Eén klein dingetje (1)

Met een even onverwachte als weidse armbeweging zwiept mijn huisarts de vaas gladiolen van haar bureau……..ik zit nu te soppen in mijn schoenen, mijn broekspijpen zijn doorweekt, tussen mijn benen op de grond ligt de vaas aan diggelen en mijn lievelingsbloemen zijn op mijn doorweekte kruis, geschikt als op een grafsteen. Laat in de middag, tien voor half vier, heb ik een afspraak met de dokter.……. Ik heb haar nu drie jaar…..deze chagrijnige uitgave van Brigitte Kaandorp ….…..te bang om vriendelijk te zijn…….. Om vijf over half vier, een kwartier te laat dus, komt ze aan lopen over haar doktersgangetje…….ze is nu nog maar een stap verwijderd van de wachtkamer………precies het moment voor haar namaak smile: ‘Goedemiddag, meneer Jee, komt u mee?,’ doet ze. ‘Dat rijmt,’ zeg ik….natuurlijk reageert ze niet. Ik zet in haar spreekkamer mijn mp3 uit. ‘Verjaardagscadeautje van mijn zonen’, wijs ik naar die mp3 …. ‘Leuk’, zegt ze, ‘Alleen niet zo goed voor mijn oren hè,’ zeg ik. ‘Nee,’ zegt ze. ‘Precies, daarom ben ik ook hier…. voor die oren, mijn linkeroor....., zit potdicht. Ik denk dat het uitgespoten moet worden.’ zeg ik. Dan doet ze haar hautaine dokterstrucje….let op: ‘U weet toch, meneer Jee, dat u, als uw oren moeten worden uitgespoten, u eerst een paar nachten met een watje, ingedruppeld met olie in uw oor moet slapen.’ ‘Nee, dokter, dat weet meneer Jee niet, dat is nooit door een arts aan meneer Jee gevraagd.’ ‘Het zal niet meevallen, hoor……’ haar namaakgrijns van zojuist is nu ver te zoeken. Ze spuit in mijn oor met haar medicinale waterpistool. Onder mijn oor houdt ze een metalen vleesschaal, zo een, waar wij thuis rundvlees met jus uit serveren. In deze schaal moeten brokje oorsmeer met het afvalwater terecht komen. Het gaat niet zoals ze wil, de godvers spetteren uit haar ogen e omdat het alsmaar niet lukt spuit ze steeds warmer water mijn kop in tot het zo heet is dat ik spontaan begin te fluiten. Het sein voor haar om er mee te stoppen. ‘Het lukt me niet, er zit nog veel meer smeer meneer maar ik krijg het er verdomme niet uit. U had gewoon een paar dagen met een oliewatje in uw oor moeten slapen….’ Ze denkt nu met mij klaar te zijn. Met kleine driftige pasjes loopt ze naar haar bureau en gaat in de computer mijn bestandje zitten bijwerken. Zomaar ineens lig ik plat op mijn bek als ik van die spuitplek naar haar bureau wil lopen. Uitgegleden over het water van de gladiolen. Ik wil gelijk weer op staan……maar hopsa, daar gaat ie weer. ‘Oooooh….voorzichtig, meneer Jee…’ doet de arts zognaamd bezorgd......tot mijn grote verbazing steekt ze me wel een hand toe om me omhoog te helpen………………ik merk dan, dat ik de uitgestoken hand niet, zoals gebruikelijk, met rechts maar met links moet pakken….de rechter pols is gekneusd.