Johnson.  Vandaag (16-2-2011) krijg ik een sms van haar uit Londen, dat ze daar de cd  ‘Sleep through the static.’ van Jack Johnson heeft aangeschaft.  Leuk, Jack Johnson, vind ik zelf ook ....maar nog fijner vind ik  momenteel John Mayor. Zijn tekst:

‘I’m afraid of getting older, cause I’m so good in being young,’ is mij uit het hart gegrepen’ zeg ik tegen Juli. Ze is hier duidelijk even van onder de indruk, zie ik.

Na Stroom wandelen we via die achterlijke Ark van Noach naar de prachtige Delfhavense molen. Foto’s, foto's, foto's. Het is een koude dag, dus heb ik een muts op mijn kale kop. Soms beveelt ze me te poseren voor een lantarenpaal, bij  een uniek geveltje of op een 19^e eeuwse brug. ‘Muts af!’ eist ze, voordat ze afdrukt.  Jammer wel, want ik vind eigenlijk, dat ik er vandaag mèt muts een stuk fotogenieker uitzie.

We eindigen  de dag in het mooiste café van de wereld ‘Café de Oude Sluys’’. We drinken daar een paar biertjes. Juliëtta raakt niet uitgekeken op het interieur van het café met de prachtige plafonds; zij blijft fotograferen.

Drie oude mannen, naar mijn inschatting allen iets jonger als ik, volgen de verrichtingen van Juli nauwgezet. Wanneer we weggaan, zegt een van hen met een vette knipoog:

‘Je hebt een mooie dochter, vader!’

‘Kleindochter zal je bedoelen,' zeg ik.

‘What did he say?’ vraagt Juliëtte.

Ze is gepiqueerd als ik voor haar vertaal wat de man zei.
'I don't want to be your doughter,' zegt ze, 'I want to be your friend.'

‘Yeah, you’re really my big old friend.' zegt ze.

Van het café over de Oude Binnenweg lopen we weer terug naar het centrum. Dan vraagt ze me opeens of mijn vrouw wel weet wat ik nu uitspook.

Natuurlijk weet ze dat. Ik zou het wel heel erg sneaky vinden om hier thuis niks over te zeggen. Kennlijk valt dat goed bij haar want Juli slaat haar arm om mijn middel en drukt mij stevig tegen zich aan. 
 'Ik wil je vrouw ook graag leren kennen.' zegt ze.