Een dagje Gent (1)

De bus zit vol bejaarden: vriendinnen op leeftijd, echtparen, meer dan vijftig jaar getrouwd en ook wat hoogbejaarde alleenstaanden met een gehandicapt kind. Zo gaat een vrouw van tweeënzestig een dagje uit met haar nog thuis wonende dochter van zevenendertig; deze spastische dochter functioneert op het nivo van een drie-jarige. Als dat maar goed gaat vandaag….Een man, zeker tegen de tachtig, zit naast zijn dochter, een mongool………oh nee, excuus een vrouw met het syndroom van Down. Later hoor ik van een andere reiziger dat ie mongool niet zijn dochter is maar zijn vrouw en dat ze geestelijk perfect in orde is……..je kan je soms toch lelijk vergissen. En….dan zitten wij ook nog in die bus: mijn vrouw, Carola, buurvrouw annex vriendin Karin en ik dus. We gaan met de bus een dagje naar Gent en ook weer terug naar Rotterdam. Een voordelig reisje: zeventien euro per persoon….. met de Rotterdam-Pas. En dat nog wel op de Nationale Feestdag van België, een soort Belgische Koninginnedag zeg maar. Om kwart voor negen vertrekt de bus vanaf het Willemsplein bij de Erasmusbrug. De chauffeur, Gerrit heet hij, vertelt dat we verplicht zijn de veiligheidriemen vast te maken en dat de TGV , waar we even langs rijden, zo enorm snel en modern is. Daar is geen speld tussen te krijgen. Tegen elf uur zijn we in Gent.

Op nauwelijks vijf minuten lopen van de bus komen we terecht in een waanzinnige teringzooi. Zoveel lege plastic bierbekers, platgetrapte broodjesgezond en in de haast verloren dikke patatten, zoals hier op het Koningin Astridplein, heb ik mijn hele leven nog niet bij elkaar gezien. Ook nog niet eerder ademde ik een dergelijke verziekte geur in. De combinatie van rijkelijk vloeiend bier, urine en dronkemanskots doet me bijna tegen de vlakte slaan. En niemand hoor je hier praten over veiligheidsriemen voor argeloze toeristen.
Het kan haast niet anders of alle Belgen liggen op bed nu………tot iets anders kunnen ze absoluut niet in staat zijn als ze al die bekers werkelijk leeg gezopen hebben……………….ik vraag me trouwens af of die nationale feestdag werkelijk vandaag is….aan die troep hier zou je haast zeggen dat het gisteren was………………………even vragen aan een blanke schoonmaker, die zal het wel weten………..er werkt één blanke tussen zo ongeveer twintig zwarten……….dus ik denk: dat zal wel een Belg zijn………………… is het een Pool…..maar gelukkig een Pool, die een paar woorden Belgisch kent, in dit geval Frans ……….Nee, vandaag de 18 juli is het echt de nationale feestdag , meneer, zegt hij in beleefd Waals.
Ha, eindelijk een terras waar ze koffie serveren. Negen van de tien tenten zijn nog dicht of er liggen zulke hopen troep opgestapeld dat je je wel drie keer bedenkt voordat je daar gaat zitten.
Naast het terrasje zit een al wat oudere, zigeunervrouw met flink wat rimpels in haar mooie gezicht; ze draagt een lange zwarte jurk met fraaie bloemmotieven, in de kleuren rood en geel; haar peper- en zoutkleurige haar in lange strengen gevlochten….….ze zit op een iel krukje……in haar hand een wit plastic koffiebekertje. Ze waant zich onbespied. Vanuit haar linker ooghoek moet ze moeder en dochter hebben zien aankomen; haar mondhoeken nu iets naar beneden, de oogleden een beetje toe…..het werkt……moeder laat kind een muntje in haar beker gooien.
Hoe lang ze er gezeten heeft weet ik niet. Terwijl wij genieten van onze koffie met een stuk lekkere rabarbertaart, maakt ze plaats voor een straatmuzikant, een gitarist….hij zou zomaar haar zoon kunnen zijn…….het zou me niet verbazen als ze dit plekje voor hem bezet gehouden heeft.

wordt vervolgd.