DAT WAS HEFTIG!

Dat was heftig!

Lul maar gewoon tegen me aan. Ik luister wel.

Jij vindt het toch fijn als ik naar je luister.

Je geniet als je ziet dat ik je verhalen verzwelg.

Als ik zelf eens iets vertel kijk je ook met van die stralende ogen.

Je luistert even en dan ga je weer verder met jouw kralensnoer van anekdotes. 

Janwillem zit te snurken in zijn schommelstoel.

‘Ja, ik slik nog een pil per dag; dat zal ik mijn hele leven moeten doen.’  

‘Hé, Janwillem!’ 

Ze geeft een schop tegen de schommelstoel, Janwillem schrikt zich te pletter. (Gerda lacht gemeen). ‘Hé Janwillem,  jij hebt toch ook een cliënt die manisch depressief is?

Hoeveel pillen slikt die per dag? Tweeëneenhalf? Zuipt tie ook zo? Dat mag tie toch niet, hè?  

Is ie nu manisch of depressief?

Daar kan jij  eigenlijk helemaal niks aan toe of af doen, Janwillempie ... daar is een gediplomeerde psychiater voor nodig hè, knulliebullie?' zegt Gerda.

‘Zeg Gerda, wat hebben jij en Janwillem elkaar nou eigenlijk nog te bieden?’ Stilte.

Ze weet het antwoord natuurlijk wel maar ze zegt het me niet.

Het antwoord is  namelijk: 'Geen klote.'

Als ze nu met hem praat is ze cynisch; de warmte in haar woorden is verdwenen.

Haar koele  zinnen komen niet door Janwillems Muur.

Mensen die van elkaar houden, intens veel van elkaar houden
voelen, juist wanneer ze níét bij elkaar zijn, de liefde intenser.

Zegt Ernie (met zijn bekende nasale stemmetje) tegen Bert:

‘Hé Bert, hoe kan je in Godsnaam van een ander houden,

als je verdikkeme niet eens van jezelf houdt?’

Ik voelde me gisteren even lekker stabiel; totaal onverwachts maakte ik een wip met Gerda. Dat fijne gevoel verdween abrupt toen Janwillem mij ineens anaal penetreerde. Zomaar, pats, zonder me een seintje te geven ... ineens beng! Gelukkig had ie de zijne goed ingesmeerd, dat dan weer wel ... maar ik ben helemaal niet gewend aan dat soort dingen ... dus dat was heftig ... en omdat Janwillem er na twee keer normaal vragen niet uitging, moest ik hem wel een flinke por met mijn elleboog in zijn ribbenkast verkopen ... ja, toen was het zo gepiept ... nee, ik vond het afschuwelijk!

Als ik mezelf accepteren kan zoals ik ben,

kan ik ook anderen accepteren zoals ze zijn.

Niets hoeft geforceerd.

Ik ben vriendelijk, heb een warme belangstelling voor de ander.

Hoewel ik niets van die ander nodig heb.

 Gerda pakt me weer vast en drukt me

 tegen haar (te) dikke warme blote lijf

 dat is genieten.

 Daar tegen zeg ik geen nee: ‘Geen nee’.

Aardige jongen, hoor, die Janwillem,

loopt maar te zeiken,

maar ik geef echt hem geen blowjob!

Mijn anus staat nog steeds in de fik.

Janwillem ...  rot op!

Ik volg meer en meer

de zuivere stem stem van mijn hart.