Dit is deel 17 van de serie Avignon
Na de ochtendactiviteit, de Franse les, ga ik samen met Charon, mijn Chinese mede leerling Frans, naar mijn logeeradres (bij Claude en Antoine (C&A)) om haar kennis te laten maken met de poezenfamilie. Sharon is dierenliefhebber; ze heeft tien hondjes. Claude heeft vijf poezen: Minouce, Bruquet, Furfur, Pétasse en Philippe:..... mijn kater in Rotterdam heet: Fliep.
Sharon aait de poezen, die kopjes gevend om haar heen kronkelen. Ze zit op haar knieën in koele schaduwrijke tuin en laat Bruquet, een jong katje, op haar klauteren. Claude geeft aan dat ik Sharon wel mee mag nemen naar mijn kamer. Maar daar heb ik nú geen zin…………’is vannacht ook okee, Claude ?’ vraag ik ………….‘neeeeeeeeeeeeee’ lacht ze, dàt is nou ook weer niet de bedoeling.
Claude vertelt me later, dat ze heel weinig slechte ervaringen heeft gehad met gasten. Eén keer……met een Duitse vrouw: als zij in haar eigen kamer een klein zwart snorretje op haar lip tekent en aan haar spiegelbeeld de nazigroet brengt, dat moet zij zelf weten.....walgelijk natuurlijk....daar niet van ......maar daar heeft niemand last van. Ik waarschuw haar nog de natte handdoeken met hakenkruismotief niet in de gezamenlijke badkamer te laten drogen..........als zij duidelijk maakt niet aan dezelfde tafel te willen eten als onze Afrikaanse gasten, is voor mij de maat vol.
Een leuke gast is een Noor, een man van zeventig. Hij is stamgast. Komt al tien jaar. De man, Lars, werkt bij de Noorse radio. En vorig jaar heeft hij een item gemaakt over Avignon. C&A zijn toen ook geïnterviewd.
Ik heb me verkleed…..korte broek aangedaan……’t is nu achtentwintig graden. Dadelijk lunchen met Sharon en dan een ‘ticket’ kopen voor‘Agatha’. Naar een roman van Margarithe Duras.
De lunch is niet bijzonder….’une flûte’……een over de lengte doorgesneden stokbroodje belegd met boter, sla, ham, kaas en een tomaatje…..een ‘double café’…..eigenlijk net zoiets als je bij La Place koopt. Daarom bestel ik dat misschien juist. Sharon heeft het zelfde genomen als ik. Wat zij er van vindt? Hoor maar eens:. .’mmmmm’ ……’mmmmmmm’…. .’mmmmmm’, spint ze. Een beetje overdreven voor zo’n stokbroodje, toch? Ze zegt helemaal niks over wat ze vanmiddag gaat doen……ik vraag er ook niet naar……ben er ook helemaal niet nieuwsgierig naar….ze bekijkt het maar.
'Agatha' speelt in het theater ‘Sur l’escalier’; een zaal op de trap van de dom, de grote pauselijke kerk. Het toneelstuk gaat over de ook incestueuze liefde tussen broer en zus. De zus wil er mee stoppen; vertrekt uit huis.
De broer is wanhopig. Smoorverliefd is hij op haar. Zonder haar is zijn leven zinloos.
‘Maar lieve broer,’ zegt Agatha, ‘of ik hier bij je woon, hier om de hoek, in Parijs of in China, het maakt allemaal niet uit, waar ik ook ben, ik zal altijd heel veel van je houden.’
De Agatha-actrice speel puik; duidelijk articulerend. Woordelijk alles kunnen volgen. De acteur was onduidelijk.
In de pauze vang ik op dat de actrice jarig is. Dus feliciteer ik haar en geef een compliment over haar spel. Ik vraag haar of het de bedoeling is dat Agatha zo rustig en duidelijk spreekt en haar broer zo snel en onduidelijk (voor mij althans).
Agatha zegt dat het zeker geen regiekeuze is.
Niet alles is rozengeur en maneschijn in Avignon. Na 'Agatha' ga ik naar 'les Cons'. Misselijkmakend. Het Theater van de Lach in Nederland. Oubollige, makkelijke, platte humor dat is het kenmerk. Snel na aanvang verlaat ik kostend het spektakel. Het publiek komt overigens niet meer bij van die shit. In dit soort stukken: stijf-burgerlijke echtparen, overspeligheid, liegen, bedriegen en .....niet te vergeten verstoppertje spelen:....... overspeligen verstoppen zich in kasten, dozen, onder een bed..... alwaar vaak ook alweer een andere overspelig persoon ligt, wat weer tot grote hilariteit leidt in de zaal...........Het is echt om je te bescheuren.
Heb nu wat tijd……fiets naar de cybershop.......…pilsje…….wat schrijven op www.waarbenjij.nu. voor wie het maar lezen wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten