Vanessa zestig jaar!

Eigenlijk heb ik helemaal geen tijd voor feestjes. Ben nu wel gepensioneerd maar ik heb het vele malen drukker als  daarvoor. Vandaag wordt Vanessa zestig en dat moet ze zo nodig uitgebreid vieren. Ik ga er wel naar toe, hoor, maar veel en veel liever was ik thuis gebleven. Niet om voor de buis te gaan ‘leggen’ maar om het nodige werk te verzetten. Er liggen in de berging nog 1000 SP verkiezingskranten te wachten om in mijn buurt verspreid te worden. Ze móéten echt morgen, zondag, de deur uit, want ik wil dat de buurt bijtijds weet wat de SP  wil.  Pech dat het zondag flink koud wordt;  dooie vingers dus. Waar het mij om gaat is, dat op 2 maart bewust SP gestemd wordt. Want iedereen moet weten dat wat de SP wil, iedereen eigenlijk wel wil. Toch?!
Nu is de SP nog maar één van de vele zaken waar ik het zo druk mee heb.

Het is nu trouwens ook al goed koud. Van het korte stukje lopen van het metrostation naar Vanessa is mijn neus pimpelpaars  geworden. Ik wordt versleten voor alcoholist.  Absoluut niet waar! Heb een trage bloedsomloop. Ook hier op de zestigste verjaardag van Vanessa  word ik uitgelachen. Gert, de echtgenoot van de jarige, voorop.

‘Lul toch niet man. Je weet zelf best wat er loos is. Geef je hoed, je jas en die shawl nu maar en pak binnen een lekkere kouwe klets.’

Ik feliciteer Gert nog met zijn vrouwtje en begeef me in de menigte. Feliciteer Vannessa. Drie luchtkusjes. Broer en zus staan om haar heen. Zeker vijfendertig jaar niet gezien die broer. Prima dat ie er is. Helemaal even langsgewipt uit het zuidelijkste Zuid-Limburg.  Vanessa's verleidelijke zusje is er ook. Als altijd. 

In de keuken staat een leuke  dame; een van de jongeren deze avond. Voor jonge dames heb ik altijd belangstelling; daar ben ik eerlijk over. Toch is er iets meer, voel ik…...................geen kriebeltjes of zo………dat niet, ofschoon ze heel leuk is, dat wel.  Ik heb het gevoel dat ik haar ken; geen idee alleen waarvan?

‘Pilsje Jee?’

‘Lekker, Gert maar doe me een lol en maak er een kopstootje van?’

‘Tuurlijk, kijk je wel uit voor de color purple, jongen?

Bij elkaar zo’n veertig jaar kom ik bij Vanessa en Gert over de vloer. Deze avond ken ik de helft van hun bezoek niet eens. Om een paar nieuwelingen te leren kennen, doe ik een onderzoekje naar: ‘wie is het langst  bevriend met Vanessa.’
Ik word eervol zesde. Broer en zus willen ook persé meedoen dus het goud en zilver is voor hun. Een stel uit Den Haag, dat haar al kent van de kakschool, krijgt brons.  Carola, mijn vrouw, wordt vijfde. Zij en Vanessa worden vriendinnen op de kunstacademie. Een jaartje later ontmoet ik die twee op een feest.  Zesde dus; de prijs die daarbij hoort is overigens niet te versmaden: een kopstoot speciaal (een biertje  met twee jonge borrels).

Er gaat me nu wel iets dagen. Vaness is met een vriendin op het slotfeest van het IFFER.  Zou niet meer weten welk jaar. Meer dan tien jaar geleden in ieder geval. Ik sta enthousiast te swingen met de tassen van drie dames om mijn nek.
Vaness vertelt me later eens, dat ik het toen helemaal gemaakt heb bij  die vriendin...........……hoe heet ze nou ook al weer…......…….Mariska? Ja! Zo heet ze: Mariska! Ze is weg van me; met name door mijn dansen......met die tassen op mijn lijf.

Als door een slang gebeten reageert Mariska, als ik haar dit vertel. We zitten inmiddels naast elkaar op de driezitter.
‘Oooooo, nee, helemaal niet waar! Zoiets zou ik noooooooit zeggen. Hoe komt ze er bij!’

Ze herinnert zich mijn dansshow wel.  

Tsja, dat Vanessa het verhaal over Maris’ plezier in mijn dansen uit haar duim gezogen heeft, vind ik jammer. Altijd fijn om bewonderd te worden, nietwaar? Heb toch lang in die waan geleefd.
Tien jaar, volgens Maris. Elf jaar geleden verhuist ze naar Rotterdam vanuit Utrecht. Op tennis leert ze Vanessa (bijnaam: Venus of was het Serena?) kennen. Samen gaan ze naar IFFER.
'Kijk Jee,' zegt Mariska en ze trekt abrupt haar truitje omhoog. Daaronder zie ik, niet meer en niet minder, het officiële IFFER 2001 t-shirt.
'Toen gekocht,' zegt ze, 'zat in een van die tasjes om je nek.'
Daarom is ze er zo pertinent: tien jaar terug.

Vanessa is ontspannen. Ze is in de wolken. Babbelt, lacht, luistert, beweegt zich lichtvoetig tussen haar gasten; ze geniet ervan dat haar vrienden het uitstekend naar de zin hebben. (Behalve Mariska dan.) Werkelijk: Vanessa straalt en Gert geeft haar ook de gelegenheid om te stralen. 

De muziek komt vanavond uit een originele ouwerwetse jukebox. Glanzend, als was het een splinternieuwe; vol met zestiger en zeventiger jaren hits (Stones, Beatles, CCR enz.). Vast en zeker een idee uit de koker van Gert. Volkomen uniek!

Geen danssfeer deze avond. Da's wel jammer.

Gezellig, zeker maar geen danssfeer.

Lekker gegeten.....Grieks.
Matig gedronken (paars!)
Leuke talks.
Voldaan.
Blij dat ik ben gegaan!
Nu weer vlugvlugvlug aan de slag.
Schrijven wat u nu leest.
Bedankt voor alles Vanessa. Nog vele gezonde en gelukkige jaren.