Op 6 april 2011 ben ik 40 jaar getrouwd met: Carola van den Burg. Toegegeven: tussendoor zijn we wel een viertal jaren uit elkaar gegaan maar terwille van de kinderen zijn we wel altijd samen blijven wonen. Vier jaar later is ons huwelijk officieel gerepareerd. Mijn op een na oudste zus en Carola’s trouwe vriendin Annejet waren destijds de getuigen. Als ik dus stel dat Carola en ik veertig jaar getrouwd zijn, verwaarloos ik derhalve die vier jaar scheiding gemakshalve. Op de redenen van die scheiding zal ik in een van mijn komende blogs nog wel eens terugkomen.
Het toeval wil dat Carola, onze twee zonen en ik op die memorabele 6e april aanstaande, onze jubileum dag dus, naar Tilburg (013) gaan om een concert bij te wonen van een band die we alle vier graag horen. Anders zouden we natuurlijk niet gaan. Ik heb de kaartjes binnen; al sinds begin januari. De band die we gaan zien is Fisher-Z (spreek uit: fiesjer zie).
Ruim dertig jaar geleden trad Fisher-Z, met zanger John Watts, op in het park bij de Euromast in Rotterdam. Een beter bezocht concert is op die lokatie nooit meer gegeven. Mijn inschatting is dat er vijf à tienduizend mensen getuige van waren.
Fisher-Z is een Engelse rockband, uit de tijd van de new wave, eind jaren 70 van de 20e eeuw. De naam Fisher-Z is afgeleid van een term uit de statistiek (Fisher’s Z’ beschrijft betrouwbaarheidsintervallen in correlaties). Origineel heette de band Sheep, maar onder die naam is er weinig van hen vernomen. Centraal persoon in Fisher-Z is John Watts. Hij is de componist/zanger en later ook producer van de band.
Naast John Watts speelden Steve Skolnik (toetsen), Steve Liddle en Dave Graham in de band. In 1978 sluiten ze een platencontract met United Artists. De eerste plaat wordt in 1979 uitgebracht: Word Salad. In Nederland, België en Duitsland wordt het van Word Salad afkomstige The Worker een hit, de groep toert veel over het continent. Het succes in Engeland valt nog tegen, en ook de volgende plaat, Going Deaf for a Living brengt daar nog geen verandering in. De groep verandert wel, Skolnik kan niet tegen het overheersende gedrag van Watts en vertrekt. Eerst toeren ze als trio, begin ’81 wordt Graham Pleeth de vervanger van Skolnik. Korte tijd speelt ook Bern Newman mee als gitarist.
Met Red Skies over Paradise heeft Fisher-Z uiteindelijk ook de gewenste erkenning en succes in Engeland. Met het nummer Marlise scoren ze een hit door heel Europa. In juni 1981 staan ze op Pinkpop, een van de laatste optredens uit die tijd, een maand later wordt de band opgeheven.
Mijn vriend en collega Jens Hansen, ‘Z’-fan van het eerste uur, kocht bij ‘Poptick’ de benodigde kaartjes voor het Rotterdamse Parkconcert. Alleen voor het concert van Pink Floyd in de Doelen in Rotterdam (1971) voelde ik meer opwinding in mijn lijf. Vier kaarten hadden we : voor collega's Bram en Jens, Betsie, de vriendin van Jens en voor mij. Het was zalig weer en het was zo'n concert waarvan alleen al de de herinnering er aan, energie voor enige weken geeft.
Doe ik er nou wel goed aan om op 6 april aanstaande naar dat concert te gaan? Ik ben de enige die ook bij het concert in Rotterdam was. Voor mij is die herinnering misschien wel te mooi?! Volop twijfels, nu ik dit zit te schrijven. Eigenlijk kan het alleen maar teleurstellen. Toch? Nee, ik besluit te gaan, ik kan het niet laten, ik heb bovendien de kaartjes al gekocht……………………en ik ben iemand die als hij eenmaal A heeft gezegd ook Z zegt.
Ik heb vandaag een makkie want:
de informatie over Fisher-Z heb ik integraal overgenomen uit Wikipedia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten