Zeg het maar (2) Opgewonden

Mijn vrouw en ik spreken met elkaar af om elke avond iets tegen elkaar te zeggen, wat  we nog niet eerder tegen elkaar hebben durven zeggen. We doen dat in het donker, in ons tweepersoonsbed, zodat we elkaar niet in de ogen hoeven te kijken.

Nu is het de beurt aan Carola:

‘Je weet vast nog wel Jee, dat ik met mijn collega’s van het architectenbureau een studieweek had in de Ardennen. Als ik me niet vergis was het ergens in mei 1979.
Jij vond destijds dat ik zo euforisch en een tikkeltje chaotisch terugkwam van die studieweek. Dat was je niet zo van me gewend.  Een paar keer vroeg je me, wat er toch met me was op het laatst dacht je zelfs dat ik verliefd was geworden op iemand tijdens de studieweek.’  Bij het uitspreken van die laatste zin hoorde ik dat Carola zich omdraaide; ze sprak nu niet meer mijn kant op maar tegen de muur.  

‘Hoe je daar nu bij kwam, gekkie. Het was gewoon een goede studieweek. Leuke mensen, uitstekende docenten en vooral: heel veel geleerd in een uitstekende sfeer.

‘Toen je een paar dagen na de studieweek op mijn kantoor kwam voor de autosleutels, zag je op mijn bureau een roos in een vaasje staan.‘Voor Carool  van Ries;‘prima week!’ stond er op het kaartje aan de roos.  Je wilde weten wie Ries was.

‘O,’  zei ik ondercoold, ‘van de coördinator van dat studieweekend: Richard van Kampen. Iedereen hier heeft een roos van hem gehad, zei ik maar dat was een leugen, want ik was de enige. Wat was ik blij dat je het niet ging checken.  Mijn euforie verdampte geleidelijk aan met het verwelken van die roos.

Wat ik je deze avond wil vertellen Jee, is, waar die opwinding vandaan kwam.

De laatste avond van de studieweek was een bonte avond. Er werden moppen getapt, liedjes geplaybackt, gekaraoket en gewoon gezongen. Lekkere hapjes en drankjes en tot slot konden we nog lekker swingen.

Met Ries, de coördinator van de studieweek heb ik in feite het meest samengewerkt.  Het klikte die hele week gewoon prima tussen Ries en mij.  Voor de bonte avond playbackten we ook samen dat nummer van John Travolta & Olivia Newton John: ‘You’re the one that I want.’ Geweldig! Iedereen uit zijn dak: ‘die stijve Carola laat zich eindelijk eens gaan,’’ zag ik ze denken.

Daarna hebben Ries en ik lekker staan swingen. Op de langzamere nummers, zoals onder andere ‘As tears go by’ van de Rolling Stones, hebben we staan ‘slijpen’ zoals dat destijds heette. Ik zal eerlijk tegen je zijn Jee, want dat hoort bij dit spel. Het slijpdansen met Ries wond me flink op. Het overviel me, Jee,  ik had het niet verwacht van mezelf maar het gebeurde.’

‘Tegen het einde van de gezellige avond stelde Ries me voor een korte wandeling in de bosrijke omgeving van het studiecentrum te maken. Goed idee vind ik om drinken en eten nog wat te laten zakken alvorens het bed in te duiken.

We lachen, praten, flirten wat,  raken elkaar, per ongeluk expres, lichtjes aan, tot Ries me halt houdt op het bospad en me met een serieuze blik in zijn ogen vraagt hoe ik tegenover vreemdgaan sta?'

‘Ik zou het zwáár, zwáár, zwáár klote vinden, als mijn man me zou zeggen dat hij vreemd was gegaan. Misschien, bedacht ik me, heel misschien, zou ik zijn ballen afknippen, als ik even de kans kreeg. 
Ries vertelde me, dat een wijsheid, die zijn moeder hem altijd voorhield, zijn levensmotto is geworden: ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.'  Met zo'n motto is vreemdgaan natuurlijk uitgesloten. 

Ries en ik zijn echt wijze mensen! We hadden op dat bospad zomaar een minuut of tien dolle sekspret kunnen hebben. Dat deden we niet en daarmee hebben onszelf en enkele geliefde anderen een hoop verdriet, jaloezie, boosheid en wie weet: min of meer zware verwondingen bespaard. 

‘De euforie, Jee: ik kwam vol getankt terug van die week. Energie van die geweldige klik met Ries, van alles wat ik die week opstak èn van de beheersing die Ries en ik getoond hebben. Trots ben ik , ja, op onze zelfbeheersing. 
Dit is mijn verhaal Jee. De enige pijn voor jou zit hem waarschijnlijk daarin, dat ik het niet droog heb kunnen houden met Ries.'

Jee, mompelt ‘welterusten’ en duikt diep onder de dekens.

Welterusten schat, lach ik en ik aai hem daar waar ik vermoed dat zijn ‘bolletje’ is. 

Morgen mag jij weer, jongen!'