Overnachting in Antwerpen

Lange donkere krullende haren. Een klein sikje. Bakkebaarden. Grote vent, groter in ieder geval dan de meeste mannen, die hier aan de overkant aankomen. Ik woon tegenover station Antwerpen Centraal. Mooie jongen in groene legerjas met blauwe rugzak. Hij valt me op in de menigte voor het station.

Zijn ogen kan ik van deze afstand niet zien. Hij loopt rustig ontspannen misschien een beetje timide. Nog niet zo vaak in deze stad geweest, vermoed ik. Blijft even voor de uitgang stilstaan en kijkt wat onwennig rond. Zijn blik blijft hangen bij een bankje rechts van hem. Daar wandelt hij naar toe. Hij gaat zitten en grabbelt in zijn rugzak: een bidon, appel en iets met aluminiumfolie erom heen. Brood zal wel.

Een paar stukjes brood voert hij aan de duiven. Hij kijk voorbijgangers na. Vooral jonge meiden. Hij is absoluut niet gay, helaas.  Desalniettemin vind ik hem wel geweldig.

Een oudere, dikke dame komt naast hem zitten. Mevrouw Dorens van de Koningin Astridallee. Leuke vrouw. Joods. Woog net dertig kilo toen ze meer dood als levend uit het concentratiekamp  kwam. Ze vertelt aan wie het maar horen wil over wat ze in dat kamp heeft doorstaan. Dat is haar dagtaak. Deze mooie jongen kijkt haar aan en knikt. Hij is haar nieuwe gewillige slachtoffer.

Ik pak mijn verrekijker er eens bij. Nu eens fronst hij zijn wenkbrauwen dan weer lijkt hij een  verontwaardigd gezicht te trekken. Prachtige ogen heeft hij. Niet groot, wel mooi blauw.

Mijn verrekijker leg ik weg. Ga naar buiten. Wil hem van dichtbij zien. Steek de drukke weg over tussen het station en mijn woning. Rustig loop ik langs het bankje, waar mevrouw Dorens afscheid neemt van de jongeman.

‘Oehoe, meneer de Backere, goedemiddag!’

‘Dag, mevrouw Dorens, goedemiddag.’   

De jongeman kijkt mijn richting op. Hij kijkt meteen ook weer van me weg en richt zijn blik weer op mevrouw Dorens.  Zojuist was het hem blijkbaar niet opgevallen, dat de voorkant van haar rechtervoet een hoek van bijna negentig graden maakt met haar linkerhiel. Ik zie,  dat hij schrikt van haar handicap: een cadeautje van de nazi’s.

 ‘Dagje Antwerpen?’ vraag ik als ik naast hem op het bankje ga zitten.

‘Ja en misschien wel twee ook.’

‘Ben je al lang hier’,  ik vraag naar de bekende weg.

‘Nee, ik kom net aan,’ zegt hij,’ ik ga zo eerst even een pilsje pakken, wat eten en vanavond naar de Muze waar Ferre Grignard optreedt.  Ferre Grignard,  een Belg, hij heeft nu een hit in Nederland: ‘Ring Ring I’ve  gotto sing?’ 

‘’Ach, van popmuziek weet ik niks maar ik snap wel dat het bijzonder is: een Belg nummer één op de hitparade in Nederland. België moet trots zijn, nietwaar? Maar…… eh......daarna, wat ga je daarna doen?’, vraag ik

‘Dan drink ik nog wat en dan ga ik een slaapplaats zoeken of misschien biedt iemand me wel een slaapplaats aan.’

‘Bij deze dan, jongeman: je kan bij mij komen slapen, deze nacht. Ook al wordt het wat later in de nacht. Je kan altijd bij me aanbellen Ik woon hier aan de overkant op 172. Ik za me gelijk even voorstellen: Luc De Backere.'

'Pim Muller. Ik vind dat wel heel erg aardig van u ..... maar………’ begint hij.

‘Ja, okee, ik weet wat je  wilt gaan zeggen:……dat je geen homo bent.’

‘Inderdaad, dat is precies wat ik u wou zeggen en ik wil ook dat u nu alvast weet, dat als ik gebruik maak van uw gastvrijheid, dat u niet moet verwachten, dat  ik u als tegenprestatie sexueel zal bevredigen. 

Ik zeg dit niet zo maar, Luc. Vorig jaar in Marseille werd ik midden in de nacht op straat gezet omdat ik de man niet wilde pijpen, die mij eerder belangeloos onderdak bood . Ik heb er nu nog nachtmerries van!’

‘Een dergelijke gedachte komt nog niet eens bij me op, Pim. Ik heb gewoon een slaapplaats voor je, deze nacht. That's it. Take it or leave it!’

‘Bedankt voor het aanbod, Luc. Misschien tot vannacht.

En hij kwam. Een maand later ontvang ik uit Rotterdam een kaartje van Pim. Daarop schrijft hij:

Ha Luc,

Wat was je zorgzaam. Bedankt daarvoor. Het kopje thee met biscuits toen ik midden in de nacht thuiskwam: heerlijk. Toen ik wakker werd,een prima ontbijtje met croissants, chocoladebroodjes en sterke hete koffie.

Ik wilde je er wat voor betalen maar dat sloeg je pertinent af.

We wisselden weinig woorden.

Weinig genoeg om te weten:

Je bent een goed mens, Luc.

Groetjes  (ook van van mijn vriendin Tanja),

Pim.