Verveling? Heb ik hier op de boerderij nauwelijks last van. Maar als Frans en Betsie hun middagdutje doen, ja, want ze staan elke ochtend klokslag vijf uur op…….....goed, als Frans en Betsie dus hun middagdutje doen moet ik in of bij het huis blijven. Ja, dan dan kan ik me wel eens te pletter vervelen en in dat geval, ga ik vliegen kijken en tellen. Dooie en iets minder dooie vliegen. Want als je als willekeurige vlieg eenmaal bent geland op een kleefstrip, dan kun je het eigenlijk verder wel schudden. Wat zo’n insect allemaal door moet maken is nauwelijks voorstelbaar. Vanaf het moment van zijn landing zitten zeker alle vier zijn dunne breekbare pootjes vast en als het een beetje tegenzit ook nog een of beide vleugeltjes. Is dat nu wreed of niet? Met een beetje geluk heeft vliegemans zijn vleugeltjes en zijn voelsprietjes nog verre van de kleefband kunnen houden.
Om van nabij getuige te kunnen zijn van de laatste momenten van zo’n insekt, pak ik een stoel van de eettafel en sleep die naar de kleefstrip. Heel aandoenlijk zo’n beestje te zien vechten voor zijn leventje……..en zo reuze jammer, dat ik, vanaf de stoel, slecht machteloos ben en machteloosheid kan aanschouwen.
De vlieg, die ik nu bekijk is een roodwangbromvlieg en ik moet zeggen, de rode wangtjes van deze vlieg zijn wel heel koket.…....maar of ze nou wel of niet koket zijn, die wangetjes d'r helpt geen moedertje lief aan.
Hij gaat steeds wat bozer brommer op zijn kleefband. Ik kan nu wel zeggen ‘rustig maar, rustig maar’. Met dergelijke uitingen bereik je een gemiddelde roodwangvlig doorgaans niet. Toch probeer ik hem bij te staan. Ik zou mezelf een dierenbeul vinden als ik daar alleen maar zou gaan afwachten tot hij zijn laatste brom uitbromt. Nee, zo zit ik niet in elkaar!
Gisteren zat er een strontvlieg op de kleefstrip bij het andere raam, hij leek precies op de strontvlieg, die ik eens met mijn biologieschriftje heb dood moeten slaan. Op mijn slaapkamerraam. Zo, die vlieg veranderde door die mep van mij in een kwak smurrie op mijn raam….en op mijn schrift. Dat was ook wel een beetje eigen schuld, dikke bult voor die vlieg. Hij was zó strontvervelend; ik zat te leren……hij was wel zes keer op mijn boterham met aardbeienjam gaan zitten en drie keer op nek…….ja, eens moet het afgelopen zijn, hoor?!
Deze strontvlieg hierin Nieuw Heeten, was gewoon zielig. Daarom wil ik helpen. Dus pak ik hem tussen duim en wijsvinger………….stom stom stom…..had ik niet moeten doen: vleugeltjes geknakt en alle vier zijn pootjes stonden nog op de kleefstrip…..biibberend en wel……ook zonder vlieg kunnen vliegenpootjes trillen. Wat knap! Toen heb ik hem maar helemaal doodgeknepen tussen mijn duim en wijsvinger. Ja, wat had strontvliegje überhaupt nog voor leven gehad? Zonder pootjes. Met gebroken vleugeltjes. Mijn vingers heb ik maar snel afgeveegd aan het overgordijn dat naast me hing. Vliegen zijn toch vieze beesten. Dus ik wou zo snel mogelijk van die smurrie af.
Ach, kijk nu toch dat vliegje met de rode wangetjes toch eens dapper en heftig strijden. In zijn verwoede pogingen zijn pootjes van de band te krijgen, is helaas zijn linkervleugeltje vastgekleefd. Dat maakt nog hem nòg bozer. Wat een kracht heeft het insectje nog in dat dondertje van hem. Geloof me of niet maar hij brengt met zijn kleine zwarte lijfje, die hele kleefstrip van 1.75m aan het slingeren. Helemaal in z'n uppie.......maar.......jammer, jammer, jammer, hij schiet er geen moer mee op. Integendeel zelfs: door het slingeren van de kleefband komen zijn voelsprietjes en zijn rechtervleugeltje vastgekleefd te zitten!
Een moeilijk moment vond ik dat. Ja, heus. Wat kan zo’n beestje nou helemaal. Okee, nog mooiere rooie wangetjes krijgen, wat overigens ook werkelijk gebeurt…….. maar verder toch zeker niks? Hij kan brommen tot de dood er op volgt. Ik vind het echt vreselijk…kapot ben ik er haast van. Ik kan hem natuurlijk uit mijn lijden verlossen, door hem net zo op te pakken als die strontvlieg van gisteren. Vandaag kies ik ervoor om samen met deze roodwangvlieg de gifbeker helemaal leeg te drinken.
Ik schrik van Frans, die me vanuit de deel roept:
’Kom op, jong, dan gaan we met de tractor het land omploegen. Ik kan ik je hulp vanmiddag goed gebruiken.’
‘Okee, ik kom.’
Ik werp nog een blik op de roodwang….hij is niet meer stervende….de vlieg is doodwordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten