Juliëta en mijn tickets

Maandag 24 januari 2011 is een memorabele dag voor Jee, de zestiger. De dag begint alleen wel erg matig. Even vooraf: ik werk van 26 januari t/m 6 februari 2011 als vrijwilliger gedurende 10 dagen van 9 uur ’s ochtends tot twee uur ’s middags voor het 40^e Internationale Filmfestival Rotterdam. Als beloning daarvoor mag ik in de nog resterende tijd van die dag alle films zien, die ik maar wil zien.  Awel, da’s toch niet zo slecht, hé? De organisatie gunt ons, vrijwilligers, vervolgens het recht om bij voorrang kaarten te reserveren. Vanaf 10 uur vandaag kan  ik de jacht openen op een plek in de bioscoop waar de film draait die ik zo graag wil zien. Ik heb gisteren, de halve zondag, besteed aan het selecteren van het toegestane maximum van 15 films.

Om vijf minuten over tien heb ik contact met de site waarop ik de tickets kan vastleggen. Helaas kan ik  niet op die site geen tickets bestellen.

‘Te druk,’ denk ik, ‘even wachten. Geduld , Jee!’

Twintig minuten later  nog eens geprobeerd en weer niks. Niet echt verwonderlijk als je weet dat honderden mensen zich nu tegelijk op deze site storten. toch? Over een kwartiertje zal het wel rustiger zijn. Maar het is nog steeds he-le-maal niks.  

Ik bel naar de helpdesk; de ‘helpdeskcollega’ gaat het uitzoeken. Binnen tien minuten word ik teruggebeld.

‘Er zat een klein foutje in jouw ‘My IFFR’; heb ik er uitgehaald, dus ga maar lekker bestellen.’ zegt de medewerker van de desk.  

Niet dus. Dezelfde stiekeme blokkades worden weer opgeworpen om me tegen te houden. Moet dus weer bellen. Samen met de helpdeskcollega log ik in en wandel in mijn scherm naar de film die ik wil bestellen. Weer loopt het fout; dezelfde ellendige virtuele en onneembare hindernis.
'We gaan er mee aan het werk,' zegt de helpdeskdame.

‘Je wordt zo snel mogelijk teruggebeld.’ zegt ze

Zo snel mogelijk is kwart voor twaalf. Om twaalf uur heb ik een andere afspraak en wat voor een!

‘Wat gek joh,’ zegt de  helpdeskmevrouw,’ik zit ook in jou (????) en ik kan gewoon tickets bestellen…..….dus ik denk dat er bij jou iets structureel fouts zit.’

‘Dank u ,’ zeg ik, ‘want in die dingen ben ik kei en keihard!!’

‘Weet je wat ik doe,’ zegt ze, ‘Ik bestel voor jou alle 15 films die je wilt zien!’

‘Ja, hoe kan dat nou, ik heb vijftien films op een lijstje staan èn ik heb om twaalf uur een afspraak met een bijzonder leuke dame. Weet je wat……. ik bestel tickets bij je voor twee films op de openingsdag van het festival. De rest doe ik dan zelf later wel.’

‘Okee,’ zegt ze.

De eerste film die ik erg  graag zou willen zien: ‘Les amours Imaginaires’, is op vier verschillende lokaties inmiddels compleet uitverkocht.  De tweede film waarop ik haast niet kan wachten om hem te zien is ‘Somewhere’ van Copolla; vergeet het maar Jee: uitverkocht, alle voorstellingen!

Met mijn twee volgende wensen heb ik wat meer succes. Ik kan de tickets vastleggen voor de film  ‘Film Socialisme’’ van Jean Luc Godard en de film ‘Fleurs du mal’.

Nu ben ik al bijna aan het eind van mijn blog van vandaag en nu heb ik nog helemaal niks kunnen vertellen over mijn meest opwindende vijf uren van dit jaar. Ik word gevraagd om een aankomend regisseur een beetje wegwijs te maken in Rotterdam, leuke dingen van de stad te laten zien. No problem…..dan blijkt die regisseur een Argentijnse chick van twintig jaar te zijn. Dat ik toen niet gelijk gezegd heb:

’Oh, nee, daar begin ik niet aan, snap ik nou nog niet.’

In die vijf uren samen met Juliëta,  heb ik mijn eigen gedrag geobserveerd. Helaas, moet ik dan heel eerlijk zeggen,  zie ik  regelmatig, een zielige dwaas, gestoken in veel te jeugdige kledij, die zich niet realiseert dat hij al over de zestig is. De oude gek haalt allerlei dolle fratsen uit om de charmante jonge vrouw te amuseren.  Makkelijk te geloven is het niet maar  Juliëta is voor mij deze middag een heel tof maatje. Samen hebben we een geweldige middag, denk ik. 
Waar in Rotterdam, ben je dan allemaal geweest met Juliëta? Wat voor leuks deed je dan allemaal dat zij zo vreselijk moest lachen? Mijn lieve lezer(es) wil dat natuurlijk weten. Morgen schrijf ik er misschien over.