Twee vrouwen willen graag samen een kind. Marloes wordt de draagmoeder. Jacqueline de hulpmoeder. Sinds vijf jaar wonen ze samen…….zijn gek op elkaar. Dat zie je zo….hoe ze naar elkaar kijken……met elkaar omgaan………altijd vrolijk………..altijd samen…….ze kunnen ook haast niet zonder elkaar.
Nu is Teun gevraagd om zaaddonor te worden. Waarom Teun? Hij is mooi, hij is aardig, slim ook en lief, verder zijn de meeste mannen zo eisend en bezitterig, dat heeft Teun nou helemaal niet.
Teun, woont nu samen met Albert, Marloes d’r vader…….. Albert is straks dus de opa van het kind. Raar, eigenlijk.
Albert leert Teun kennen op een biljarttoernooi in Dordrecht. Albert verliest die avond maar is gelukkig in de liefde: Teun en hij……smoorverliefd. Drie weken eerder vieren Albert en zijn vrouw Gon hun vijfentwintig jarig huwelijkfeest. Dan komt Albert opeens uit de kast. Teun en hij gaan gelijk samenwonen. Teuns huis is groot zat. Gon is intens verdrietig. Haar kinderen helpen haar er langzamerhand bovenop……….Albert en Teun zijn ook lief voor haar…..wat zeker ook helpt. Het is nu allemaal weer koek en ei. Ze zien elkaar weer en helpen elkaar als het nodig is.
Vandaag zal het moeten gebeuren. Marloes heeft er zin in. Ze heeft straks juiste bevruchtingstemperatuur. Jacqueline pakt het kleine zeshoekig potje; heeft tijgerbalsem in gezeten. In het goudkleurige dekseltje is de beeltenis van een tijgerkop geperst. Ze hebben het potje speciaal bewaard voor deze avond.
Jacqueline zit met haar mobieltje op de bank:
‘Teun, kom je, het is zo ver………….denk je dat je wat …………..…....okee, dat is mooi, Teun, kom snel, jongen, dan kunnen je zaadcelletjes meteen door Marloes opgeslurpt worden..,’
Marloes zit een beetje verlegen giechelend naast haar.
Binnen een kwartiertje is Teun er.
‘Heb je getemperatuurd?,’ vraagt Teun.
‘Natuurlijk,' Teun. 'We weten hoe belangrijk dat is.’
Teun ziet er leuk uit. Lang, slank, losjes in de heupen, guitige donkere kijkers, gebruinde kop, kort blond haar (maar geen stekeltjes).
‘ Paps geen zin om mee te komen?’ vraagt Marloes.
‘Nee, waarom zou die?’ vraagt Teun,
‘Hij zou je misschien een handje kunnen helpen.’
‘Hahaha, grappig hoor.’ zegt Teun.
'Hihi' giechelt Jacqueline.
‘Nou, Teun, je sperma kan hier in,’ zegt Jacqueline, terwijl ze hem het kleine potje aanreikt ‘en mocht het potje te klein zijn , mors de rest dan maar op deze handdoek. Succes. Moet je je nog een beetje opgeilen? Een porno-site, een boekje of zal ik voor je strippen, hé, ja……?
‘Nee, da’s allemaal niet nodig, ik fantaseer wel wat.’
‘Ik ga alvast naar de slaapkamer, Teun, zie je zoooo….,’ zegt Marloes.
Ze heeft nog amper haar schoenen en panty uit of Teun staat alweer naast haar bed, met het tijgerbalsem potje, halfvol sperma.
Marloes springt vlug op bed, trekt haar slip uit, pakt het pipetje, zuigt daarmee wat van Teuns zaadjes uit het potje en spuit het zo diep mogelijk haar kutje in. Dat herhaalt ze een paar keer. Voor de grap doet ze net alsof ze knetterend klaarkomt. Daar moeten ze alle drie erg om lachen. Zorgzaam als altijd legt Jacqueline twee stevige kussens onder Marloes d’r bibs. Haar bekken ligt dan hoger, waardoor stoute zaadcellen niet de kans krijgen stiekem weg te piepen uit de poes van Marloes.
Uit de douche klinkt opeens een afgrijselijk gejammer. Teun heeft het vast niet naar zijn zin.
‘Mijn eikel, mijn eikel, mijn eikel, het lijk wel of mijn eikel wegbrandt, godverdomme. Aan de rand van dat potje zit nog tijgerbalsem…..dat spul zet mijn pik nu in de fik.’
‘Steek hem hier maar in, Teun,’ zegt Jacqueline, die razendsnel een ijskoud Spaatje Rood heeft ingeschonken.
‘Sorry, sorry, sorry Teun, we hebben het potje blijkbaar niet grondig genoeg schoongemaakt.’ Marloes heeft nergens last van. Of de baby er last van heeft zien we over 40 weken.
Als het ergste leed geleden is, drinkt Teun zijn glas Spa in één teug leeg en gaat er vandoor; zijn taak zit er op.
‘Hou je haaks, knul, doe paps de groeten,’ zegt Marloes.
Teun houdt zich groot maar aan zijn toegeknepen, waterige ogen is te zien, dat de brand bij hem beneden, absoluut nog niet geblust is.
De beide aanstaande mamma’s liggen vredig en opgewekt naast elkaar; dit kindje is zo ontzettend welkom. Dit is dag eén……nog 279 dagen. Ze voelt zich ook al een beetje misselijk…..als ze denkt aan augurken, koffie en rolmops….dat doet ze ook maar niet meer. Nog maar ……... veertig weekjes dan is het zover……en als het dan zo ver is, blijkt het een óp en top gezond meisje: Teunke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten