‘Ik krijg een heel apart gevoel van binnen’ van ‘who the fuck' is Corrie Konings zouden zien zingen.
Mijn geliefde zingt graag………..zit in twee koren dus vanavond is het smullen voor haar. In de Havenloods, Rotterdams belangrijkste huis-aan-huis blaadje staat, dat deze zaterdagavond ‘Rotterdam zingt mee’ gehouden wordt....voor de eerste keer.
‘Waarom ga je niet lekker mee, Jee?’ vraagt ze me aan het eind van de zaterdagmiddag, ‘er is niks zo lekker als uit volle borst zingen en zeker als je dat doet met een stel mensen tegelijk….’
‘Is er echt helemaal niks lekkerder, Carool?’ vraag ik dan, met een wat insinuerend ondertoontje.
‘Ha ha ha, hoe oud ben jij....zestien...tsjonge jonge......nu even serieus, ga je nou wel of niet mee……zo'n avond als deze kan eenvoudig niet fout gaan.....bovendien is het ook nog eens heerlijk weer, zwoel.'
Tsja, om nu de hele avond in dit benauwde huis blijven hangen,daar heb ik nu ook weer geen trek in, bedenk ik me, maar stappen, dat gaat vandaag ook niet lukken want vriendje Hans zit bij te komen van de vierdaagse, Harrie is nog aan het revalideren van zijn ongeluk in Frankrijk en mijn vriendinnetjes zijn de stad uit. Even naar het bos fietsen dan? Misschien klikt het wel met een lekker ventje dat daar ook loopt te flaneren............... en wie weet kunnen we dan iets voor elkaar betekenen..............ach neen, dat is ook niks met dit plakkerige weer.........dus..................ik denk dat er niet veel anders op zit dan te gaan zingen of toch gewoon thuis blijven.......oooooo........ ik word weer gek van mezelf.
‘Ik weet nog niet zeker of ik mee ga, Carola,' zeg ik,'laten we eerst maar even gaan eten.'
's Zaterdags hebben we altijd slechts een één gang brooddiner: brood, broodjes, croissants, krentbollen, boterhammen met kaas, zalm, pindakaas, marmite, jam, hagelslag, honing enzovoorts …..kopje thee erbij….klaar.
Onder het eten besluit ik mee te gaan met Carool. Hoe stom dat zingen ook is, ik ben onder de mensen en kom dan niet in de verleiding om, thuis in mijn eentje, rare dingen te gaan doen: gluren bij de buren of met alle lichten in de woonkamer aan, hard muziek af te spelen met de ramen wijd open, wild gaan staan dansen, zonder kleren aan, zodat alle buren mij kunnen zien en horen. Ik zeg Carola uiteindelijk dat ik mee ga...........met frisse tegenzin.
Daar sta ik dan…..aan de voet van de Laurenskerk……….op een plein met een groot podium waarop, ik zeg maar wat, de Rolling Stones, hun ding zouden kunnen doen. Een gigantisch scherm op het podium toont beelden van onszelf, het publiek dus, het koor, de Belgische presentator en het belangrijkste de tekst van de liederen die gezongen worden om mee te zingen…..een soort karaoke maar dan met heel veel tegelijk.
Bij onze aankomst wordt ‘de glimlach van een kind’ gezongen van Willy Alberti. Carola zingt het lied gelijk uit volle borst mee…..ze geeft me een por……’kom op, ik hoor je niet’ ……schichtig kijk ik kijk eerst wat in ‘t rond en als er geen gevaar dreigt, prevel ik zachtjes de tekst die op het scherm te lezen is. Tot vrolijk hossen………..ben ik niet in staat…….laat staan tot uitbundig zwaaien met beide armen............... ik zou mijn God niet weten naar wie.
de glimlach van een kind
dat met een trein speelt of een pop
zo’n glimlach maakt je blij
daar kan geen feest meer tegenop
‘wat geeft het of je ouder wordt
dat maakt toch niks meer uit
want je voelt je gelukkig al heb je geen duit.’
Tot mijn schrik zwaait en lacht Carola opeens naar iemand……….voorzichtig kijk ik om ……..wie zou het zijn……..een squash-maat…….iemand van de bewonersorganisatie……….iemand van de sportschool……een collega van mij, die Carola ook kent……o het valt gelukkig wel mee ……. het is buurvrouw Ada in haar scootmobieltje …………dat is niet zo erg……………. opgelucht lach en zwaai ik ook naar haar….’hahaha …..daaaaag Ada,’ doe ik walgelijk overdreven.
Gelukkig nog steeds niet in een rolstoel en toch al 93 jaar is Annie de Reuver (foto links). Een van de weinige landelijk bekende Rotterdamse zangeressen. Vanavond is een mooie gelegenheid, zo vindt de organisatie blijkbaar om haar eens in het zonnetje te zetten. Annie de Reuver zingt nog steeds. Als een jonge meid zingt ze haar weergaloze hit uit de vijftiger jaren: ‘Kijk eens in de poppetjes van mijn ogen’. Iedere Nederlandse vijftiger kent dat lied. Mijn armen blijven (slapjes) omlaag,dat dan weer wel.
Kijk eens in de poppetjes van mijn ogen
Kijk eens naar het kuiltje in mijn kin
Ja zie je wel, zo gaat het al wat beter
Kom slik je boze bui nu even in
Kom slik je boze bui nu even in
Dan kondigt de Belgische presentator het volgende lied aan: ‘ik krijg een heel apart gevoel van binnen.’ Ik krijg het hele apart gevoel van binnen om vlug naar huis te sprinten.…………dat zal niet gaan want Carola heeft me een stevige arm gegeven. Goed, dan moet het maar……....niks meer aan te doen……….ik hos……... zwaai nu zelfs met beide armen in de lucht…..en zing………ja, heus, ik zing:
ik krijg een heel apart gevoel van binnen
als jij me aankijkt lieve schat
wat moet ik zonder jou beginnen
hoor je het bonzen van mijn hart
ik krijg een heel apart gevoel van binnen
Al raak ik jou maar even aan
Dan wordt het warm en koud van binnen
ik kan niet zonder jouw bestaan
Een klein dik warm vlezig handje voel ik op mijn rechterschouderblad neerdalen……….. o nee hè……collega Frits:
‘Ha, die Jee, jij hier?? Jij bent wel de laatste, die ik hier had verwacht. Zo’n doorgewinterd dead metal figuur……………. geen grotere smartlappenverdelger als jij, toch, Jee? en ……niet te vergeten Willy Alberti-hater……..hij is al dood…..al jaren……..maar ik heb je toch wel eens horen zeggen, dat als hij nog zou leven, dat je hem dan……'
’Ja, ho maar Frits, zo kan die wel weer’
'…….. en nu sta je daar deinend, wuivend en zingend.'
Jij bent zo wijs, dat zegt een kind
jij bent zo grijs, dat zegt een kind
jij bent getrouwd, dat zegt een kind
jij bent al oud dat zegt een kind
‘Het spijt me hoor, Jee, maar voor mij is dat niet te rijmen. Ik denk voor je collega’s ook niet. Ik heb een paar leuke fotootjes van je gemaakt. Die zal ik maandag op de zaak laten zien. Dan heb je wat uit te leggen, ouwe rocker. Kunnen ze ook eens lachen. Tot volgende week, Jee,’zegt Frits.
Ik zit gelijk helemaal vast………loop weg naar de biertent en bestel tien pils…..voor wie……. weet ik veel………..gewoon in een reflex……….nou, voor mezelf dan maar……zet het op een zuipen…………..
Carola en ik lopen naar huis.
‘Ik had gewoon niet naar je moeten luisteren, stomme trut. Sta echt mooi voor lul voor de hele zaak.....reken maar dat die Frits-lul die fototroep naar alle afdelingen mailt. Waarom bleef je alsmaar aan me kop zeiken, dat ik mee moest gaan en dat het zo leuk zou worden, godverdomme......ik ga echt niet naar me werk maandag.’
'Pets' hoor ik en voel veel bier over me heen druipen.........Carola in de bocht.....met haar vlakke hand slaat ze onder dat tray bier....
'er zaten godverdomme nog zes biertjes in, trut dat je d'r bent; kijk nou, joh: mijn haren, kleren, schoenen allemaal zeiknat………godverdomme…..'
‘Jee, klaar, nu hou je je kop. Van dat bier in je lijf ga je alleen maar dommer lullen. Maak je niet druk over die bierstank op je lijf en je kleren, want die is er zo weer afgewassen. Trouwens ik heb ontzettend lekker meegezongen daar op dat plein en jij zo te zien ook, totdat dat achterlijke gebakkie.....hoe heet ie ook weer....die ....eh.....Frits...ja...ten tonele verscheen.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten