Sint heeft het allemaal in de hand.

VIer december. Morgen Sinterklaas. Als Sint het tenminste overleeft, want wat ik nu toch meemaak………….. Ik zie op de Coolsingel in Rotterdam ter hoogte van boekhandel de Slegte een stel Zwarte Pieten………………ze gaan volledig op in een sneeuwballengevecht. Hoewel, gevecht?? Er komt geen enkele bal hun kant op. Die zwarte Pieten bekogelen met zijn vijven de Sint op zijn trouwe paardje. Het ziet er uit alsof ze hem met die sneeuwballen van zijn schimmel willen gooien. Als ze zo doorgaan zal het vast nog lukken ook. De mijter van de Sint ligt al op straat op de tramrail. De tramconductrice (van lijn 24) heeft geen mogelijkheid om uit te wijken. Een wiel van de tram doorklieft het hoofddeksel van de goedheiligman.  

De schimmel, Amerigo, maakt angstige sprongetjes en zenuwachtige hinnikgeluiden, iets dat absoluut niet  hoort bij dit doorgaans zo uitermate rustige paard. Onder het onophoudelijk spervuur van sneeuwballen laat Sint ook nog zijn staf uit zijn hand vallen: precies in het deksel van een rioolput en tot overmaat van ramp wordt Sints  tabberd meegetrokken door de krul in de staf. Fier wappert nu de tabberd aan de in het riooldeksel vastzittende staf.

De knalgele brommobile (max. 25 km), die de Sint al enige tijd stapvoets volgt, houdt even halt. Een veel te dikke man, een Hollander gekleed in een djellaba, wringt zich met  veel moeite uit het vervoermiddel.  Ook hij wordt niet ontzien door de baldadige Zwarte Pieten. Zo snel als zijn korte beentjes hem kunnen dragen, loopt hij naar de tramrail, pakt de gekliefde mijter van zijn vader….eh van Sinterklaas en haast zich dan naar de riooldeksel met de wapperende tabberd.

Na enig trekken en sjorren krijgt hij de staf los maar niet zonder schade: het onderste stuk (circa 25 centimeter)  van de staf breekt af en valt het riool in. Terwijl de sneeuwballen hem nog om de oren vliegen probeert hij het deksel van de put af te krijgen maar dat mag hij niet meer van de surveillerende politieagenten:

‘Wegwezen hier meneertje, u brengt uzelf en het verkeer in gevaar!’

Hij gooit snel de gekliefde mijter, de tabberd en wat er over is van de staf in zijn brommobiel (kan toch meer in dan je denkt!), stapt in zijn karretje en tracht weer aansluiting te krijgen  bij Sinterklaas, die nog steeds aan het inpraten is op Amerigo om hem weer een beetje te kalmeren.

Shoppers verdringen elkaar om het mooiste plaatje te kunnen schieten van deze unieke en ook hilarische gebeurtenis. Dan springt opeens een groepje voorbijgangers in de bres voor deze Sint. Blijkbaar kunnen zij het niet langer aanzien dat de stokoude baas op dit witte paard in de mangel wordt genomen door dat stel roetzwarte blaaskaken. De voorbijgangers, het blijken ‘Marokkaanse Vaders’, te zijn,  manen de Zwarte Pieten te stoppen met gooien. De Vaders bieden hun bemiddeling aan. Sint, die op zijn vertrouwde manier van Amerigo is afgestapt, vertelt de Vaders dat de sneuwballengooiers absoluut geen Marokkaanse rot-jochies zijn.
‘Het zijn allemaal zwart geschminkte blanke jongens’, zegt hij.  'Wat u net zag, was een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Dat sneeuwballen gooien, hadden we zo afgesproken. Alleen had ik niet gerekend op die heftige gevolgen met de mijter, staf, tabberd en de onrust van mijn trouwe schimmel Amerigo. Met dat sneeuwballen gooien kappen we vanaf nu, jongens!’  Alle Pieten knikken.

De man van de gele brommobiel komt er even bij. Aan de weer ontspannen ogende Amerigo geeft hij een halve winterpeen en een emmer water. Verder heeft hij een stel plastic bekertjes en drie  thermoskannen warme chocolade. Dat komt goed van pas: warme chocolademelk.......iedereen in het gevolg van de Sint is hard aan iets warms toe. Er is genoeg voor iedereen. Da's fijn. Ook voor de Sint, die had de chocolademelk overigens beter niet kunnen nemen, want er loopt nu een dik bruin druipspoor door zijn verder o zo fraaie spierwitte baard.  

De Goedheiligman is vol lof over de actie van de 'Marokkaanse Vaders'. 
'Waren er maar meer mensen zoals  u!' zegt onze kindervriend uit Mira en als blijk van waarderingen geeft hij de Vaders ze een flinke hand strooigoed. Bovendien krijgt ieder van hun een grote vrijer mee, met van die grote glimmende amandelpitten.

De man van de chocolademelk zit inmiddels weer zijn gele brommobiel. Hij  toetert en maakt wat ongeduldige gebaren in de richting van Sinterklaas...........gebaren, die zoiets zouden kunnen betekenen als:

‘Ga nou maar weer gauw op je paard zitten, ouwe,  want we moeten wel voor donker thuis wezen.’ Of iets dergelijks.