Dit is deel 23 van de serie Avignon
Ik sterf nog van de pijn aan mijn voeten van het volleyen van gisteren bij het zwem-bad. Ik loop letterlijk op de blaren. Fietsen is het enige dat een beetje redelijk gaat. Drie uurtjes zitten bij de franse les, het standaard begin van de dag, zal ook wel lukken. Vanavond, ben ik door Rachel (spreek uit: Reetsjel) uitgenodigd voor een foto-tentoonstelling in de Amerikaanse Sociëteit van Avignon; een fotoëxpositie, muzikaal opgeluisterd door een folkgroep.
Het belangrijkste voor vanmiddag is: koken. Ik maak wat te eten voor de mensen op mijn vakantie-adres. Na de Franse siësta, drie uur ’s middags, boodschappen doen. Het wordt witlofsalade; een fruit-groente-salade met, voor vier personen althans, een pondje aan stukjes sneden kipfilet, met flink wat knoflook, peper, zout en ui bakken in olijfolie. Witlof (‘andive’ noemen ze dat in het Frans) is eigenlijk een typische wintergroente. Een witlofsalade, zoals ik die ga maken, moet je eten op kokendhete dagen als vandaag. Voor vier personen, snijd je in kleine stukjes: vier stronken witlof, twee grote appels, drie bananen en je perst vier sinasappels uit.
Ik geniet nu al volop van het samen bezig zijn met het voorbereiden van zo'n maaltijd. Zeker met deze mensen. Rachel, snijdt de witlof klein, Claude boort het klokhuis uit de appels, Antoine kruidt de net kleine gesneden stukjes kipfilet en ik pers de sinasappels uit en zo werken we relekst het hele recept af.
Alle ingrediënten door elkaar roeren in een grote pan of schaal. De al eerder beschreven kipfilet erbij serveren; de kaasaardappelpuree en dan kan er nog een schaaltje zoute pinda’s bij worden geserveerd. Vroeger mengde ik de pinda’s ook met de andere ingrediënten door de salade maar niet iedereen houdt daar van, vandaar dat ik nu kies voor een schaaltje apart.
Iedereen, met name Rachel zit te smullen. Beetje gênant vind ik wel, want Rachel haalt meestal haar neus op voor het eten dat Claude klaarmaakt…….nu likt ze haar vingers er bij af.
‘Hier hou ik nou van,’ kirt ze met haar volumineuze drilpuddinglijf (overigens zalig om te knuffelen; eerlijk is eerlijk).
De Amerikaanse avond is aardig. Er wordt Frans gesproken en gezongen met een Amerikaans accent. Bij de expositie doet een kennis van Rachel, een Nederlandse, Ria, een rondleiding. Rachel knikt in haar richting, zodat ik weet wie het is. Ria vertelt bezoekers in uitstekend Frans wat details over een foto’s. Ik luister mee en na enige tijd flap ik er brutaal en in het Nederlands uit:
‘Hoe komt u daar nu bij mevrouw, er klopt helemaal niets van wat u zegt.’
‘Hè, hoe kunt u nu weten dat ik versta wat u zegt, meneer?’
’Uw tongval, mevrouw,’ lieg ik, ‘daar hoor ik het aan.’
'Het spijt me meneer, de informatie, die ik geef, is honderd procent correct. Ik ga nu verder met deze rondleiding'
Ik dring niet verder aan; als ze me later met Rachel samen ziet weet ze dat ze door ons bij de neus is genomen.........met een quasi boos gezicht steekt ze een vermanend vingertje naar ons uit.
Na de expositie ga ik samen met Rachel en twee studiemaatjes van haar, William en Heather naar een concert van Opus 14, een kwartet Oost-Europese muzikanten. De muziek…....jazz……..doet denken aan Django Reinhardt…..Malando. Heerlijk swingend uit mijn dak gegaan….geen last meer van blaren....merkwaardig. William gaat na de muziek naar huis, hij woont hier vlakbij in het oude centrum. Rachel, Hea-ther en ik moeten nog tien minuten lopen.
‘Ik zou me nóóit zo laten fotograferen, met die beesten,’ zegt Heather, als we het hebben over een van de foto’s op de expositie. Het model is naakt in de ‘brugstand’ gefotografeerd; over haar buik schuifelen drie hamsters.
‘Nee,’ lacht Rachel, ‘en zònder die beesten poseer ik ook niet.’ ....kan ik me wel voorstellen van haar.
Heather is grappig. Een typisch klein brutaal wijfie, slank, uitgebleekt halflang haar. Ze zal het goed doen, als naaktmodel, denk ik, in welke pose dan ook. Dus ik ga brutaal door op haar opmerking van daarnet:
‘Okee, Heather, dan maak ik die naaktfoto's wel van je, zonder hamsters.’
‘Ho, ho, ho, Jee, dáár moet ik dan nog wel even over nadenken.’
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten